การให้กำเนิด ไม่ได้แปลว่าคุณจะทำอะไรกับชีวิตนั้นก็ได้นะ ฉันเกิดมากับคำพูดกรอกหูของแม่ว่า ฉันคือความผิดพลาดในชีวิตของแม่

พ่อปล้ำแม่ และแม่ก็ไม่กล้าพอที่จะทำแท้ง และไม่ต้องการให้ใครตราหน้าว่าฆ่าเด็ก แต่ก็ไม่ได้ยินดีในการเกิด แต่พ่อก็รับผิดชอบ แม่เคยเล่าหลายอย่างให้ฟังถึงชีวิตอันลำบากของแม่ และที่สำคัญคือลำบากเพราะมีฉัน แม่เล่าว่าคนนั้น คนนู้นทำร้ายแม่แบบนั้นแบบนี้ รวมถึงยาย ฉันเคยถามยายว่า ยายทำแบบนั้นจริงมั้ย ยายบอกว่าอย่าไปฟังแม่มากนะ เดี๋ยวโตมาก็จะรู้เอง ยายพูดอะไรไปก็เหมือนกับว่าลูกตัวเอง ก็เหมือนกับว่าตัวเองนั่นแหละ โตมาแล้วคิดเอาเองว่าที่แม่พูดมาทั้งหมดจริงมั้ย

แม่พูดมากมายว่าพ่อไม่ดี พ่อกับแม่เลิกกันตั้งแต่ตอนฉัน 3 ขวบ แม่บอกว่าพ่อติดการพนัน มีผู้หญิงอื่น ย่าก็เอาแต่ขอเงิน แต่ยายบอกว่าฟังหูไว้หู แต่พ่อไปแล้วก็ช่างเค้าเถอะนะ อย่าไปคิดให้ปวดหัวเลย ฉันเติบโตขึ้นมากับการเลี้ยงดูของคนนั้นที คนนี้ที เรียกได้ว่าแม่ไม่ได้เลี้ยง แต่เงินแม่เลี้ยง รวมทั้งแม่ยินดีจะขังฉันไว้ในห้องมากกว่าการให้ฉันอยู่กับยาย รวมทั้งคนอื่นๆ และเกิดเรื่องหน้าเศร้าขึ้น ทีฉันยังจำฝังใจ ไม่เคยลืม

แม่ฉันไปทำงานหาเงินได้มาก อยากได้อะไรก็ได้ จนแม่มีแฟนใหม่แม่บอกว่าแม่รักเค้ามาก ระหว่างนั้นแม่มีผู้ชายอีกคน แต่เกิดพลาดท้องขึ้นมาด้วยความอยากเอาชนะผู้ชายคนนั้นแม่เก็บเด็กไว้ และแม่ก็ชนะเพราะออกมาหน้าตาก็บ่งบอกว่าเป็นลูกของเค้า แม่แต่งงานกับเค้า โดยให้เหตุผลกับคนอื่นว่าเค้าเข้ากับฉันได้ เป็นเพราะฉันอีกแล้ว ความจริงแล้วแม่ไม่ได้ถามสักคำด้วยซ้ำ แต่ฉันเห็นแม่มีความสุข แม่ชอบพูดว่า ขอแม่ได้มั้ยความสุขเล็กๆน้อยๆของแม่ แต่ทุกครั้งที่แม่ทะเลาะกับพ่อเลี้ยง มักจะพูดให้เค้าเจ็บใจอยู่เสมอว่า แม่ไม่ได้รักเค้า พ่อเลี้ยงเป็นคนดีมั้ย ก็ดีนะ สอนฉันแต่เรื่องดีๆ เลี้ยงฉันมาอย่างเคร่งครัด ทำให้เรามีวินัย และดูแลตัวเองได้ ตอนเด็กๆ ไม่ชอบเลย เกลียดด้วยซ้ำ คิดว่าไม่ใช่พ่อเรามาทำกับเราแบบนี้ได้ยังไง พอโตมารู้สึกขอบคุณนะ แต่ในทางกลับกัน เค้าสอนอะไรลูกตัวเองไม่ได้สักอย่าง ตามใจจนเสียนิสัยไปแล้ว ขอแต่เงิน งานไม่รู้จักทำ อยากได้อะไรก็ขอๆๆๆๆ

