เพิ่งเป็นครั้งแรก อาจใช้ภาษาและถ่อยคำงงๆ ก็ขออภัยด้วยนะค่ะ
เริ่มเลยนะค่ะ คือเรื่องนี้เกิดตอนเราอยู่ ม.1 นะ คือต้องบอกก่อนว่า ร.ร. เราอยู่ในแทบปริมณฑลนะ เราย้ายมาจาก กทม. มาเรียนที่นี้ ในยุคนั้นยังเป็นถนนลูกรักอยู่ กันดารสักหน่อยนะ
หลักเลิกเรียนเราก็กลับบ้านไปเล่นกับเพื่อนตามปกติ(ไปเล่นบ้านเพื่อน) คือต้องบอกก่อนว่าบ้านเพื่อนเป็นนาบัว(เป็นที่ปลูกบัว)จะมีคลองเล็กๆหน้าบ้าน คือก่อนจะเข้าบ้านต้องข้ามสะพานข้ามคลองก่อน เราเห็นมีคลอง เราเลยชวนเพื่อน "เฮ้ยแกบ้านแกมีเรือด้วยหรอไปพายเรือเล่นกัน" เราก้อพาเล่นกันตามประสาเด็กเทพที่ไม่เคยพายเรือ เราก้อพายหมุนเป็นวงกลม จนเพื่อนมันคงลำคาญ "มา!! เราพายเอง" ทีนี้ก็พายเป็นทางตรงมันก้อสอนเทคนิคเวลาพายเรือให้เราแหละ เราก็เลยพายเอง จนผ่านท้ายสวน บอกก่อนเลยว่าท้ายสวนเนี้ยก็จะมีศาลพระภูมิขนาดใหญ่ที่ติดกับศาลพระภูมิคือต้นโพธิ์ต้นใหญ่เช่นเดียวกัน เราก็พาย พายยังไงไม่รู้หัวเรือก็ไปชนกันรากต้นโพธิ์อย่างจังเรือก็โครงเครง ไอเราก้อกลัวเรือจะคว่ำ จะทำงัยหล่ะทีนี้ ก็เลยยกมือไหว้ "ขอโทษนะค่ะหนูไม่ได้ตั้งใจจะชน หนูขออนุญาติดันเรือออกนะค่ะ" พอพูดจบเราเลยเอาไม้พายที่ถืออยู่อ่ะ ดันรากต้นโพธิ์ถอยเรือออก บอกตรงๆเลยนะตอนนั้นใจคอไม่ดีเลย พายเรือกลับแล้วเราก้อกลับบ้านเลย
ตอนกลางคืน
อาบน้ำดู TV กับคุณตาตามปกติเหมือนๆทุกคืน(บอกก่อนว่าบ้านเราชั้นเดียวแล้วจะเปิดประตูทุกห้อง จะปิดเฉพาะประตูหน้าบ้านและหลังบ้านเท่านั้น) ซึ่งในห้องนอนก็เช่นกัน เปิดประตูนอน(เรานอนกับคุณตานะ) ดู TV แล้วเผลอหลับไป คุณตาปิดไปนอน ZZzzz
อยู่ๆก็ตื่นกลางดึก มองไปที่ปลายเตียง (ปลายเตียงจะเป็นTV ทางด้านซ้ายมือจะเป็นประตูที่เปิดอยู่) คือก็ปวดฉี่ด้วยแหละ ก็สะลึ่มสะลือมองไปที่ปลายเตียง (ต้องบอกก่อนว่าต่างจังหวัดเนี้ยพอมืด มันมืดจริงๆนะ เราก้อไม่ชินกับการนอนมืดๆ คุณตาเลยเปิดไฟนอกบ้านเอาไว้มันเลยทำให้มีอ่อนส่องเข้ามาถึงในห้อง) พอมองไป ก้อเห็น ผู้ชายยืนอยู่ตรงประตูที่เปิดอยู่นั้นแหละ ภาพที่เห็นและจำได้ติดตาจนถึงทุกวันนี้เลยนะคือ เป็น ผู้ชายตัวใหญ่ความสูงเนี้ยเท่าประตูบ้านเลย ถึงแสงนอกห้องจะอ่อน แต่แสงมันส่องจนเราเห็นตา เห็นปาก ของผู้ชายคนนั้นเลย เราเห็นเขามองมาที่เรา(มองจ้องเลยนะ) ไอเราก็กลัวไม่รู้จะทำงัย ก็สวดมนต์ดิรอรัยอ่ะ จุดนั้น นึกอะไรได้ก็ท่องหมดอ่ะ พอลืมตามาดู เขาก็ยังยืนอยู่ที่เดิมมองเหมือนเดิม