เฝ้าเขียนถ้อยร้อยกรองทำนองฝัน
ผ่านคืนวันล้มลุก-สุขเกษม
ทั้งอ่อนล้าฤดีทั้งปรีดิ์เปรม
ล้วนอิ่มเอมด้วยรสพจนา

มรสมรุมเร้าทำเศร้าโศก
อยู่บนโลกออนไลน์ที่ใฝ่หา
หวาดหวั่นเหลือกระไรในชะตา
อักษราคราฝันก็พลันตรม

ไร้คำขานหวานสอดแบบพลอดรัก
มีแต่กลอนอกหักฝากรอยขม
เขียนกี่ครั้งยังเฝ้าแสนเศร้าซม
เหมือนเป็นปมชีวิตลิขิตไว้

เป็นกลอนเจ้าน้ำตาอยู่หน้าเว็ป
ระบายเจ็บเก็บกลืนไม่ชื่นใส
ทั้งสิ้นล้าโรยแรงเหมือนแกล้งไป
คงเพราะใจดวงนี้...ที่อ่อนแอ.....


"สุนันท์ยา"