“นุช ไปเที่ยวทะเลกันไหมคะ” เสียงป้อชักชวนแฟนสาวก่อนที่จะออกไปทำงาน หญิงสาวยิ้มและพยักหน้ารับ แล้วทั้งสองก็ขับรถไปทำงานพร้อมกัน
“ป้อชวนนุชไปทะเลมีอะไรหรือเปล่า” หญิงสาวหันไปถามแฟนหนุ่ม
“ไม่มีอะไรนี่ แค่ป้ออยากให้นุชพักผ่อนบ้างนุชทำเพื่อป้อมาเยอะแล้ว” ชายหนุ่มหันมาพูดกับแฟนสาวด้วยรอยยิ้มสดใส และขับรถต่อเพื่อไปส่งเธอที่ออฟฟิศ

ขณะอยู่ในรถหญิงสาวนั่งคิดถึงเรื่องเก่าๆและภาพเก่าของเธอกับแฟนหนุ่มก็ค่อยๆผุดขึ้นมาในหัว เธอนึกย้อนไปตอนที่พบป้อใหม่ๆ

**********************************************************************************

ป้อชายหนุ่มหน้าตาดี ฐานะทางบ้านปานกลาง ป้อเป็นลูกชายคนเล็ก ที่พ่อแม่ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ ป้อค่อนข้างจะมีเพื่อนเยอะ เพราะป้อจะใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่กับเพื่อน  ป้อเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตนและรักเพื่อนมากๆ ป้อจะมีสาวๆมารุมล้อมไม่ห่าง เพราะว่าป้อเป็นคนที่คุยสนุก เอาใจเก่งสาวๆจึงมักจะมารุมล้อมป้อเป็นพิเศษ ส่วนนุชเป็นหญิงสาวที่เงียบๆ หน้าตาธรรมดา เพื่อนน้อยไม่ชอบสังคม มีชิวิตอยู่ในครอบครัวที่กฏระเบียบเยอะ เธอจึงระมัดระวังตัวเป็นพิเศษเวลาที่จะคบกับใคร หญิงเพื่อนของนุชแนะนำให้ป้อรู้จักกับนุช นุชรู้สึกพิเศษกับป้อตั้งแต่ครั้งแรกอาจจะเป็นเพราะว่านุชไม่เคยมีแฟน  
“หวัดดี เราป้อนะครับ” ชายหนุ่มพูดพร้อมส่งยิ้มหวานให้นุช
“หวัดดีจ้ะ นุชค่ะ” หญิงสาวตอบ พร้อมก้มหน้าแก้มแดงด้วยความเขินอาย
หนังจากนั้นป้อก็คอยมาเทคแคร์ดูแลนุชตลอด รอนุชไปกินข้าวเที่ยงด้วยกัน คอยซื้อข้าว ซื้อน้ำขนมให้ และไปส่งนุชที่ป้ายรถเมล์หน้าบ้านประจำ จนนุชตกหลุมรักป้อ แต่ป้อก็แสดงออกกับผู้หญิงคนอื่นๆ  แบบเดียวกับนุช  

เวลาป้ออยู่กับผู้หญิงคนอื่น ป้อจะคอยเทคแคร์ดูแลเอาใจใส่ พูดจาไพเราะ เช่นเดียวกันกับนุช คำพูดของป้อทำให้ผู้หญิงทุกคนเคลิบเคลิ้ม  เวลาพักกลางวันในโรงเรียนจะมีโต๊ะม้าหินเรียงยาวเอาไว้ใต้ต้นหูกวางเพื่อให้นักเรียนมานั่งพักผ่อนกัน บางคนก็เตะฟุตบอล เล่นบาสกันในสนามด้านข้าง นุชกับเพื่อนๆเองก็ชอบมานั่งตรงนี้เหมือนกัน และต้องทนเห็นภาพบาดตาตรงนี้บ่อยๆ