แต่ครั้งนี้เขายิ้มให้เราอ่ะ(ค่อยๆจินตนาการภาพตามนะยิ้มเหมือนยิ้มให้เพื่อนอ่ะ เขาค่อยๆยิ้มแต่มุมปากเขาทั้งสองข้างเนี้ยยาวขึ้นไปเรื่อยๆจนถึงหูเลยอ่ะ) ยิ่งทำให้เรากลัวหนักเข้าไปอีกนอนตัวแข็งไม่กล้าขยับ หลับตาสวดมนต์อีก แต่ครั้งนี้สวดพันกันไปหมดแล้วไม่รู้บทไหนเป็นบทไหน มั่วไปหมด จนตัดสินใจลืมตามาดูอีกทีในใจคิดนะว่า ("ครั้งนี้เขาคงไปแล้วแหละ เพราะคงฟังบทสวดไม่รู้เรื่อง")พอลืมตามาอีกที เขาก็ยืนยิ้มอยู่ที่เดิม แต่ครั้งนี่เขาโชว์เหนือ เขาค่อยๆหมุนคออย่างช้าๆ คือมองเราด้วยนะ ยิ้มด้วย แถมหมุนคออีก เรานอนตัวแข็ง เกร็งสุดๆ คิดในใจ(ถ้าเรากระดุกกระดิกเขาต้องรู้แน่เลยว่าเราเห็นเขา)เลยตัดสินใจหลับตาแล้วบอกกับตัวเองว่าไม่สวดแล้ว สวดเท่าไหร่เขาก็ไม่ไป งั้นเราต้องหลับคือทำยังงัยก็ได้ให้หลับไปเลยอ่ะ
พอตื่นมาตอนเช้าก็เลยเล่าให้คุณตาฟังแถมทำท่าทางแล้วชี้ให้คุณตาดูด้วยนะว่าตรงนี้เลยนะ ตรงนี้เลย!!! แต่ตาก็แค่พูดสั้นๆว่า"กินเยอะ เล่นเยอะเลยฝันไปเรื่อย" คุณตาพูดมามันไม่สามารถหาคำตอบได้เลยว่า ผู้ชายคนนั้นเป็นใครมาจากไหน
ท่านที่อ่านจบขอบคุณมากๆเลยนะค่ะ เป็นครั้งแรกที่ตั้งกระทู้ อยากจะโทรไปเล่าให้รายการเดอะช๊อคฟังเหมือนกัน แต่ติดหลับทุกทีเลย ^^
เขาเป็นใคร ณ ศาลายา
เริ่มเลยนะค่ะ คือเรื่องนี้เกิดตอนเราอยู่ ม.1 นะ คือต้องบอกก่อนว่า ร.ร. เราอยู่ในแทบปริมณฑลนะ เราย้ายมาจาก กทม. มาเรียนที่นี้ ในยุคนั้นยังเป็นถนนลูกรักอยู่ กันดารสักหน่อยนะ
หลักเลิกเรียนเราก็กลับบ้านไปเล่นกับเพื่อนตามปกติ(ไปเล่นบ้านเพื่อน) คือต้องบอกก่อนว่าบ้านเพื่อนเป็นนาบัว(เป็นที่ปลูกบัว)จะมีคลองเล็กๆหน้าบ้าน คือก่อนจะเข้าบ้านต้องข้ามสะพานข้ามคลองก่อน เราเห็นมีคลอง เราเลยชวนเพื่อน "เฮ้ยแกบ้านแกมีเรือด้วยหรอไปพายเรือเล่นกัน" เราก้อพาเล่นกันตามประสาเด็กเทพที่ไม่เคยพายเรือ เราก้อพายหมุนเป็นวงกลม จนเพื่อนมันคงลำคาญ "มา!! เราพายเอง" ทีนี้ก็พายเป็นทางตรงมันก้อสอนเทคนิคเวลาพายเรือให้เราแหละ เราก็เลยพายเอง จนผ่านท้ายสวน บอกก่อนเลยว่าท้ายสวนเนี้ยก็จะมีศาลพระภูมิขนาดใหญ่ที่ติดกับศาลพระภูมิคือต้นโพธิ์ต้นใหญ่เช่นเดียวกัน เราก็พาย พายยังไงไม่รู้หัวเรือก็ไปชนกันรากต้นโพธิ์อย่างจังเรือก็โครงเครง ไอเราก้อกลัวเรือจะคว่ำ จะทำงัยหล่ะทีนี้ ก็เลยยกมือไหว้ "ขอโทษนะค่ะหนูไม่ได้ตั้งใจจะชน หนูขออนุญาติดันเรือออกนะค่ะ" พอพูดจบเราเลยเอาไม้พายที่ถืออยู่อ่ะ ดันรากต้นโพธิ์ถอยเรือออก บอกตรงๆเลยนะตอนนั้นใจคอไม่ดีเลย พายเรือกลับแล้วเราก้อกลับบ้านเลย
