สวัสดีค่ะวันนี้มาขอปรับทุกข์ และระบายเพื่อคลายเครียดสักหน่อย (หรือจะออกแนวนินทา อันนี้แล้วแต่จะมองนะคะ ตัวเราเองแค่รู้สึกน้อยใจซะมากกว่า )
   เรื่องก็ตามหัวข้อเลยค่ะ คือมีรายละเอียดประมาณว่า เราทำงานที่บ.เอกชนแห่งหนึ่ง ในแผนกมีพนักงานหลายคน  แต่ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ 3 คนค่ะ ขอแทนตัวว่า พี่เอ พี่บี และตัวเรา เรื่องของเรื่องคือ พี่บีเป็นเจ้าของเรื่องค่ะ จะชอบลางานบ่อยๆ ปกติบริษัท หยุดเฉพาะวันอาทิตย์ และเสาร์เฉพาะเสาร์สุดท้ายของเดือนค่ะ พี่บีทำงานเป็นพนักงานรับโทรศัพท์ และแจ้งข้อมูลพนักงาน  โดยเป็นงานเฉพาะหน้า ไม่สามารถรอ หรือทิ้งไว้ได้ใช่ไหมคะ ทั้งรับสาย และแจ้งข้อมูลนี่ต้องแจ้งทุกวัน เช้า- บ่าย และอื่นๆอีก แต่จะมีหลักๆที่เป็นปัญหาสำหรับเพื่อนร่วมงาน ก็มีสองอย่างที่กล่าวมาล่ะคะ คือโทรศัพท์จะดังแทบตลอดเวลานะคะ ถ้าพี่บีไม่อยู่ ลองคิดดูนะคะ เรากับพี่เอ ต้องคอยรับสายตลอด งานตัวเองกำลังวุ่นๆ ก็ต้องวางงานไว้ แล้วไปทำแทนพี่บี
  คือเคยทำงานที่อื่นนะคะ แต่ยังไม่เคยเห็นใครลาแบบไม่สนใจเพื่อนร่วมงานขนาดนี้  คือแรกๆ ลาพักร้อน พาครอบครัวเที่ยว ( ดูแลครอบครัวอันนี้เข้าใจนะคะ แต่มันไม่น่าขนาดนี้) คือจะหยุดแบบลาวันเสาร์ หรือไม่ก็หยุดต่อวันจันทร์ ประมาณนี้ อาจจะไม่ใช่ทุกสัปดาห์หรอกนะคะ เป็นแบบนี้ประมาณเดือนละ 1-2 ครั้ง ทุกเดือน!! แรกๆต้นปีก็ยังพอหยวนๆกันได้ เข้าใจและเชื่อค่ะ แต่มีเหตุการ์เมื่อช่วงกลางปี มีวันหยุด ถ้าราชการก็ 5 วันล่ะค่ะ รวมเสาร์อาทิตย์นะคะ คือเป็นวันหยุดบริษัท 2 วัน ลา2 วัน วันอาทิตย์1วัน คืองานนี้ไปยาวเลยค่ะ ( ตอนนี้ก็นอยส์ไปทีนึงล่ะ) คือตัวเองไปแบบวางแผนขนาดนี้ ไม่คิดจะพูดความจริงกับพวกเราเลยนะ ว่าจะไปกี่วัน อะไรยังไง มาเมื่อไหร่   จริงๆไปเที่ยวมันก็เป็นสิทธิ์ของทุกคนเนาะ แต่งานที่คุณทิ้งไป ช่วยบอกช่วยกล่าวกับคนที่ช่วยทำงานแทนสักนิดก็ยังดี ปล่อยให้เราแก้ปัญหากันเอง ทั้งๆที่ทุกอย่างมันวางแผนกันได้ อีกประเด็นของทริปนี้คือ เรากับพี่เอไม่ทราบว่าจะมาทำงานไหม หยุดหรือมาสาย เลยได้รับประโยคบอกเล่าจากหัวหน้าว่า...ว่า..ว่ารถยางแตก!!!  จะด้วยอะไรก็ไม่รู้นะ เรากับพี่เอ .ไม่ค่อยเชื่อเลย เพราะเห็นอัพเฟสบุ้ค หนุกหนานลั้นลาอยู่ โดยปกติมีอะไร ผิดแปลก สามีพี่บีจะชอบอัพเดตทุกครั้ง และจะแท็กพี่บีมา เราๆก็จะเห็น แต่ครั้งนี้ไม่มีบ่นค่ะ ว่าเกิดปัญหาให้วุ่นวายใจ เรากับพี่เอได้แต่มองหน้ากันและก้มหน้าทำงานต่อไป

