สวัสดีค่า เพื่อนชาวพันทิป เราเพิ่งเรียนจบ แล้วค้นพบตัวเองว่าชอบทำงานเขียน
พอดีว่าไปเจอแอพๆ นึงที่เปิดพื้นที่ให้กับนักเขียนหน้าใหม่
เราเลือกเขียน เรื่องผี เพราะความชอบ และคนรอบตัวเจอเรื่องลี้ลับเยอะ
แต่เราก็พอมีบ้าง เลยเริ่มเขียนไปหนึ่งโพส แต่ผลตอบรับเงียบมาก
อยากให้ช่วยคอมเม้นท์หน่อยค่ะ ว่าควรปรับปรุงตรงไหนบ้าง
พูดตรงได้ แต่อย่างแรงมากน้า ขอบคุณล่วงหน้านะคะ ^^

>>>>16.59 pm. เรื่องสยองจากเหตุการณ์จริง<<<<
คุณเชื่อคำโบราณที่ห้ามนอนในเวลาโพล้เพล้ หรือที่ผู้เฒ่าผู้แก่ใช้คำว่า 
เวลาผีตากผ้าอ้อม ไหม? แต่เราไม่เคยเชื่อจนกระทั่ง...

เมื่อประมาณ 3 ปีที่แล้ว เรายังเรียนอยู่ในมหาลัยแห่งหนึ่ง ใจกลางกรุง โดยปกติเราเป็นคนนอนดึกมาก
ตี 2-3 เป็นอย่างต่ำ บางวันก็นอนเช้า แล้วตื่นประมานเที่ยงๆ แล้วแต่วันว่ามีคาบเรียนเช้าหรือบ่ายนั่นเอง
แต่แล้ววันหนึ่ง...เราจำได้ว่า เราอดนอนไปเรียน และกลับมาจากการเรียนช่วงเวลาประมาณ 4 โมงเย็น 

เรากลับมาถึงที่หอ ที่อาศัยอยู่กับแฟน ในเวลา 16.30 เรามาถึงห้อง เราเห็นว่าแฟนนอนหลับอยู่ก่อนแล้ว 
แต่ด้วยความง่วง และอ่อนล้าของเรา เรารีบล้างเนื้อล้างตัว เพื่อที่จะขึ้นไปนอนบนเตียงข้าง ๆ แฟนของเรา
ณ เวลา 16.50 เราได้นอนอยู่บนเตียงเรียบร้อย โดยหัวของเรานอนทับบนแขนของแฟน 
ในขณะที่เตียงนอนนั้นอยู่ห่างจากผนังประมาณหนึ่งคนยืน และปลายเท้าด้านซ้าย จะเป็นประตูกระจก 
ที่ออกไปตรงระเบียงได้ พร้อมกับผ้าม่านบาง ๆ ที่แสงแดดได้สาดส่องเข้ามาภายในห้องช่วง 4 โมงครึ่งตามเวลาประเทศไทย

ก่อนที่เราจะนอนหลับ เราจำได้ว่า เราได้เช็คนาฬิกาในมือถือ มันบอกเวลาว่า 16.59 น. 
เราตัดสินใจหลับตา เพราะด้วยความอ่อนล้า และความเพลีย แต่เพียงแค่เราหลับตาในทันที 
เราได้ยินเสียงเหมือนคนบ่นซุบซิบๆ ยาวๆ อยู่ข้างหู
ด้วยความที่เราเป็นคนกลัวผี และฟังเรื่องผีมาเยอะ เรารีบลืมตา 
เพราะเสียที่ได้ยินมันฟังแล้วผิดปกติเป็นอย่างมาก 

เมื่อเราลืมตา ความหลอนเริ่มครอบงำ 
เพราะจากที่แดดยามเย็นได้สาดส่องเข้ามาในห้องนั้น ได้หายไป 
กลายเป็นความมืดครึ้ม เหมือนฝนจะตก และที่น่าแปลกใจคือ 
กระจกประตูระเบียงได้แง้มออก พร้อมมีลมได้พัดผ้าม่านปลิวไสว