เด็กหนุ่มเล่นบาสกันอย่างสนุกสนาน รวมทั้งป้อด้วย ส่วนนุชจะนั่งอ่านหนังสือ ขณะที่ป้อเล่นบาสก็จะมีสาวๆ ซื้อน้ำ ซื้อขนมมาให้ตลอด
“ป้อ จ๋าน้ำจ้ะ” เสียงพี่พลอยสาวหน้าใส ม.6 ในชุดนักเรียนกระโปรงสั้นส่งเสียงมาแต่ไกลพร้อมถือแก้วน้ำมาข้างสนาม ป้อหันมาทางพี่พลอยแล้วยิ้มหวานเดินตรงมาทางพี่พลอยรับน้ำจากพี่พลอยแล้วก็ก้มหน้าไปเกือบจะโดนแก้มพี่พลอย  “ขอบใจจ้ะ” ทุกคนในสนามมองเป็นตาเดียว ส่วนนุชก็แอบมองและน้ำตาริ้น
บางครั้งป้อก็นั่งเล่นกับเพื่อนๆตรงโต๋ะม้าหินข้างๆโต๊ะของนุช สาวๆก็เดินวนเวียนมาหาป้อที่โต๊ะเรื่อยๆ ป้อคุยกับสาวๆอย่างสนุกสนาน หยอกล้อกันสนิทสนม แต่ป้อยังไปกินข้าวเที่ยงกับนุช และไปส่งนุชที่ป้ายรถเมล์หน้าบ้านเสมอ นุชทั้งรักป้อและสับสนกับความสัมพันธ์

นุชมักจะโดนสาวๆที่หลงรักป้อมารังควานเสมอ นั่งเรียนอยู่ก็มีคนมายืนจ้องหน้าห้องเพื่อหาเรื่อง แกล้งเดินกระแทก โดนแย่งโต๊ะนั่งกินข้าว สารพัดที่ผู้หญิงพวกนั้นจะทำ แต่นุชก็ไม่ตอบโต้เพราะเธอกลัวว่ามีเรื่องแล้วจะเรียนไม่จบกลัวพ่อแม่เสียใจ บางครั้งนุชก็แอบไปร้องไห้ในห้องน้ำ
ใกล้สอบแล้วนุชตั้งใจอ่านหนังสือเป็นพิเศษตอนนี้เธออยู่ ม.5 ปีหน้าเธอต้องเตรียมตัวเอนทรานซ์เข้ามหาลัยแล้ว เธอไม่มีเวลามาคิดเรื่องป้อ แต่ป้อยังทำหน้าที่ของตัวเองเหมือนเดิม นุชตัดสินใจจะเลิกกับป้อเพราะนุชไม่รู้สถานะของตัวเองกับป้อ เย็นวันนั้นขณะที่ป้อเดินไปส่งนุชที่ป้ายรถเมล์ รถวิ่งกันขวักไขว่ ป้อเล่าเรื่องที่เล่นบาสกับเพื่อนๆให้นุชฟังอย่างสนุกสนาน สักพักนุชก็หยุดเดินและพูดวา
“ป้อ นุชว่าป้อไม่ต้องมาส่งนุชแล้วล่ะ” นุชพูดขึ้นพร้อมกับมองไปข้างหน้า ป้อหันมามองหน้านุชอย่างสงสัย
“ทำไมล่ะ ป้อเต็มใจทำนะนุช” ชายหนุ่มตอบ
“นุชไม่รู้ว่านุชอยู่ในสถานะไหน เราเป็นอะไรกัน นุชสับสนนุชอยากจะตั้งใจเรียนไม่อยากกังวลเรื่องป้ออีกแล้ว” หญิงสาวหันมาตอบด้วยในตาแดงกล่ำ
ป้อเดินมาจับมือนุช “อย่าคิดมากนะคะนุช ป้อไม่เคยรู้สึกพิเศษกับใครเลย ที่ป้อทำทุกอย่างเพราะนุชคือคนพิเศษของป้อ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นป้อก็จะทำแบบนี้ตลอดไป เพราะป้อรักนุชรู้ไหมคะ รักมากที่สุดด้วยจำไว้นะคนดี” พอป้อพูดจบ นุชน้ำตาไหลรินเธอเชื่อในทุกคำพูดของชายหนุ่ม

