นิยายเรื่องนี้ ได้เขียนไว้ตั้งแต่ ม.1 ซึ่งตอนนี้ อยู่ ม.6 ซื้อคอมพ์เครื่องใหม่
และได้มีโอกาสกลับมาเล่นเครื่องเก่า เห็นไฟล์ Word อยู่ 1 ไฟล์
ชื่อไฟล์ว่า "โลกมั่วๆของยัยเฉิ่ม" ก็นึกครึ้ม เปิดอ่านดู ซึ่งใสๆมากอะแกร
เลยอยากเขียนต่อให้จบ ยังไงก็ เอาไว้อ่านตอนเข้าห้องน้ำก็ได้นะ 55555555
ฝากไว้ด้วยน้อออ ม.6 อย่าลืมอ่าน นส นะจ้ะ จ้วบ
บทนำ
“ขอโทษนะไฮน์... ฉันไม่ได้รักเธอ” เสียงเข้มของชายหนุ่มพูดขึ้นท่ามกลางสีหน้างงๆของหญิงสาวที่ใส่กางเกงยีนส์ขากระบอกใหญ่รุ่มร่ามเสื้อยืดที่สมัยนี้เรียกว่าคุณยาย ผมสั้นจู๋ ใส่แว่นเท่า Ipad เลยก็ว่าได้
“ฉันไม่เข้าใจ...ทำไมหละไลอ้อน!” หญิงสาวผมพร้อมกับที่น้ำตาหยาดใสๆร่วงเผาะลง
“ฉันเป็นถึงปริ้นส์ของโรงเรียน! ซึ่งแฟนของปริ้นส์ควรเป็นแองเจิ้ล จริงมั้ย?” ชายหนุ่มถามออกมาอย่างใจคิด โดยไม่คิดถึงความรู้สึกหญิงสาวสักนิด
“แล้วที่ผ่านมาหละไลอ้อน? นายบอกว่ารักฉัน รักตัวฉัน รักที่ฉันเป็น ที่ผ่านมามันหมายความว่าไง?!” หญิงสาวถามปนตะคอก
“คิดว่ายังไงหละ? เธอคิดว่าคนอย่างฉันจะมารั้กยัยเฉิ่มแบบจริงๆจังๆงั้นหรอ?” หนุ่มหล่อเรือนผมสีดำสนิทพูดเสียงเยาะเย้ย ซึ่งเรียกน้ำตาของหญิงสาวได้ดีทีเดียว
“หมายความว่าไง? ที่ผ่านมานายแค่ตลกๆงั้นหรอ” หญิงสาวพูดพลางหัวเราะกับตัวเองทั้งน้ำตา
“ไม่เชิงหรอก ประมาณว่าเดิมพันดีกว่า น่าจะถูกต้องที่สุด ส่วนเธอก็คือ ส่วนสำคัญที่สุดในการเดิมพัน” ชายหนุ่มพูดและแสยะยิ้มนิดๆ
“ทำอย่างนี้ได้ยังไงไลอ้อน! นายไม่ห่วงความรู้สึกของฉันเลยรึไง?” หญิงสาวพูดทั้งน้ำตา
“ฟังให้ดีนะไฮน์! ฉัน ไม่ ได้ สน ใจ เธอ เลย สัก นิด เดียว” ชายหนุ่มพูดเว้นวรรค ให้หญิงสาวได้ยินชัดๆ ซึ่งมันทำให้หัวใจของหญิงสาวกระตุกวูบ
“อย่าไปเลยนะไลอ้อน ฉันขอร้องฉันจะเปลี่ยนให้นะ ...ขอแค่นายรอ” หญิงสาวพูดและยิ้มอย่างมีความหวัง
“สมเพชตัวเองบ้างมั้ยย่ะ ยัยไฮน์? หน้าตาอย่างแกริอาจจะมาตีคู่กับที่รักของฉัน แกมันยัยเฉิ่ม” เสียงของหญิงสาวอีกคนดังขึ้น และมีร่างระหงของหญิงสาวอีกคนเดินเข้ามา หล่อนมีเรือนผมสีทองสว่าง แ ต่ ง หน้าจัดจ้าน และมีดวงตาที่คมจิกกัด
“หมายความว่ายังไง? ที่รักงั้นหรอ?” หญิงสาวที่ร้องไห้จนแทบขาดใจถามออกมาอย่างงง
“ก็แปลว่าเราสองคนเป็นแฟนกันไงหละยัยโง่” หญิงสาวร่างระหงพูดเสียงเยาะเย้ย
“พอเถอะเมนี่ ไปกันเถอะ ไม่ต้องไปเสวนากับยัยนี้มากเดี๋ยวติดเชื่อเฉิ่ม ฮ่าๆๆ” ชายหนุ่มหัวเราะเสียงดัง และเดินออกไป ทิ้งให้หญิงสาวที่ร้องไห้แทบขาดใจอยู่คนเดียว
“นาย... ทำมากเกินไปแล้วนะไลอ้อน... ฉันจะเปลี่ยนให้นายดู”
หญิงสาวพูดทั้งที่น้ำตาไหลออกมาด้วยความเจ็บปวด ในใจตอนนี้คุก รุนไปด้วยความโกรธเกลียด และอยากแก้แค้นเต็มทน....
โลกมั่วๆของยัยเฉิ่ม
และได้มีโอกาสกลับมาเล่นเครื่องเก่า เห็นไฟล์ Word อยู่ 1 ไฟล์
ชื่อไฟล์ว่า "โลกมั่วๆของยัยเฉิ่ม" ก็นึกครึ้ม เปิดอ่านดู ซึ่งใสๆมากอะแกร
เลยอยากเขียนต่อให้จบ ยังไงก็ เอาไว้อ่านตอนเข้าห้องน้ำก็ได้นะ 55555555
ฝากไว้ด้วยน้อออ ม.6 อย่าลืมอ่าน นส นะจ้ะ จ้วบ
บทนำ
“ขอโทษนะไฮน์... ฉันไม่ได้รักเธอ” เสียงเข้มของชายหนุ่มพูดขึ้นท่ามกลางสีหน้างงๆของหญิงสาวที่ใส่กางเกงยีนส์ขากระบอกใหญ่รุ่มร่ามเสื้อยืดที่สมัยนี้เรียกว่าคุณยาย ผมสั้นจู๋ ใส่แว่นเท่า Ipad เลยก็ว่าได้
“ฉันไม่เข้าใจ...ทำไมหละไลอ้อน!” หญิงสาวผมพร้อมกับที่น้ำตาหยาดใสๆร่วงเผาะลง
“ฉันเป็นถึงปริ้นส์ของโรงเรียน! ซึ่งแฟนของปริ้นส์ควรเป็นแองเจิ้ล จริงมั้ย?” ชายหนุ่มถามออกมาอย่างใจคิด โดยไม่คิดถึงความรู้สึกหญิงสาวสักนิด
“แล้วที่ผ่านมาหละไลอ้อน? นายบอกว่ารักฉัน รักตัวฉัน รักที่ฉันเป็น ที่ผ่านมามันหมายความว่าไง?!” หญิงสาวถามปนตะคอก
“คิดว่ายังไงหละ? เธอคิดว่าคนอย่างฉันจะมารั้กยัยเฉิ่มแบบจริงๆจังๆงั้นหรอ?” หนุ่มหล่อเรือนผมสีดำสนิทพูดเสียงเยาะเย้ย ซึ่งเรียกน้ำตาของหญิงสาวได้ดีทีเดียว
“หมายความว่าไง? ที่ผ่านมานายแค่ตลกๆงั้นหรอ” หญิงสาวพูดพลางหัวเราะกับตัวเองทั้งน้ำตา
“ไม่เชิงหรอก ประมาณว่าเดิมพันดีกว่า น่าจะถูกต้องที่สุด ส่วนเธอก็คือ ส่วนสำคัญที่สุดในการเดิมพัน” ชายหนุ่มพูดและแสยะยิ้มนิดๆ
“ทำอย่างนี้ได้ยังไงไลอ้อน! นายไม่ห่วงความรู้สึกของฉันเลยรึไง?” หญิงสาวพูดทั้งน้ำตา
“ฟังให้ดีนะไฮน์! ฉัน ไม่ ได้ สน ใจ เธอ เลย สัก นิด เดียว” ชายหนุ่มพูดเว้นวรรค ให้หญิงสาวได้ยินชัดๆ ซึ่งมันทำให้หัวใจของหญิงสาวกระตุกวูบ
“อย่าไปเลยนะไลอ้อน ฉันขอร้องฉันจะเปลี่ยนให้นะ ...ขอแค่นายรอ” หญิงสาวพูดและยิ้มอย่างมีความหวัง
“สมเพชตัวเองบ้างมั้ยย่ะ ยัยไฮน์? หน้าตาอย่างแกริอาจจะมาตีคู่กับที่รักของฉัน แกมันยัยเฉิ่ม” เสียงของหญิงสาวอีกคนดังขึ้น และมีร่างระหงของหญิงสาวอีกคนเดินเข้ามา หล่อนมีเรือนผมสีทองสว่าง แ ต่ ง หน้าจัดจ้าน และมีดวงตาที่คมจิกกัด
“หมายความว่ายังไง? ที่รักงั้นหรอ?” หญิงสาวที่ร้องไห้จนแทบขาดใจถามออกมาอย่างงง
“ก็แปลว่าเราสองคนเป็นแฟนกันไงหละยัยโง่” หญิงสาวร่างระหงพูดเสียงเยาะเย้ย
“พอเถอะเมนี่ ไปกันเถอะ ไม่ต้องไปเสวนากับยัยนี้มากเดี๋ยวติดเชื่อเฉิ่ม ฮ่าๆๆ” ชายหนุ่มหัวเราะเสียงดัง และเดินออกไป ทิ้งให้หญิงสาวที่ร้องไห้แทบขาดใจอยู่คนเดียว
“นาย... ทำมากเกินไปแล้วนะไลอ้อน... ฉันจะเปลี่ยนให้นายดู”
หญิงสาวพูดทั้งที่น้ำตาไหลออกมาด้วยความเจ็บปวด ในใจตอนนี้คุก รุนไปด้วยความโกรธเกลียด และอยากแก้แค้นเต็มทน....