เรารีบหลับตาลงทันที เพราะสิ่งที่เห็นนั้นมันต่างจาก 1 วินาทีที่แล้วก่อนที่เราจะหลับตาเป็นอย่างมาก 
และอีกครั้งพอเราหลับตาลงในทันที เสียงเดิมที่คล้ายคนบ่น ซุบซิบๆๆ
ได้เข้ามาในโสตประสาท ที่มากกว่าการได้ยิน แต่มันอยู่ในหัวของเราเลยต่างหาก

เรารีบลืมตาอีกครั้ง เพราะไม่อยากได้ยินเสียงนี้ แต่เราคิดผิด 
เพราะเมื่อเราลืมตาขึ้นมา ในขณะที่เรานอนตะแคง หันหน้าเข้ากำแพงอยู่บนแขนของแฟน 
ในการลืมตาครั้งที่2 เรากลับเห็น เงาดำ ๆ เริ่มก่อตัวเป็นรูปร่างของคน
โดยเงาที่มีลักษณะเหมือนควันหนาๆ ก่อตัวขึ้นเป็นรูปหัวคน ไล่ลงมาเป็นหัวไหล่ 
เริ่มเป็นรูปร่างคนมากขึ้นเรื่อยๆ

เราอึ้ง และช็อคอยู่เพียงเสียววิ ความหลอนได้แพร่ซ่านอย่างเต็มรูปแบบ
จากประสบการณ์การฟังเดอะช็อคมาทั้งหมด เรารีบสวดมนต์ ที่ท่องได้แค่นะโม
ในขณะที่เงาก่อตัวเป็นร่างคนเรื่อย ๆ และเสียงกระซิบ ที่ฟังดี ๆ คล้ายบทสวดแบบสวดเร็วๆ อย่างต่อเนื่อง ไม่พักหายใจ
เริ่มดังในหัวขึ้นเรื่อย ๆ เราทั้งสวด ทั้งกริ้ด ทั้งจิกแขนแฟน ที่เราใช้หัวนอนทับอยู่ แต่ทุกอย่างนิ่ง เหมือนเสียงเราไม่มีอยู่จริง

เราเริ่มอัดอึด หายใจไม่ออก อยากลุกหนี ก็ลุกไม่ขึ้น บรรยากาศอึมครึ้ม 
พร้อมเงาที่ก่อตัวจนมาถึงช่วงเลยหน้าอกของรูปร่างคน เราทำอะไรไม่ได้ เลยหลับตาหนีความกลัว 
และในขณะที่เราหายใจไม่ออก กับฮึกสุดท้าย เราได้นึกถึง แม่! เราตะโกนออกมาว่า แม่ช่วยด้วย พร้อมนึกถึงหน้าแม่

ตัวเราได้สะดุ้งเฮือกลุกขึ้นมานั่งอัตโนมัติ อย่างกับในหนัง แต่นี้มันเรื่องจริง! 
เราน้ำตาไหล หันไปมองแฟน นอนหลับสบายสุด เป็นงงมาก เราตั้งสติประมวนผลต่างๆ ที่เกิดขึ้น 
ทำให้เราหลอนจนไม่กล้าหลับตาต่อ จนในที่สุด เรามองนาฬิกาอีกครั้ง มันคือเวลา 17.00 น. เหตุการณ์ทั้งหมดเพิ่งผ่านไป 1 นาทีเท่านั้น

สุดท้ายเราปลุกแฟน และก็นอนหลับไปพร้อมแฟนอีกครั้ง นี้คือครั้งแรกที่เราได้ใกล้ชิดกลับคำว่าวิญญาณมากที่สุด และหวังว่าจะเป็นครั้งสุดท้าย....