วันนี้ที่โรงเรียนมีงานแข่งดนตรีกันเมื่อแข่งเสร็จ ทางโรงเรียนก็ปล่อยให้นักเรียนกลับบ้านเร็ว ป้อเลยชวนนุชไปบ้านเพื่อน ตอนแรกนุชลังเลกลัวว่าแม่จะรู้ แต่เธอก็ยอมไปเพราะป้อขอร้องให้เธอไป ที่บ้านเพื่อนป้อมีคนเยอะมาก บางคนนั่งเล่นเกมส์ บางคนมาเป็นคู่ก็นั่งกอดกัน พรอดรักกันอย่างไม่อาย นุชซึ่งไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้ก็ยืนตลึงตาค้าง
“เห้ย ไอป้อ แฟนใหม่เหรอวะ แหมพามาไม่ซ้ำหน้าเลย” เสียงเพชรเพื่อนสนิทของป้อพูดขึ้น
“เออ แกนี่หญิงตรึม พี่พลอย ก้อย ยุ้ย กิ๊ฟ กุ๊ก เปิ้ล แต่ละคนเด็ดๆทั้งนั้น สุดยอดจริงๆ” แหลมพูดแซวอีกคน
“เงียบปากไปเลยพวกแกอ่ะ” แล้วป้อก็เดินจูงมือนุชไปที่ระเบียงชั้นสอง นั่งเล่นกินขนมกัน
“ป้อ ป้อพาผู้หญิงพวกนั้นมาที่นี่บ่อยเหรอ” นุชถาม
“นุช อย่าไปสนใจอะไรเลยนะคะ พวกมันก็พูดไปเรื่อย” ป้อพุดพร้อมกับเดินมาใกล้นุช นุชรู้สึกตัวร้อน หน้าชา ป้อเดินเข้ามาใกล้มากกว่าทุกครั้ง ป้อก้มลงมาหอมแก้มนุช และกอดนุชแน่น นุชพยายามดิ้นหนีแต่เหมือนว่านุชไม่มีแรงเอาซะเลย “นุชจ๋า ป้อรักนุชนะจ้ะ” นั่นคือเสียงสุดท้ายที่หญิงสาวได้ยิน ตอนนี้นุชหูอื้อ มืออ่อนแรงไปหมด ตัวร้อนเหมือนไข้ขึ้น นุชปล่อยให้ป้อทำตามอารมณ์ที่พาไปโดยไม่ได้ขัดขืน ความรักที่เธอมีให้กับป้อตอนนี้ทำให้เธอยอมเป็นของเขาโดยง่ายดายเสียแล้ว เธอคิดแค่ว่าเธอเป็นของป้อแล้วและจะเป็นตลอดไปจากนี้ไปป้อคงจะรักเธอมากขึ้น

