บทนำ
    ฮ้าวววว!!....... ง่วงจัง ไม่น่าอยู่ที่ผับดึกเลย ฮ้าววววววว!!!
   วันนี้เป็นอีกวันที่น่าเบื่อมาก เพราะฉันต้องมานั่งฟังตาแก่ที่ไหนไม่รู้บ่นพึมพำให้ฟัง ซึ่งก้อพ่อของฉันเองแหละ ^^!
"นี่ยัยดะตอนไหนจะรู้จักตื่นแต่เช้า มาทำบุญตักบาตรแบบคนอื่นเขาบ้าง เอาแต่นอนๆไม่อายรึไง" พ่อฉันบ่นแบบนี้ทุกวันอ่ะนะ เดี๋ยวคงเบื่อ
"เอิ่มมม พ่อคะหนูชื่อ 'ฮาดะ' ไม่ใช่ ดะ คะพ่อ"
"นั้นแหละ รีบไปอาบน้ำมากินข้าวซะ!! แล้วพ่อจะไปส่งแกที่โรงเรียนใหม่ที่แกต้องแบกสังขารไปเรียน"
"เย้ยยยย 0.0 พ่อเห็นบอกหนูเลย"
"ถ้าบอก แกมั่นใจหรอว่าแกจะไม่หนีอีก ไปอาบน้ำได้แล้ว"
    ฉันรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำด้วยความหงุดหงิด พ่อนะพ่อจะทำอะไรไม่เคยปรึกษากันเลยสักนิด เฮ้อ.........  
ผ่านไป 2 ชั่วโมง พ่อมาส่งฉันที่ โรงเรียน ซึ่งแน่นอนระหว่างทางฉันโดนเทศนามาเป็นระยะ หูแทบฉีก
    เอี๊ยดดดดดด.......................!!!!!! เสียงพ่อเบรกรถและมันเป็นสัณญาณที่ว่าฉันถึงโรงเรียนแล้ว ฉันมองดูชื่อโรงเรียนที่ใหญ่โตมโหราฬที่ตั้งอยู่ข้างหน้า "คริสตัลเซฟ"พ่อฉันกำชับฉันอย่างหนัก อันที่จริงจะว่าขู่ก้อได้อะนะ "ถ้าเกรดเทอมนี้แกไม่ดีขึ้น แกจะไม่ได้แป้งยี่ห้อลอกคาบงู ที่แกอยากได้" ห๊ะ!!! นี่มันแป้งที่มีราคาเจ็ดหลักที่บันดาสาวๆหลายคนหมาดหมาย โอ้ววววววววว!!!! ไม่ได้ล่ะงานนี้ฉันคงต้องตั้งใจเรียนละล่ะ เพื่อแป้งของฉันนนนนน >///<
"เอาล่ะนักเรียนทุกคนวันนี้มีนักเรียนใหม่เข้ามาเรียนในห้องเรา ครูหวังว่าพวกเธอคงจะต้อนรับเพื่อนด้วยความรักนะ เชิญจ่ะ...."
เสียงครูประจำชั้นทำให้ฉันตื่นเต้นผิดปกติมาก เพราะที่ผ่านมาฉันย้ายโรงเรียนมานับร้อยก้อไม่เคยตื่นเต้นเลย เพราะอะไรนะ แต่ก็ช่างเถอะไม่มีไรน่ากลัวกว่าการไม่ได้เเป้งนั่น ฉันหยุดคิดแล้วเปิดประตูเดินก้มหน้าเข้าไปในห้อง
"สวัสดีคะ ฉันชื่อ ฮาดะ ยามาเสะ ยินดีที่ได้รู้จักคะ ^^ " ฉันเงยหน้าขึ้นพร้อมมองไปที่เพื่อนๆในห้อง แต่!!!! เย้ยยยยยย!!!!  มีนักเรียนแค่ 5 คน แล้วที่มากไปกว่านั้นคือ เป็นเทพบุตรทั้งหมด!!!! โอ่ววว ไม่นะ ฉันตาฝาดไปใช่ใหม