และแล้วโรคภัยไข้เจ็บก็พรากความสุขจากกเราไปชั่วขณะ ผมเข้า รพ. อีกแล้ว เป็นทุกข์ให้เขาอีกแล้ว ผมเคยสัญญากับเขาแล้วว่าจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุด ไม่ให้ป่วยไข้ง่าย แต่ผมก็ทำไม่ได้ มันทำให้ผมรู้กน่าเบื่อกะตัวเองมากเลย....
ผมไอ และอ้วกแรงมากจนทนความเจ็บไม่ไหวถึงกับร้องไห้ออกมาในขณะที่ J กำลังลูบหลังให้ผมอยู่ พอผมเงยหน้าขึ้นทั้งน้ำตา สิ่งที่ผมเห็นคือ ร้องไห้ตาม เอ่อ เอากันเข้าไปร้องไม่อายสายตาใครใน รพ. เลย ผมทำให้คนที่ผมรัก เจ็บปวดด้วยขนาดนี้เลยเหรอ ....
จนใกล้จะได้เวลานอน ผมยังเห็นเขาแอบร้องอยู่เลย เลยบอกเขาว่าอย่าร้องดิ ทั้งที่น้ำตัวเองก็กำลังไหล ก็เลยกลายเป็นหัวเราะ และบอกกันว่าอดทนเอานะเดียวก็หายแล้ว เขาบอกว่าเขาคิดอะไรไม่ออก ผมเลยบอกว่าไม่ต้องคิด เดวผมก็จะกลับไปทำกับข้าวให้เขากินเหมือนเดิมนะ ( ร้อง).....