หลังจากวันนั้น นุชและป้อยังแอบมีความสัมพันธ์กันมาเรื่อยๆ แต่ป้อเริ่มไปส่งนุชที่บ้านน้อยลง  เริ่มไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อนๆบ่อยๆ  
นุช หญิง ฝน ชวนกันไปซื้ออุปกรณ์การเรียนที่ห้างสรรพสินค้าเพราะมีงานที่ต้องทำส่งอาจารย์ สาวๆเดินดูของกันอย่างเพลิดเพลิน นุชเดินไปที่ร้านขายตุ๊กตานำเข้าจากต่างประเทศ เธอหยิบตุ๊กตาขึ้นมาจับพลิก ลูบตัวมันด้วยความเอ็นดู ฝนและหญิงเดินตามมาสมทบ
“นุช ตัวเองอยากได้เหรอ อยากได้ก็ซื้อสิน่ารักออก” หญิงพูด
“บ้าเหรอหญิง ทำไมต้องซื้อเองให้ป้อซื้อให้สิ คนเป็นแฟนกันก็ต้องซื้อของให้กันสิเนอะ” ฝนพูดและหยิบตุ้กตาอีกตัวมาหอมแก้มนุช เด็กๆหัวเราะกันใหญ่ นุชวางตุ้กตาไว้ที่เดิม แล้วหันหลังจะเดินออกไปเธอไม่ทันระวังจึงเดินไปชนกับเด็กนักเรียนคนหนึ่ง
“อ้าว กิ๊ฟ” นุชพูด กิ๊ฟเด็กมัธยมชั้นเดียวกันแต่คนละห้อง กิ๊ฟทำหน้าตกใจเล็กน้อยแก้มสีชมพู หน้ากลมๆ ของกิ๊ฟซีดเผือด
“กิ๊ฟมาทำไรจ้ะ” นุชถาม “มากับใครเหรอ” เธอยังคงถามต่อ สักพักก็มีเสียงเด็กหนุ่มดังขึ้น
“กิ๊ฟคะ จ่ายเงินเสร็จแล้วไปกันเถอะ” เสียงชายหนุ่มแทรกเข้ามา ไม่ใช่ใครที่ไหนป้อนั่นเองป้อชะงักในมือถือถุงใส่ตุ๊กตาแบบเดียวกับที่นุชอยากได้ นุชมองหน้าป้อด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่ใจเธอร้อนรนจนทำอะไรไม่ถูก
“อ้าว ป้อไม่ไปเล่นบาสกับเพื่อนเหรอ” ป้อไม่ตอบมองหน้ากิ๊ฟเลิกลั่ก
“เอ่อออ เล่นเสร็จแล้วอ่ะนุช” ป้อตอบ หน้าเขาซีดเผือดกำถุงในมือแน่น
“เราซื้อของเสร็จแล้วกลับกันเถอะ ฝน หญิง” นุชพูดและเดินออกไปปล่อยให้ป้ออยู่กับกิ๊ฟตรงนั้น

นุชเดินออกมาน้ำตาไหลเธอรู้สึกเจ็บปวดมาก ไม่รู้จะทำอย่างไรดี เธอไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนเลย หญิงกับฝน ช่วยกันปลอบจนนุชหยุดร้องไห้

ก่อนนอนคืนนั้นนุชรู้สึกแย่อย่างที่สุด เธอไม่เคยเจ็บปวดมากขนาดนี้มาก่อน เธอไม่เคยมีแฟน ไม่เคยรักใครมากเท่านี้ ใจเธอทรมานเหลือเกิน เธอนอนร้องไห้จนหลับไป เธอฝันว่าได้ไปเที่ยวทะเลหาดทรายขาวสะอาด ชายหาดโค้งเหมือนพระจันทร์เสี้ยว ต้นมะพร้าวเรียงราย น้ำทะเลสีฟ้าใส เธอเล่นน้ำอย่างสนุกสนาน ขณะที่เล่นน้ำทะเลอยู่นั้น เธอเห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่บนชายหาด มองมาที่เธอเค้ามองเธอและยิ้ม รอยยิ้มที่อ่อนโยน สายตาที่มองเธอด้วยความห่วงใย เธอไม่เคยเห็นหน้าเขามาก่อน รอยยิ้มของเขาทำให้นุชรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก บนพื้นทรายที่ขาวสะอาดด้านข้างชายหนุ่มมีเสื่อปูอยู่ และมีตะกร้าปิคนิควางไว้พร้อมด้วยอาหาร ขนม ผลไม้ ดูน่ากิน ชายคนนั้นเดินถือผ้าเช็ดตัวมาให้นุช เขาค่อยๆเดินเข้ามาหานุช ท่าทางเยื้องย่าง ภูมิฐาน และมีเสน่ห์ค่อยๆ ใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามา