A : อื้มมม
G : เป็นอะไรหรือเปล่าเสียงไม่ดีเลย

A : พูดว่า "ร้องไห้" (เอฟเฟคเฉยๆไม่ได้ร้องจริงหรอก)
G : เป็นอะไร

A : แค่เซงๆเบื่อๆอ่ะ
G : ท้องหรอ

A : ไอ้บ้า ท้องกะแมวที่ไหนอ่ะ
G : ห๊ะ แม้แต่แมวก็ไม่เว้นหรอ

A : หัวเราะหนักมาก ความรู้สึกก่อนหน้านี้หายไปหมด

        นี่แหละ เพื่อนคนเดิมที่ปลอบใจ มีมันแค่คนเดียว ที่เวลาเราไม่สบายใจแล้วมันไม่เคยที่จะไม่กวนตีนใส่  แต่มันทำให้เราหัวเราะได้
                                                                           ...ภายใต้ความรู้สึกผิด...

        ป๊อกกก!!!ความแรงจากเสียงดีดนิ้วไปที่ขมับข้างซ้ายคนข้างๆ เสียงดังจนสัมผัสได้ว่าครั้งนี้แรงดีดและความเจ็บน่าจะมากกว่าทุกครั้งที่เคยทำ
                                                                "เจ๊ผมเจ็บนะ" เสียงสุดท้ายจากการสนทนา

        บรรยากาศอึมครึม ต่างคนต่างเงียบ จากที่อีกฝ่ายเป็นคนพูดมาตลอดทาง รู้สึกได้ถึงภาวะนิ่งงัน ไม่ปรากฏเหตุการณ์ชัดเจน

       ผ่านไปสักครู่ ค่อยๆหันไปมอง วินาทีแรก ความรู้สึกผิดดังขึ้นในใจชัดเจน " เจ็บไหม " ขอโทษ " พร้อมเอามือลูบไปที่ขมับคนข้างๆ ทำได้แค่คิดในใจ

       หันไปอีกครั้ง เห็นน้ำในตามากกว่าปกติ ให้ความรู้สึกว่าเหมือนตาหวาน ตาเปล่งประกาย ไม่หรอก คิดว่าน่าจะเกือบร้องไห้ มือขวาจับพวงมาลัย
                                                              มือซ้ายลูบอยู่ที่คอและขมับ สลับกันอยู่พักใหญ่
                                                      " เจ็บไหม " ขอโทษ " พร้อมเอามือลูบไปที่ขมับคนข้างๆ
                                                                               คิดในใจ "อีกครั้ง"

                                                                                    รู้สึกผิด!!!

      ผลจากแรงดีด ร่างกายคงรับรู้ได้ถึงความเจ็บ แต่ ก็ ไม่น่าจะเท่ากับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นจากภายในใจ ที่ส่งผลให้เห็นและรับรู้ได้

      ภาพติดตา ผู้ชายน้ำในตาเอ่อแต่ไม่ร้องไห้ มือจับไปที่ต้นคอ ลูบไป ลูบมา ไม่พูด ไม่จา
ไม่หันมามองเหมือนเคย คิดถึงภาพนั้น มันมากกว่าความเสียใจ "เจ็บไหม"ขอโทษ"   พร้อมเอามือลูบไปที่ขมับคนข้างๆ คิดในใจ "อีกครั้ง" อีกครั้ง"

                                    "เงียบ"  สถานการณ์ เหมือน แค่พูด พูดไปสิ ถามไปว่า เจ็บไหม ขอโทษ แค่นี้เอง ทำไมไม่ทำ

                                                   "นิ่ง"     น้ำในตายังอยู่ มือก็ยังจับคอสลับขมับที่เดิม ไม่มีการสนทนา

                                                    ......ทุกอย่างผ่านไป ภายใต้ความรู้สึกผิด ที่มันยังคงติดอยู่ในใจ......