หวาดระแวงกับสิ่งที่ยังไม่ถึง
                                                                         คิดคำนึงกลัวเป็นไปไม่ได้
                                                                         เศร้าอึดอัดมีเรื่องไม่สบายใจ
                                                                         ขออภัยระบายออกมาเป็นกลอน

                                                                         โลกใบเดิมเพิ่มเติมคือความเศร้า
                                                                         มันรุมเร้าเกาะจิตให้คิดหลอน
                                                                         ขีดไม่ได้เขียนไม่ออกเช่นแต่ก่อน
                                                                         พอจะนอนก็กลัดกลุ้มในอุรา

                                                                         ต้องทำใจระลึกรู้มีสติ
                                                                         คิดดำริสาเหตุแห่งปัญหา
                                                                         ขาดความรู้ด้อยประสพในวิชา
                                                                         อีกนำพาคิดกลัวผิดสะกิดใจ

                                                                         ได้ระบายมาเป็นกลอนค่อยดีขึ้น
                                                                         พอหายมึนกับตัวเองเตรียมใจใหม่
                                                                         จะทำได้ไม่ได้ไม่เป็นไร
                                                                         ค่อยค่อยไปทีละนิดกระดึ๊บเดิน