The Shawshank Redemtion(1994)
ความหวัง.....อิสรภาพ



     น่าเสียดายสำหรับภาพยนตร์เรื่อง The Shawshank Redemtion ที่ไม่สามารถคว้ารางวัลออสการ์ได้เลย ทั้งๆที่เข้าชิงถึง 7 สาขาด้วยกัน เพราะโดนความเจิดจรัสของ Forrest Gump ที่เข้าชิงในปีเดียวกัน บดบังรัศมีซะมืดมิด(คว้าไปถึง 6 รางวัล)

     แต่หากเทียบคะแนนจากเว็บ imdb.com เว็บไซต์ที่คอหนังเข้ามาโหวตทั่วทุกมุมโลกแล้ว กลับกลายเป็นว่า The Shawshank Redemtion ได้รับคะแนนโหวตถึง 9.2 คะแนน ครองความเป็นอันดับหนึ่ง นำหน้า Forrest Gump ที่อยู่อันดับ 28 ด้วยคะแนน 8.7 คะแนนเท่านั้น

นั่นพอจะบอกเป็นนัยๆ ได้ว่า ออสการ์ก็ไม่ใช่การประกาศรางวัลที่ดีที่สุดในสายตาของผู้ชมทั่วโลก

     The Shawshank Redemtion อาจเป็นแค่เรื่องราวของนักโทษชาย ที่ต้องถูกจำคุกตลอดช่วงอายุขัยของชีวิต ภาพยนตร์นำเสนอเรื่องราวของนักโทษได้อย่างเจาะลึกเสมือนผู้ชมมีส่วนร่วมต่อเหตุการณ์ในคุกนั้นอยู่เสมอ ความรุนแรง คำหยาบคาย แม้กระทั่งการคอรัปชั่นของพัศดีเรือนจำก็ตาม แทบจะเรียกได้ว่าภาพยนตร์เรื่องนี้ได้ตีแผ่แง่มุมต่างๆ ของคนในคุกได้อย่างมิติ และน่าติดตาม  

     แต่นี่คงไม่ใช่ประเด็นหลักที่ภาพยนตร์ต้องการจะนำเสนอ แต่เป็นเพียงการจำลองเหตุการณ์และสถานการณ์ที่ชาญฉลาด เพื่อนำแก่นความคิดที่รอให้ผู้ชมได้กะเทาะเปลือกแล้วหยิบจับมันขึ้นมาเป็นแรงบันดาลใจให้แก่ตนเอง



**ความหวังของแอนดี้ ดูเฟรน**

     ปรัชญาการดำเนินชีวิตของแอนดี้ ดูเฟรนเริ่มเด่นชัดออกมาเรื่อยๆเมื่อหนังได้ดำเนินไปได้ระยะหนึ่ง สิ่งที่ผู้ชมเห็นเด่นชัดที่สุดในตัวแอนดี้ ก็คือ ความหวังที่เต็มเปี่ยมในการดำเนินชีวิต  แอนดี้มีโอกาสได้เป็นผู้ช่วยบรรณารักษ์ของ บรู๊คส์ นักโทษแก่วัยชรา แต่แอนดี้ไม่พอใจกับห้องสมุดที่มีมาของเรือนจำ เขาจึงไปขอทุนกับพัศดีเพื่อขอให้ห้องสมุดได้รับการปรับปรุง แต่คำตอบกลับไม่เป็นดังที่เขาสมหวัง เขาจึงส่งจดหมายไปขอทุนกับรัฐสภาสัปดาห์ละ 1 ฉบับ จนประสบความสำเร็จ

     นั่นหมายถึงว่าแอนดี้ ไม่เคยย่อท้อต่อสิ่งใดๆ แม้สิ่งนั้นมีโอกาสที่จะเป็นไปได้น้อยมากก็ตาม แค่นั้นยังไม่พอเมื่อแอนดี้ ได้ทุนมา 200 เหรียญ เขากลับเพิ่มการส่งจดหมายให้รัฐสภาเพิ่มเป็น 2 ฉบับต่อสัปดาห์ และไม่นานทางรัฐสภาจึงต้องช่วยเหลือ แอนดี้ เป็นปีละ 500 เหรียญ เพื่อให้แอนดี้หยุดส่งจดหมายเสียที

     หากลองเปรียบเทียบเหตุการณ์นี้กับการใช้ค้อนสลักหินกะเทาะกำแพงคุกก็พอจะเข้าใจได้ว่า แอนดี้ มีความพยายามในพื้นฐานทางจิตใจมากแค่ไหน แม้ทั้งสองสิ่งที่แอนดี้ทำอาจจะประสบพบกับความผิดหวังก็ตาม แต่เป็นไปได้ว่าแอนดี้มองข้ามความผิดหวังนั้นไป และคิดแต่ความสำเร็จที่จะต้องบังเกิดในสักวัน แล้วสุดท้ายเขาก็ทำมันจนสำเร็จ

     เหตุการณ์ในวันที่หนังสือเก่าถูกส่งมาพร้อมกับแผ่นเสียงเพลง แอนดี้ นั่งฟังเพลงคลอไปอย่างสบายอารมณ์ แถมยังต่อเข้ากับไมโครโฟน เพื่อแบ่งปันเสียงเพลงให้ไปถึงนักโทษทุกๆคน จนแอนดี้ต้องโดนลงโทษโดนการไปนอนห้องมืด



     เสียงดนตรีสื่อความหมายในเชิงอุดมการณ์ของ แอนดี้ ได้อย่างชัดเจน แอนดี้บอกเพื่อนทุกๆคนว่า ดนตรีคือสิ่งที่ช่วยให้เรามีความความหวัง มีโลกส่วนตัวที่ไม่มีใครเข้าไปถึง และแอนดี้กำลังแผ่ซ่านอุดมการณ์แห่งความหวังไปให้เพื่อนๆ ทุกคน

     หมายถึงว่า แอนดี้ คิดว่าเพลงกำลังนำพาให้นักโทษทุกคนสร้างโลกส่วนตัวของตนเองขึ้นมา ซึ่งเป็นโลกที่ไม่มีใครสามารถเหยียบย่ำเข้าไปถึง ซึ่งต่างจากชีวิตที่ถูกจองจำ เพลงกำลังนำพาให้ทุกคนพบหนทางแห่งความสวยงาม ซึ่งยากนักที่นักโทษจะกล้าฝันถึง หรือบอกเป็นนัยๆ ว่า ช่วงเวลาแสนสั้นที่เพลงได้เกาะกุมจิตใจ นักโทษทุกคนจะรู้สึกได้ถึงอิสภาพ ที่ไม่เคยได้สัมผัสมาอย่างยาวนาน อย่างที่แอนดี้ เฝ้าฝันมาตลอดเวลาที่ถูกจองจำ

---