เวลาเดินไปเที่ยวแถวตามถนนคนเดิน หรือย่านที่มีวัยรุ่นเดินกันเยอะๆ เดินกันเป็นคู่
บางทีก็คิดนะ...ทำไมเราไม่มีเหมือนเค้าบ้างวะ คนที่หน้าตาแย่กว่าเราเค้ายังมีแฟนกันเลย(หล่อด้วย)
เอาจริงนะ เราก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไรมาก ก็พอไปวัดไปวาได้ แค่ไม่ได้ขาวเหมือนหลอดนีออนแค่นั้นเอง
เนี่ยโสดมาจะ 6 ปีละ ไม่มีใครเข้ามาจีบเล๊ย ผิดกับเพื่อนเรา มีตล๊อดๆ เลิกปุ๊ปมีให้คุยใหม่ปั๊ป
คือหัวบันไดไม่แห้งอะ(ส่วนใหญ่ที่ได้คบกันเพราะรู้จักกันในเฟสบุ๊ค)

เหอะ ส่วนเฟสเรานะหรอ เงียบยังกะป่าช้า (มันน่าน้อยใจนัก)
ชอบเขาก็ไม่กล้าบอกหรอก ขี้อาย 55555 บวกกับเราไม่ได้มั่นหน้าด้วย(เหอะ อย่าให้ฉันขาวละกัน)
อาจจะด้วยเราไม่ได้เป็นคนชอบเที่ยวเฮฮาปาร์ตี้ด้วยมั้ง เลยทำให้ไม่ค่อยได้พบปะผู้คนเท่าไหร่
เพราะเลิกเรียนก็ต้องไปช่วยพ่อแม่ทำงาน
ยิ่งตอนไปเรียนในมหาลัย ยิ่งแล้วใหญ่ ผู้ชายเค้าก็มองแต่สาวพิมพ์นิยมทั้งนั้นแหละ
อาจจะเพราะเราไม่ได้แต่งตัวขาสั้นเอวลอยอะไรด้วยมั้ง (ไม่มีแรงดึงดูด555)
แค่เสื้อยืด กางเกงยีน รองเท้าผ้าใบ ก็ออกบ้านได้ละ

บางทีก็ปลอบใจตัวเองนะ "เอาน่า ที่เค้ามาช้า เค้าคงเป็นรักแท้แหละ" แต่ตอนนี้มีแต่รักแร้ไปก่อนละกัน
เฮ้อ ตะเตือนไต.