วันนี้จขกท. แวะซื้อทุเรียนริมทาง เป็นร้านขายดีคนเยอะมาก
มีผู้ชายรอสองคน คู่แม่ลูก และผู้หญิงอีกคน
เราก็ยืนรอตามคิวไปเรื่อยๆ

อีกสักพัก น่าจะเป็นลูกจ้างผู้หญิง เดินออกมาหยิบทุเรียนหน้าร้านข้างเรา
ทันใดนั้นเอง ทุเรียนหลุดจากมือหล่นใส่หน้าแข้งและเท้าจขกท. อย่างแรง
ลูกจ้างก็เก็บทุเรียนหน้าตาเฉย เราก้มลงไปดู นิ้วเท้าเป็นรูสามนิ้ว เลือดซึมๆ
ก็เลยบอกคนขายว่า ขอน้ำล้างหน่อย
มีลูกค้าผู้ชายหนึ่งยื่นพลาสเตอร์ยามาให้ เราแทบน้ำตาซึม ขอบคุณไป
ลูกจ้างที่ทำหล่นเฉยมาก ไม่มีขอโทษเจ้าของร้านก็เฉยๆ เราก็หงุดหงิดเล็กๆแล้ว

สักพัก ก้มลงไปมอง หน้าแข้งเลือดไหลเป็นทางเพราะทุเรียนมันครูดเนื้อไป
ตอนนี้จิตใจเริ่มไม่ไหวหล่ะ เอาน้ำที่ได้มาลูบๆ แสบมาก
ลูกจ้างก็มองมาแบบ เป็นไรมากเหรอ เราหันกลับไปพอดี ถามว่า

จขกท: น้องคะ น้องไม่คิดจะขอโทษหรือถามพี่บ้างเหรอว่าเป็นอะไรมากไหม
ลูกจ้าง: ก็มันไม่ได้ตั้งใจ
จขกท: พี่รู้ว่าไม่ได้ตั้งใจ แต่ขอโทษหน่ะเป็นไหม เลือดพี่ออกเยอะ คิดมาดูแลบ้างไหม
ลูกจ้าง: ไม่สนใจ หันไปปอกทุเรียน

จขกทเริ่มเจ็บแผลและเจ็บใจ น้ำตาเริ่มซึม(เกลียดตัวเองที่เริ่มร้องไห้จัง)
แต่ก็รีบก้มหน้าพูดออกไปว่า ไม่เอาทุเรียนแล้วคะ รีบวิ่งขึ้นรถ
ปล่อยโฮต่อหน้าแฟน จนแฟนถามก็เลยบอกไป

แฟนลงไปถามลูกจ้างว่าไม่คิดจะขอโทษแฟนพี่เหรอเขาเจ็บมาก
ลูกจ้างทำท่าทีเฉยๆเหมือนไม่รู้สึกอะไร จนกระทั่งเจ้าของร้านหันมาบอก
ไปขอโทษพี่เขาซะ

สิ่งสำคัญคือ สองแม่ลูกหันมามองหน้าแฟนแล้วยิ้มๆ
เหมือนกับว่าแค่นี้ก็ร้องไห้ฟ้องแฟน

คือ ...... ถ้าไม่เคยโดนทุเรียนหล่นใส่คงไม่รู้หรอกนะคะว่าเจ็บขนาดไหน
แฟนบอก ยิ้มแบบชัดเจนมาก จนแฟนงงไปเลยว่าเรื่องแบบนี้ทำไมยิ้ม

สมัยนี้ คนไทย ถ้าเห็นคนอื่นเจ็บและร้องไห้ มันเป็นเรื่องตลกไปแล้วหรือคะ
นี่เป็นคู่แม่ลูก ผู้หญิงด้วยกันแท้ๆ

คือตอนนี้แผลที่เจ็บเริ่มหาย แต่ใจที่เจ็บเพราะลูกจ้างที่ไม่คิดขอโทษและคู่แม่ลูกที่ยิ้มใส่คงไม่หายคะ

สมัยนี้ อยู่ยากจริงๆคะ