ตอนกลางคืน
อาบน้ำดู TV กับคุณตาตามปกติเหมือนๆทุกคืน(บอกก่อนว่าบ้านเราชั้นเดียวแล้วจะเปิดประตูทุกห้อง จะปิดเฉพาะประตูหน้าบ้านและหลังบ้านเท่านั้น) ซึ่งในห้องนอนก็เช่นกัน เปิดประตูนอน(เรานอนกับคุณตานะ) ดู TV แล้วเผลอหลับไป คุณตาปิดไปนอน ZZzzz
อยู่ๆก็ตื่นกลางดึก มองไปที่ปลายเตียง (ปลายเตียงจะเป็นTV ทางด้านซ้ายมือจะเป็นประตูที่เปิดอยู่) คือก็ปวดฉี่ด้วยแหละ ก็สะลึ่มสะลือมองไปที่ปลายเตียง (ต้องบอกก่อนว่าต่างจังหวัดเนี้ยพอมืด มันมืดจริงๆนะ เราก้อไม่ชินกับการนอนมืดๆ คุณตาเลยเปิดไฟนอกบ้านเอาไว้มันเลยทำให้มีอ่อนส่องเข้ามาถึงในห้อง) พอมองไป ก้อเห็น ผู้ชายยืนอยู่ตรงประตูที่เปิดอยู่นั้นแหละ ภาพที่เห็นและจำได้ติดตาจนถึงทุกวันนี้เลยนะคือ เป็น ผู้ชายตัวใหญ่ความสูงเนี้ยเท่าประตูบ้านเลย ถึงแสงนอกห้องจะอ่อน แต่แสงมันส่องจนเราเห็นตา เห็นปาก ของผู้ชายคนนั้นเลย เราเห็นเขามองมาที่เรา(มองจ้องเลยนะ) ไอเราก็กลัวไม่รู้จะทำงัย ก็สวดมนต์ดิรอรัยอ่ะ จุดนั้น นึกอะไรได้ก็ท่องหมดอ่ะ พอลืมตามาดู เขาก็ยังยืนอยู่ที่เดิมมองเหมือนเดิม แต่ครั้งนี้เขายิ้มให้เราอ่ะ(ค่อยๆจินตนาการภาพตามนะยิ้มเหมือนยิ้มให้เพื่อนอ่ะ เขาค่อยๆยิ้มแต่มุมปากเขาทั้งสองข้างเนี้ยยาวขึ้นไปเรื่อยๆจนถึงหูเลยอ่ะ) ยิ่งทำให้เรากลัวหนักเข้าไปอีกนอนตัวแข็งไม่กล้าขยับ หลับตาสวดมนต์อีก แต่ครั้งนี้สวดพันกันไปหมดแล้วไม่รู้บทไหนเป็นบทไหน มั่วไปหมด จนตัดสินใจลืมตามาดูอีกทีในใจคิดนะว่า ("ครั้งนี้เขาคงไปแล้วแหละ เพราะคงฟังบทสวดไม่รู้เรื่อง")พอลืมตามาอีกที เขาก็ยืนยิ้มอยู่ที่เดิม แต่ครั้งนี่เขาโชว์เหนือ เขาค่อยๆหมุนคออย่างช้าๆ คือมองเราด้วยนะ ยิ้มด้วย แถมหมุนคออีก เรานอนตัวแข็ง เกร็งสุดๆ คิดในใจ(ถ้าเรากระดุกกระดิกเขาต้องรู้แน่เลยว่าเราเห็นเขา)เลยตัดสินใจหลับตาแล้วบอกกับตัวเองว่าไม่สวดแล้ว สวดเท่าไหร่เขาก็ไม่ไป งั้นเราต้องหลับคือทำยังงัยก็ได้ให้หลับไปเลยอ่ะ
พอตื่นมาตอนเช้าก็เลยเล่าให้คุณตาฟังแถมทำท่าทางแล้วชี้ให้คุณตาดูด้วยนะว่าตรงนี้เลยนะ ตรงนี้เลย!!! แต่ตาก็แค่พูดสั้นๆว่า"กินเยอะ เล่นเยอะเลยฝันไปเรื่อย" คุณตาพูดมามันไม่สามารถหาคำตอบได้เลยว่า ผู้ชายคนนั้นเป็นใครมาจากไหน
ท่านที่อ่านจบขอบคุณมากๆเลยนะค่ะ เป็นครั้งแรกที่ตั้งกระทู้ อยากจะโทรไปเล่าให้รายการเดอะช๊อคฟังเหมือนกัน แต่ติดหลับทุกทีเลย ^^