ขอเกริ่นก่อนว่าเรา 2 คนไม่ได้แต่งงานกัน มีลูกคนแรกโดยไม่ได้ตั้งใจ ท้องไม่พร้อมนั่นแหละ หลังจากที่มีลูกคนแรกก็รู้สึกดีอยู่ มีภาพอนาคตด้วยกันต่างๆนาๆ กำลังไปได้ดี แต่มาท้องไม่พร้อมคนที่ 2 อีก ทีนี้หนักเลย พวกเราเลยต้องแยกกันอยู่ คนนึงเลี้ยงลูก คนนึงไปทำงาน อยู่คนละจังหวัด งานที่แฟนทำก็เป็นงานกลางคืนค่อนข้างสุ่มเสี่ยงต่อการนอกใจ ไปๆมาๆเลยมีระยะห่างกันมากขึ้น ไม่เจอหน้า โทรหากันน้อยลง หนักเข้าก็ไม่กลับมาเลยบอกทำงานเก็บเงินส่งให้เราที่เลี้ยงลูก เราที่ต้องการอยากจะอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา มีบ้านด้วยกัน เริ่มต้นให้ไว เขากลับไม่คิดแบบนั้น สิ่งที่เขาทำคือเขาอยากอยู่คนเดียว เคยคุยกันแล้วว่าอีก 5 ปีนี้อยากอยู่ด้วยกันไหม หางานที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน เขาบอกว่าไม่ เขาจะไม่มีทางกลับมาทำงานที่บ้านเพราะเขาไม่ชอบทำงานที่บ้าน เขาชอบที่กรุงเทพ เขาชอบแบบนี้ เพื่อนฝูง คอนเนกชั่นเขาอยู่ที่นี่ เราเลยผิดหวังมากเเละบอกเลิกในที่สุด เราอดทนไม่ไหวแล้ว 

เราไม่ได้เรียกร้องเเต่ความต้องการของตัวเองฝ้ายเดียวนะ เราพยายามเช่นกัน เราเลี้ยงลูกอยู่บ้าน พยายามหาทางที่จะทำให้ใช้เงินน้อยที่สุด ปั้มสต๊อก ขอข้างของเครื่องใช้จากแม่ๆในกลุ่มส่งต่อ บางทีก็อยากได้จองเล่นให้ลูกนะ แต่ก็ต้องอดทนไว้ เราขายของออนไลน์ด้วย ถ่ายรูปสินค้า ทำการตลาดเอง ทำสินค้าเอง ไม่พอเรารับงานฟรีแลนซ์อีก มันก็มีเงินแหละ แต่โครตเหนื่อยเลย บริหารเวลาให้ได้ใน 1 วัน ได้นอน 4 ชม. ใช่! ไม่เกินจริง! เราทำติดต่อกันเกือบ 3 เดือน และเราก็ไม่ไหวในที่สุด เพราะไม่มีเวลาได้เล่นกับลูกเลย จับแต่คอมกับโทรศัพท์ เลยหาทางใหม่จนปัจจุบันเลิกทำการตลาดแล้ว ขายเท่าที่ได้ รับทำเท่าที่ไหว 

เรื่องความรักกับแฟน เราพยายามประคองมาเรื่อยๆ หาเวลาขับรถไปหา พาลูกไปหา โทรคุยกับเขาเยอะๆ หาเรื่องคุย ระบายแต่ละวันให้ฟัง เรื่องลูกเรื่องงานบ้าง จนเรามาคิดทบทวนวันนึง เราโครตยื้อเลยนะ เศร้าวะ ปล่อยดีกว่ามั้ง พยายามอยู่คนเดียว เราเลยพอ ผลที่ได้คือเขาก็ไม่โทร ไม่ถามหา นานๆทีถึงจะโทรหา ใช่ ในที่สุดเราก็พูดออกไปทั้งหมดและเลิกกันอีกครั้ง

ทุกครั้งที่เราขอเลิก เขาจะถามถึงลูกตลอด แล้วลูกละ? จะบอกลูกยังไง? เราไม่ซีเรียสเลยนะ เราว่าเราทำหน้าที่พ่อและแม่ในคนเดียวได้ดีมากๆเลย เรารักเขามากเลยนะมากพอที่จะให้เขาได้ไปเจอคนใหม่ที่ดีเหอะ คนที่อยู่กับเขาได้อะ เราอยู่กับเขาไม่ได้เพราะความต้องการมันไม่เหมือนกันจริงๆ เราอึดอัดมากๆเลย เราไม่ได้มีใคร ไม่ได้อยากมีใครตอนนี้ด้วย อยากอยู่กับลูก มีเขาก็เหมือนไม่มี ไม่มีเขาเราก็อยู่ได้อะ เราขอเลิกครั้งล่าสุดนางขอโอกาส เราก็ให้นะ สุดท้ายทำได้ไม่กี่วันก็กลับมาเท่าเดิม ไม่มีเวลาให้ ทำแต่งาน พอเขาพูดหรือตัดสินใจอะไร เรารู้สึกไม่พอใจตลอดเลยรู้สึกคนนี้น่าเบื่อที่สุด ไม่มีความเป็นพ่อ ยังชอบอิสระอยู่เลยเลิกเหอะวะ เราอยากตั้งตัวได้ให้ไว ไม่ใช่เพิ่งมาเริ่ม เฉื่อยๆอยู่แบบนี้
...และครั้งนี้เราอยากบอกเลิกอีกครั้ง ด้วยเหตุผลเดิม แต่...
เราสงสารเขาอะ สงสารที่เขาไม่มีแม่หรือพ่อคอยอยู่ข้างๆ
สงสารที่ตอนกลับบ้านนางจะขี่มอไซต์มา 
สงสารที่นางพยายามหาเงิน แต่ไม่เคยพอ เห็นนางบ่นและร้องไห้ทุกครั้งที่คุยเรื่องเงิน
แต่เราก็โกรธที่ไม่ทีเวลาให้เลย ตอนนี้ภาพในหัวเราไม่มีเขาแล้ว มีแค่เรากับลูก และเรานี่แหละที่จะถีบตัวเองให้ยืนเองได้ไวๆ ลูกได้เรียนที่ดีๆ มีประกันให้ครอบครัวเรา มีเวลาให้กัน อยู่ด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน เราไม่อยากแต่งงานกับเขาแล้ว 

เราจะส่งกระทู้นี้ไปเลยดีไหม หรือคุยกันอีกครั้ง หรือบล็อกไปเลยดี