แนวทางพุทธคือการรู้และเข้าใจในกิเลส ทำให้สามารถวางได้ ไม่งั้นพระพุทธเจ้าไม่แจกแจงทุกอย่างไม่ว่ามนุษย์และสิ่งรอบตัวอย่างละเอียดเพื่อให้ทำความเข้าใจหรอกครับ

พุทธไม่มุ่งเน้นใช้กำลังสมาธิข่มกิเลส แต่ใช้ปัญญาซึ่งง่ายและตรงกว่า การอดทนอดกลั้นคือการเบี่ยงจุดสนใจของจิตไว้ที่อื่น แต่พอเมื่อประสบเจออีกครั้ง ผลที่เกิดจากกิเลสก็จะกลับมา

โดยความจริงแล้วนิพพานก็คืออารมณ์หนึ่งเหมือน รัก โลภ โกรธ หลง แต่ตัวกระตุ้นให้เกิดนิพพานคือการ รู้ เมื่อเรารู้ เราวาง โดยที่ตัวกระตุ้นของ รัก โลภ โกรธ หลง คือ ไม่รู้ หรือ กิเลสนั่นเอง

นั่นคือเหตุผลว่า ทำไมเมื่อเรารู้ กิเลสจึงไม่เกิด

นี่คือเหตุผลที่พระพุทธเจ้าใช้การรู้เพื่อดับกิเลส ไม่ใช่กำลังสมาธิ

การรู้การเข้าใจในธรรมชาติของกิเลสสำคัญที่สุด

รู้ว่าทำไมธรรมชาติถึงใส่ รัก โลภ โกรธ หลง มาในสัตว์

เพียงแค่นี้เราก็อธิบายเหตุการณ์ที่เกิดจากสัตว์ได้ทุกชนิด

และต้องรู้ว่าอะไรที่ธรรมชาติต้องการ พอเรารู้ว่าธรรมชาติต้องการอะไร เราจะเข้าใจว่าเหตุใดธรรมชาติถึงต้องทำให้สัตว์มีกิเลส

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในธรรมชาติเป็นเพราะธรรมชาติต้องการสมดุลระบบ การจะทำให้ระบบสมดุล จะต้องมีการถ่ายเทเปลี่ยนรูปพลังงาน ซึ่งเป็นกิจกรรมหลักที่จะทำให้ระบบสมดุล โดยสังเกตุจากรอบตัวเรา ทุกอย่างล้วนเชื่อมต่อและมีผลต่อกันเพื่อจะได้ทำการหมุนเวียนกันได้ ทั้งสิ่งมีชีวิตและไม่มีชีวิต

สรุปคือ การสมดุลทำให้มีทุกสิ่งนี้ขึ้นมา

ในเมื่อเราเข้าใจเหตุผลของธรรมชาติ เราก็จะวางมันได้ อยู่อย่างเข้าใจ นั่นคือรูปแบบชีวิตที่พระพุทธเจ้าอยากให้เป็น

พุทธ แปลว่า รู้แจ้ง
ธรรม แปลว่า ธรรมชาติ

รู้แจ้งในธรรมชาตินั่นคือจุดมุ่งหมายของศาสนา