จากคราวนั้นก็เริ่มเข้าสู่โหมดปกติค่ะ หยุดเสาร์เว้นเสาร์ (บริษัทไม่ได้หยุดนะ) ถ้างานเราไม่ยุ่งมาก เราก็โอเคค่ะ เปลี่ยนกันทำกับพี่เอ แต่ก็สเต็ปเดิมค่ะ หยุดไม่ฝากงาน!!  ผ่านไปสักพัก ก็วนๆอยู่แบบนี้เหมือนเดิม หยุดงานอย่างกับราชการเชียว!!


  สิ่งที่อยากบ่นนะคะ คือความคิดเรา
1.พี่บีชอบลางานบ่อย ลาป่วยบางทีป่วยปลอมกับหัวหน้า กับเพื่อนร่วมงานหลังๆพอจะรู้ทันแล้วว่า ป่วยครึ่งวัน แต่ลาเต็มวัน อีกครึ่งวันไปเชียร์บอล!!!  โดยที่บางทีป่วยจริง..ทำให้พวกเราระแวง ไม่เชื่อใจแล้วค่ะ ( หรืออาจเป็นแค่เราคนเดียว ที่คิดมากไปเอง)

2.ครั้งนี้เราจดไว้ในใจเลยค่ะ..คือเหตุการณ์แรกๆ คือพี่บีทะเลาะกับสามีแรกจะมาหาพี่เอ แต่โทรหาแล้วไม่รับ ก็โทรมาหาเรา เราแบตหมด ติดต่อไม่ได้ ก็เลยหนีกลับบ้านที่ต่างจังหวัด ( ไม่ไกลค่ะ 2-3 ชม.ถึง)ตอนนั้นประมาณ 18.00.-19.00 ก็มืดแล้วเนาะ..เกือบสามทุ่มเรากลับห้อง แล้วชาร์ตแบต เปิดดูไลน์ แต่ก็ไม่ได้คุย เพราะไลน์ไปไม่ตอบ โทรไปไม่รับ เราเลยไลน์หาพี่เอ พี่เอก็บอกว่าได้คุยแป้บนึงบอกแค่ว่า ทะเลาะกันนิดหน่อย แค่จะไม่กลับห้อง แต่ติดต่อพวกเราไม่ได้เลยกลับบ้านหาลูกเลย
ขอลงลึกนิดหนึ่ง คืนนั้นเป็นคืนวันศุกร์ละฮะท่านผู้ชม
วันเสาร์ก็ไม่ได้มาทำงานสิเนาะ ไอ้สองเนาก็เออ..มีปัญหากัน หยวนๆให้ไปสงบจิตสงบใจ ต่อด้วยเหตุการณ์ไม่คาดฝัน เช้าวันจันทร์ไม่มา เราเลยไลน์ไปถาม คือแบบ มาสายรึเปล่าอะไรงี้..แต่กลับได้รับคำตอบว่า ได้เข้ารพ. ผ่าซีสต์ในมดลูก เรากับพี่เอก็ตกใจ เพราะไม่เคยมีวี่แววอะไรมาก่อน ก็คือแบบไม่รู้อ่ะเนาะ แล้วก็เป็นห่วงกัน ผ่าตัดนี่ไม่ใช่เล่นๆเลยเนาะ พี่บีก็บอกก็บอกลาหัวหน้า พัก2วันมาทำงานวันพุธ เราก็เริ่มสะกิดอีกล่ะ ( อีกทีนะคะ คือเห็นบ่อยครั้งถ้าเกิดอะไร จะชอบอัพเฟส เช็คอิน ตลอด แต่งานนี้ไม่มี เหมือนงานยางรถแตกอ่ะค่ะ อีกใจเราก็คิดว่าคงวุ่นวายเลยไม่มีเวลา แต่มาดูทีหลังนะคะ เพื่อนๆพี่ๆสาวญาติๆ ไม่มีใครมาพูดถึงเรื่องนี้เลย ไม่มีใคร.หรือสามีมาโพสต์แสดงความห่วงใย ให้หายไวๆ ประมาณนี้นะค่ะ )  ทำไมหยุดพักฟื้นน้อยจัง พี่บีเลยบอก ซีสต์ไม่ใหญ่ หมอทำการยิงเลเซอร์ โดยสอดกล้องเข้าทาง ช่องคลอด แผลไม่ใหญ่ พักไม่กี่วันก็โอเคแล้ว
