เราเป็นแค่เด็กที่ค่อนไปทางเกือบแก่คนนึง จบ ม.ปลาย พูดตรง พูดน้อย แต่ดันฟลุคได้งานท่ามกลางหมู่คนเรียนสูงๆของ บ.ยี่ปุ่น
ในทีมเรามี 6 คนนั่งโต๊ะติดกันสองฝั่ง(ฝั่งละ 3) มีมนุษย์รุ่นพี่ที่40 ยังโสดนั่งข้างๆเรา (ตำแหน่งเหมือนรองหัวหน้า) ตอนเข้ามาใหม่ๆเราดันบังเอิญนั่งในแคนทีน
แล้วได้ยินคนกลุ่มนึงเม้าท์ชื่อคนๆนึงแบบเกลียดขี้หน้ามากอย่างออกอรรถรส เราหันไปพอดีก็ยิ้มๆกับพี่กลุ่มนั้น คิดในใจ ทำไมเกลียดกันขนาดนั้นวะ
สุดท้ายมาถึงบางอ้อ เห็นป้ายชื่อคนเดินมารับเราเข้าแผนกก็คนที่ถูกนินทาเมื่อกี้นี่เอง มาแบบใสๆใจดี ในใจก็คิด กลุ่มมะกี้ไปว่าพี่เค้าทำไม
เข้ามาได้สามวันเราต้องไปเทรนด์งานกับ บ.แม่ 2 อาทิตย์ ไปที่ บ.แม่คนที่สอนงานเราก็บอกว่า พี่คนนั้นเข้าใจอะไรยาก ปากร้าย ไม่ยอมฟังใคร มาอยู่ บ.แม่
สองเดือนแทบไม่ได้อะไรกลับไป คือสอนเราไม่ได้นั่นแหละ
เราก็ยังเฉยๆนะแต่ทีมที่ บ.แม่ดีมาก พูดตรง ใจดีแบบที่เรารู้สึกได้ กลับมาจาก บ.แม่ก็ยังไม่มีอะไร ก็ทำงานต่อไปเรื่อยๆ คุยกันเราก็ทำงานของเราไป ไม่ค่อยได้ถามอะไรกับพี่ข้างๆมากเพราะพี่ที่ บ.แม่สอนมาหมดแล้วแต่น้องอีกคนนึงถามบ่อย ให้ช่วยบ่อย พักหลังๆเราเลยเตือนน้องมันไปว่า หัดทำเองให้เป็นนะพี่เขาช่วยเราไม่ได้ตลอดเวลาหรอก หลังจากนั้นสองสามวันพี่แกไม่รู้เป็นอะไร ไม่คุยกับใครทั้งวัน นอกจากถาม หัวหน้าเราก็ถามเป็นอะไรดูเครียดๆ
แกก็บอกว่าไม่มีอะไร หลังจากนั้นแกก็คุยกับเราน้อยลง เอาขนมให้ไม่กิน ลูกอมไม่กิน เราไหว้ก็รับแบบขอไปที เราก็ เห้ย อะไรวะ ไม่รู้เป็นอะไร แต่เราก็ไหว้ทุกเช้า แกก็รับบ้างไม่รับบ้าง จนวันนึงมีคนมาถามงานกับแก แต่เป็นงานเรา แกก็ตอบโดยไม่ถามเรา แต่ดันตอบผิด เราก็งง ไมไม่ถามวะ อาการหนักขึ้นเรื่อยๆจนเรารู้ละคือไม่คุยกันเรื่องส่วนตัวเราก็ไม่สนใจ มันมาถึงจุดที่เรารับไม่ได้คือนั่งข้างกัน ถามเลข 6 หลัก แต่ส่งเมล์มาถาม เรานี่แบบบ เออว่ะ ตัดสินใจไม่ไหว้ตั้งแต่วันนั้น และเรื่อยมาจนถึงวันนี้ ส่วนพี่แกก็ออกอาการหนักกว่าเดิม คืองานเราทำไว้แต่ไปบอกเมว่าตัวเองทำ อะไรที่เป็นงานด่วนแกรับหมดแล้วมาส่งให้เรา เวลาคนถามอะไรที่แกไม่รู้แต่เรารู้เราก็พูดแต่แกตอบในแบบไม่รู้ของแก คือเริ่มเข้าใจละว่าทำไมถึงมีแต่คนไม่ชอบแก ทุกวันนี้ก็นั่งข้างกัน ทำงานแต่ไม่พูดกัน จนหัวหน้าแซวเรา จะจับไปละลายพฤติกรรมทั้งคู่ เราก็ยิ้มแต่คิดในใจ ว่า งานสบายกาย แต่อึดอัดกับคนแบบนี้ ไม่ต้องจับเราไปไหนหรอก สิ้นเดือนหน้าเราก็ลาออกแล้ว งานดี เงินกลางๆ คนไม่โอเค เราก็บ้ายบายดีกว่า มีใครเจอแบบเรามั่งมั้ย