แต่แม่นี่สิ หนักมากขึ้นทุกวัน แม่เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางของทุกสิ่ง ไม่ว่าอะไรยังไง แม่ไม่เคยผิด เก่งเสมอ ถูกตลอด รับฟังเวลาที่บอกแต่ไม่เคยใส่ใจ ก็แค่ฟังเท่านั้น แม่มักหลงตัวเองว่าตัวเองเก่ง ฉลาดทันคน แต่ทุกครั้งก็โดนหลอก แม่กินหล้าหนักมาก ทุกครั้งก็จะเอารถไปชน แต่ตัวแม่ไม่เคยเป็นอะไร จนที่บ้านเป็นหนี้เป็นสิน ค่าซ่อมรถสามารถเอามาซื้อรถใหม่ป้ายแดงได้หลายคันมาก

และหนักที่สุดคือการนอกใจพ่อเลี้ยง ทั้งจับได้และไม่ได้ แต่ลูกเห็นทุกครั้ง ถึงเป็นแม่เราแต่เค้าทำผิด เราทำใจยอมรับไม่ได้ และสุดท้ายก็จะพูดเสมอว่า แม่ขอนะความสุขเล็กๆน้อยๆของแม่ ถึงแม้มันจะเป็นความทุกข์ใหญ่หลวงของพวกเราที่อยู่ในบ้านก็ตาม แต่ฉันไม่เคยยอมอาละวาดทุกครั้งที่เห็น เพราะฉันไม่อาย แต่แม่อาย อายแต่ยังทำ ไม่เข้าใจ

ฉันอดทนจนเรียนมหาวิทยาลัย ก่อนหน้านี้มีแฟน เสียตัวอกหักมา จะเรียกว่าใจแตกก็ได้นะ แต่ก็ยังรอดมาได้ด้วยการสอบเข้ามหาวิทยาลัย และมามีแฟนจริงจังอีกครั้ง แต่แม่ไม่ปลื้ม เพราะเค้าไม่รวย แต่สำหรับเราเป็นคนดี ไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่ และจริงใจ มีอยู่ครั้งนึงทะเลาะกับแม่ จนเรากระโดดแม่น้ำเพื่อฆ่าตัวตาย ถึงเราจะว่ายน้ำเป็นแต่ยังไงคงต้องตายอยู่ดีเพราะแม่น้ำใหญ่ ลึกและเชี่ยวมาก แต่คนที่โดดลงไปช่วยเราในวันนั้นไม่ใช่แม่นะ แต่เป็นแฟนเรา ทั้งๆที่เค้าว่ายน้ำไม่เป็น ช่วงเวลานั้น รู้อย่างเดียวว่าเค้าจะมาตายเพราะเราไม่ได้ และตั้งแต่นั้นมาเรารู้แล้วว่าใครรักเราจริง

เราคบกันจนแต่งงานมีลูกที่น่ารัก แม่ยังคงวุ่นวาย แต่ด้วยคำว่าแม่ ทุกครั้งฉันก็ยอม จนถึงฟางเส้นสุดท้าย เมื่อแม่ขอว่าจะเลี้ยงลูกให้ แต่ก็เลี้ยงได้แค่ 2 คืน เพราะเราจับได้ว่าแม่เอาลูกเราไปเลี้ยงที่บ้านชู้ และทำเหมือนกับว่าลูกเราเป็นลูกของแม่ เรียกตัวเองว่า หม่ามี้ และเรียกไอ้เวรนั่นว่าป๊า เรากลับไปรับลูกมาทันที พร้อมตัดขาดความเป็นแม่ลูกกับเค้า

ผ่านไปประมาณครึ่งปี ยายขอร้องว่าให้อภัยเถอะเห็นแก่ยาย ซึ่งแม่เราก็ยังไม่เคยสำนึกผิดเลย แม่เราเป็นคนขี้อิจฉา และชอบกดหัวคนอื่น น้าเราก็โดน พอน้องได้ดีก็กระแหนะกระแหน อยากได้อยากมีเหมือนน้องบ้าง มีใครมาติดพันน้องก็จะเข้าไปแย่ง เพราะบอกตัวเองว่าตัวสวยกว่า ดีกว่าน้อง พอน้องแย่ก็ทับถมน้อง