ทุกอย่างเหมือนจะจบสวยแล้วใช่ไหมคะ...แต่วันมาทำงานก็มาเขียนใบลา จะด่วยอะไรดลใจให้เราเห็นก็ไม่รู้ ซึ่งปกติ ใครๆเขียนใบลา พอหัวหน้าเซ็นต์แล้ว จะเอามาวางตรงโต๊ะเรากับพี่เอ ซึ่งวันนี้พี่เอไม่มาทำงาน เราเลยต้องเป็นคนเก็บ เพื่อรอส่งฝ่ายบุคคล
ทำให้เราเห็นใบลาพี่บีค่ะ ซึ่งทุกครั้งเราก็จะอ่านและตรวจสอบให้ทุกคนอยู่แล้วนะคะ เรื่องรายละเอียด เราก็ได้มาเจอว่า " ใบรับรองแพทย์ที่แนบใบลามา หมอเขียนว่าปวดหัวเข่า ..ไม่ใช่ผ่าตัดซีสต์??? งงไหมคะ!!  โดยปกติแล้วคนเขียนจะลาล่วงหน้าหรือย้อนหลังจะไม่สนใจหรอกว่าใครจะส่งใบลาให้ เขียนเสร็จส่งหัวหน้าจบค่ะ..เรากับพี่เอจะส่งให้เอง มีคราวนัค่ะ คือเราเห็นและถ่ายรูปไว้ แต่งานยุ่งๆเลยกะว่า พรุ่งนี้เช้าค่อยเอาไปส่งฝ่ายบุคคล  พอเช้าอีกวันมา ใบลาในตะกร้าเรา เจ้าของเขาส่งเองล่ะค่ะ!! เราอึดอัดกับเรื่องนี้เลย และยอมรับว่างง น้อยใจ หลานๆอย่าง เลยลองปรึกษาพี่เอ คุยกันดู ส่งรูปใบรับรองแพทย์ให้ดู พี่เอก็อารมณ์เดียวกันเลยค่ะ จะหนักกว่าเราก็เรื่องงานค่ะ บางทีพี่เอทำงานของพี่บีเต็มๆเลยค่ะ ยิ่งช่วงใกล้ตัดวีค นะใครๆก็ต้องสรุปงานตัวเอง ถ้าพี่บีไม่มา พี่เอรับเต็มๆค่ะ
    เหตุการณ์นี้เลยทำให้เราสรุปว่าต้องมีคนพูดเรื่องหยุดงานของพี่บีบ้างล่ะ เราเองก็เคืองนะคะ แต่ยังไม่กล้าพูดอะไร เพราะบางทีเรากับพี่เอก็มีบ่นๆ ให้ได้ยินบ้าง ก็คิดว่ารับรู้ แต่ก็ไม่แก้ไข พี่เอเลยลองให้หัวหน้าช่วยพูด ช่วยเตือน ..คือก่อนเรื่องผ่าตัดนี้ พี่เอบอกว่าบ่นไปแล้ว แล้วหัวหน้าบอกเรียกมาคุยล่ะ...เราก็เอิ่ม นี่เรียกคุยแล้ว..แต่ไม่ปรับปรุงแก้ไข หัวหน้าเราก็ใจดี๊ดีค่ะ เทียบกับแผนกอื่นเค้าออกใบเตือนกันหลายใบแล้วค่ะ ( เรื่องใบเตือนมารู้ทีหลังค่ะ เพราะพี่เอพูดคุยกัน กับหัวหน้าแผนกอื่น ว่าลูกน้อง หยุดบ่อย โดดโอที เค้าก็ตักเตือนแล้ว ไม่หาย ก็แจกใบเตือนไปเลย)


เเละช่วงหลังๆนี้ก็ยังหยุดเสาร์- ทิย์ เป็นเนืองๆค่ะ
อย่างที่บอกบางทีเราเบื่อ พอผ่านไปก็ลืมล่ะค่ะ ยังคุย กินข้าวกันปกติ แต่เราเป็นคนช่างจดค่ะ ( หรือว่าช่างจับผิดก็ไม่ทราบ) มันเบื่อนะคะ ถ้าไม่หยุดงาน มาทำงาน ก็มีสองอย่าง คุยโทรศัพท์กับที่บ้าน ( คิดในใจทำไมไม่โทรคุยตอนพักเที่ยง) และก็พี่บีชอบบอกตัวเองท้องผูก ต้องนั่งห้องน้ำนานๆ แต่ติดมือถือไปด้วยน่ะ ...พอมีสายเข้า(งานเค้านะ) คนรับไปเข้าห้องน้ำ ติดสายกับลูก บางทีคนอื่นที่ได้ยินโทรศัพท์ดังก็ต้องมารับสายให้ บางวันมาทำงานเราคิดว่าเหมือนไม่มา เฮ่ยยยย


