เคยอ่านพบในหนังสือบางเล่ม   อ้างว่า  ในพระไตรปิฎก   พระพุทธเจ้าเคยตรัสสอนว่า   หากบุคคลละกิเลส  คือ ความโลภ  ความโกรธ  หรือ ความหลง ได้เด็ดขาด  1  ครั้ง  จะมีอานิสงค์  ผลบุญมากกว่าการทำบุญเลี้ยงพระสงฆ์ทั่วทั้งโลก พร้อมกัน โดยมีพระพุทธเจ้าเป็นประธาน    ลักษณะนี้เป็นการเน้นย้ำถึงอานิสงค์แห่งการตัดกิเลส  ละกิเลส  ว่ามีอานิสงส์สูงมาก

จึงสงสัยว่า   ฆราวาสที่บรรลุธรรมขั้นโสดาบัน  ละสังโยชน์ 3  แล้ว      แต่ตลอดชีวิตมีเงินไม่มาก   จึงไม่ค่อยได้มีโอกาสทำบุญใส่บาตรเลี้ยงพระ  ทำบุญ ทำทาน หรือบริจาคสงเคาะห์เลี้ยงคนยากคนจน หรือสัตว์ต่าง ๆ

เมื่อฆราวาสท่านนั้นเสียชีวิต   อาจไปเกิดบนสวรรค์ในดินแดนที่ตั้งใจจะไปปฏิบัติธรรมเพื่อมุ่งสู่นิพพาน

หรืออาจเกิดมาเป็นมนุษย์อีก  เพื่อปฏิบัติธรรมจนละสังโยชน์ 10  ละกิเลสได้หมดสิ้น

ในพบชาติใหม่ที่เกิดนั้น  ไม่ว่าบนสวรรค์หรือในโลกมนุษย์  จะมีอาหาร  รับประทานยังชีพเพียงพอหรือไม่  ในเมื่ออดีตชาติไม่ค่อยได้ทำบุญทำทานใส่บาตร  ลำพังแต่การละกิเลส ความโลภ โกรธ หลง   จะช่วยให้ท่านมีอาหาร ปัจจัยเลี้ยงชีพได้เพียงพอหรือไม่

ขอ ขอบพระคุณล่วงหน้าสำหรับทุก ๆ คำตอบ ครับ