.... " คนค้นธรรม " ....

เหมือนสงบ มิสงบ พบว้าวุ่น
เหมือนธรรมหนุน หลงหนุนทำ ทำหวั่นไหว
เหมือนรู้ธรรม ไม่รู้ธรรม ทำตามใจ
ปากพร่ำไป ใจพร่ำเพ้อ ละเมอธรรม

รู้ธรรมเพียง ฟังเขียนอ่าน ตำนานไข
หากมิได้ ปฎิบัติตน ฝึกฝนซ้ำ
เพียงอักษร เพียงยินถ้อย ลิขิตคำ
คงเพียงคลำ แต่เปลือกธรรม ทำครรลอง

หายใจเข้า หายใจออก สติรู้
ลมชอนสู่ เรือนภายใน ไร้หม่นหมอง
ปลายสัมผัส ลมชอนแผ่ว เบาทำนอง
จิตผุดผ่อง ดั่งปุยเมฆ เบาสบาย

สัมผัสจิต นิมิตรธรรม นำสงบ
ธรรมสยบ สติทัน ปั่นป่วนหาย
เงียบสงบ พบจิตตน ดลผ่อนคลาย
นิ่งใจกาย คล้ายเลือนลม บ่มนิ่งใน

ดึกสงัด เงียบสงบ พบตนอยู่
ตามจิตดู พอรู้ตน ฝึกฝนไข
อยากรู้ธรรม ฝึกหัดทำ ค่อยทำไป
ธรรมนำใจ ใฝ่ฝึกฝน คนค้นธรรม

  .... " เสียงรำพึง " ....