พ่อเลี้ยงเริ่มหาเงินได้น้อย เพราะแม่ใช้เงินอย่างกับน้ำ ใครจะหาทัน แถมหน้าใหญ่ชอบเอาไปเลี้ยงคนอื่น มีแต่เพื่อนกินทั้งนั้น โดนหลอกเรื่องทำบุญอีก ไหนจะเรื่องผู้ชายที่ไม่เคยจบ มีคนใหม่เรื่อยๆ หาเรื่องจะเลิกกับพ่อเลี้ยง เราบอกว่าอยากเลิกก็เลิกไป แต่ก็ไม่กล้าเลิกจริงๆ แล้วจะเอาเงินที่ไหนใช้ล่ะ และจะมาให้เราช่วยหาวิธีติดต่อแฟนเก่าให้ คนที่เค้าเคยบอกว่ารักมาก เราถามว่าตอนนี้เค้ามีครอบครัวไปแล้ว จะไปยุ่งวุ่นวายกับเค้าทำไม แม่เราบอกว่ายังไงแม่เราก็ยังเป็นผู้หญิงที่เค้ารักมากที่สุด เราบอกว่าอย่ามั่นหน้านักเลย เราถามว่าไปในฐานะอะไร แม่เราบอกว่าฐานะคนรักเก่า เราบอกว่าไม่คิดถึงจิตใจลูกเมียเค้าหรอ แม่เราบอกว่าไม่แคร์ เราบอกแม่ว่า รู้จักรู้ผิดชอบชั่วดีซะมั่งเถอะ กรรมมันจะตกมาที่ลูกนะ ทุกวันนี้น้องเราโดนทิ้งซ้ำซาก อกหักซ้ำแล้วซ้ำอีก เพราะแม่เราคิดเสมอว่าบุญเก่าเค้าเยอะ เค้าเป็นเทพธิดามาเกิดจะทำอะไรก็ได้ สุดท้ายเราก็บอกถ้าจะทำก็ไปทำเองเถอะ เราไม่ช่วย เพราะมันผิด หาว่าเราเนรคุณซะงั้น

ตอนนี้ฉันมีความสุขตามประสาครอบครัวเล็กๆ ธรรมดา แม่ก็เริ่มจะอิจฉาเข้ามายุ่งวุ่นวาย ทำไมเลี้ยงลูกแบบนี้ พอทำดีก็เอาความดีเข้าตัวเอง ทั้งๆที่ความจริงแม่ไม่เคยเลี้ยงลูกด้วยตัวเองด้วยซ้ำ แม่แต่น้องของฉัน ตลอดเวลาที่อยู่บ้านฉันเลี้ยงเค้า จนวันที่ทนไม่ได้ออกมา ต้องยอมปล่อยให้แม่เลี้ยงน้องเอง เพราะน้องเองก็ติดกับการที่แม่เลี้ยงด้วยเงินและตามใจ  

ฉันไม่ได้กำลังบอกว่า ฉันเก่งกว่าแม่ แต่แค่กำลังบอกว่า คำว่าแม่ ไม่ใช่แค่ให้กำเนิด แต่หมายถึงการเลี้ยงดูอบรมเอาใจใส่ด้วยหัวใจของความเป็นแม่ต่างหาก ทุกวันนี้แม่บอกว่าฉันไม่ดูแล เพราะไม่ส่งเงินให้แม่ใช้ รักแต่ลูกของตัวเอง

ใช่ ฉันยอมรับเพราะลูกคือสิ่งที่ฉันต้องการให้เค้าเกิดมา เค้าคือความรับผิดชอบ แต่ไม่ใช่ภาระ ฉันต้องดูแลเค้า และเป็นแม่ของเค้าให้ดีที่สุด

ทุกวันนี้ไม่ได้รู้สึกผิดอะไร เพราะฉันคิดว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันได้ทำดีที่สุดแล้ว และชดใช้กันหมดสิ้นแล้ว ไม่ได้รู้สึกรัก หรือเกลียดอีกแล้ว ขอหมดเวรหมดกรรมซึ่งกันและกันเท่านี้เถอะ อย่าได้จองเวรกันอีกเลย