มีใครทำงานกับคนในทีมที่นั่งข้างกันแต่ไม่คุยกันมั่งมั้ย
ในทีมเรามี 6 คนนั่งโต๊ะติดกันสองฝั่ง(ฝั่งละ 3) มีมนุษย์รุ่นพี่ที่40 ยังโสดนั่งข้างๆเรา (ตำแหน่งเหมือนรองหัวหน้า) ตอนเข้ามาใหม่ๆเราดันบังเอิญนั่งในแคนทีน
แล้วได้ยินคนกลุ่มนึงเม้าท์ชื่อคนๆนึงแบบเกลียดขี้หน้ามากอย่างออกอรรถรส เราหันไปพอดีก็ยิ้มๆกับพี่กลุ่มนั้น คิดในใจ ทำไมเกลียดกันขนาดนั้นวะ
สุดท้ายมาถึงบางอ้อ เห็นป้ายชื่อคนเดินมารับเราเข้าแผนกก็คนที่ถูกนินทาเมื่อกี้นี่เอง มาแบบใสๆใจดี ในใจก็คิด กลุ่มมะกี้ไปว่าพี่เค้าทำไม
เข้ามาได้สามวันเราต้องไปเทรนด์งานกับ บ.แม่ 2 อาทิตย์ ไปที่ บ.แม่คนที่สอนงานเราก็บอกว่า พี่คนนั้นเข้าใจอะไรยาก ปากร้าย ไม่ยอมฟังใคร มาอยู่ บ.แม่
สองเดือนแทบไม่ได้อะไรกลับไป คือสอนเราไม่ได้นั่นแหละ
เราก็ยังเฉยๆนะแต่ทีมที่ บ.แม่ดีมาก พูดตรง ใจดีแบบที่เรารู้สึกได้ กลับมาจาก บ.แม่ก็ยังไม่มีอะไร ก็ทำงานต่อไปเรื่อยๆ คุยกันเราก็ทำงานของเราไป ไม่ค่อยได้ถามอะไรกับพี่ข้างๆมากเพราะพี่ที่ บ.แม่สอนมาหมดแล้วแต่น้องอีกคนนึงถามบ่อย ให้ช่วยบ่อย พักหลังๆเราเลยเตือนน้องมันไปว่า หัดทำเองให้เป็นนะพี่เขาช่วยเราไม่ได้ตลอดเวลาหรอก หลังจากนั้นสองสามวันพี่แกไม่รู้เป็นอะไร ไม่คุยกับใครทั้งวัน นอกจากถาม หัวหน้าเราก็ถามเป็นอะไรดูเครียดๆ
แกก็บอกว่าไม่มีอะไร หลังจากนั้นแกก็คุยกับเราน้อยลง เอาขนมให้ไม่กิน ลูกอมไม่กิน เราไหว้ก็รับแบบขอไปที เราก็ เห้ย อะไรวะ ไม่รู้เป็นอะไร แต่เราก็ไหว้ทุกเช้า แกก็รับบ้างไม่รับบ้าง จนวันนึงมีคนมาถามงานกับแก แต่เป็นงานเรา แกก็ตอบโดยไม่ถามเรา แต่ดันตอบผิด เราก็งง ไมไม่ถามวะ อาการหนักขึ้นเรื่อยๆจนเรารู้ละคือไม่คุยกันเรื่องส่วนตัวเราก็ไม่สนใจ มันมาถึงจุดที่เรารับไม่ได้คือนั่งข้างกัน ถามเลข 6 หลัก แต่ส่งเมล์มาถาม เรานี่แบบบ เออว่ะ ตัดสินใจไม่ไหว้ตั้งแต่วันนั้น และเรื่อยมาจนถึงวันนี้ ส่วนพี่แกก็ออกอาการหนักกว่าเดิม คืองานเราทำไว้แต่ไปบอกเมว่าตัวเองทำ อะไรที่เป็นงานด่วนแกรับหมดแล้วมาส่งให้เรา เวลาคนถามอะไรที่แกไม่รู้แต่เรารู้เราก็พูดแต่แกตอบในแบบไม่รู้ของแก คือเริ่มเข้าใจละว่าทำไมถึงมีแต่คนไม่ชอบแก ทุกวันนี้ก็นั่งข้างกัน ทำงานแต่ไม่พูดกัน จนหัวหน้าแซวเรา จะจับไปละลายพฤติกรรมทั้งคู่ เราก็ยิ้มแต่คิดในใจ ว่า งานสบายกาย แต่อึดอัดกับคนแบบนี้ ไม่ต้องจับเราไปไหนหรอก สิ้นเดือนหน้าเราก็ลาออกแล้ว งานดี เงินกลางๆ คนไม่โอเค เราก็บ้ายบายดีกว่า มีใครเจอแบบเรามั่งมั้ย