  ยาวไปหน่อยนะคะ ต้องขอระบายค่ะ ทุกครั้งเวลาผ่านไป เราหายนอยส์ ก็ปกติค่ะ บรรยากาศมีความสุขดี แต่ถ้าเป็นแบบนี้ทีไร เราชอบเอาทุกอย่างมาสมทบๆ กันตลอดเลย คิดมากไปรึเปล่าคะ จริงๆอยากจะพูดคุยแบบเปิดอกนะคะ คือคิดว่าหลายๆครั้ง คนอื่นที่โตกว่า เค้าก็พูดอ้อมๆแล้วไง เราอายุน้อยกว่า จะพูดซ้ำๆ หรือตำหนิใครก็กลัวเค้าไม่เข้าใจ เรายิ่งเป็นคนพูดตรงๆ ตรงจนบางทีกลัวเค้าไม่พอใจ หรือคนที่ลางานบ่อยๆเนี่ยเค้าเบื่ออะไรหรือเปล่าคะ เบื่องาน เบื่อเพื่อนร่วมงาน เบื่อหัวหน้า หรืออะไร ไม่มีความสุขในการทำงานหรือคะ ..เราเองเป็นคนละเอียดค่ะ คิดมาก คิดเผื่อทุกอย่าง บางทียังคิดว่าตัวเองมองโลกในแง่ร้ายเลย แต่บางครั้งคนอื่นก็ได้แสดงความเลวร้ายเกินความคิดเราอีกนะคะ

อ่านแล้วขอความคิดเห็นทีนะคะ และหวังว่าจากเหตุการณ์ล่าสุด พี่บีส่งใบลาต่อหน้าพี่เอ แล้วพี่เอได้ต่อว่าอ้อมๆ พี่บีจะยังเห็นใจเราสองคน และปรับปรุงการทำงาน ใส่ใจและตั้งใจทำงานให้ดีขึ้นกว่าเดิมนะ

** ฝากเพื่อนๆ พี่ๆ วัยทำงาน และทุกท่านที่ได้อ่านจนจบ มาถึงตรงนี้นะคะ ว่าการทำงาน ไม่ว่างานอะไร อาชีพอะไร คุณควรจะภูมิใจ และใส่ใจกับงานของคุณให้มาก ไม่ว่าจะตำแหน่งผู้บริหาร หรือพนักงานระดับปฏิบัติการ ทุกตำแหน่งหน้าที่ มันมีความสำคัญเท่าๆกัน งานจะดีได้ต้องมีความรับผิดชอบ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ต่อเพื่อนร่วมงาน ไม่ว่าเค้าจะตำแหน่งสูงหรือต่ำกว่าคุณ..เพราะจุดๆเดียวที่เราอยู่ในองค์กรนั้น ก็คือความเป็นลูกจ้าง เหมือนกัน ..อย่าลืมนะคะทุกคนไม่ว่าะเป็นอาชีพไหน เมื่องานที่คุณทำ คุณมีสิทธิ์ทำขอให้คุณรับผิดชอบต่องานที่ทำอย่างสุดความสามารถ ทำด้วยความจริงใจ คุณเองที่จะภูมิใจในตัวเอง ภูมิใจใจผลงานของตัวเอง


ปล.เราเองไม่ได้ทำงานเก่ง เลิศเลออะไรเลยนะคะ และงานที่ทำก็ไม่ได้เรียนมาตรง แต่ที่ทำงานนี้เพราะอยากลองค่ะ อยากเรียนรู้ ลองทำดู ก็ทำได้ค่ะ..แต่จะเตือนตัวเองเสมอ บางสิ่งบางอย่าง เราต้องทำได้..เมื่อทำได้ แต่มันยังไม่ใช่ที่สุด เราต้องทำให้ดี และดีกว่านี้ ถึงจะเรียกว่าทำงานเป็น

**แท็กห้องผิดขอภัยด้วยนะคะ
*** ใครมีข้อมูลการผ่าตัดซีสต์แบบส่งกล้อง และใช้สิทธิ์ประกันสังคม ค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ รายละเอียดอื่นๆช่วยอธิบายด้วนะคะ


สวัสดีมนุษย์เงินเดือน