สวัสดีครับทุกท่าน เจอกันอีกแล้วนะครับ
คราวนี้เอาตอนเฉลยของคดีแรกมาให้อ่านครับ คิดเห็นเป็นไงบอกได้นะครับ ไม่ได้เขียนนิยายมาพักนึง รู้สึกว่าฝีมือตกไปเยอะพอสมควรเลยเหมือนกัน
และถึงบอกว่าคดีนี้เป็นคดีแรก แต่มันก็ไม่ได้หมายว่าเป็นคดีเริ่มต้นนะครับ คือคดีต่าง ๆ จะไม่ได้มีไทม์ไลน์ไล่กันนะครับ คดีที่เกิดขึ้นก่อนอาจจะมีตอนท้ายๆก็ได้
สำหรับความเห็นผมตอบไปในบทเฉลยแล้วนะครับ
พบกันใหม่คดีต่อไป
ตอนที่แล้วครับ
Knight of Clues คดีที่ 1 : แม้ตัวตาย มือก็ไม่คลายดาบ [บทปัญหา]
http://ppantip.com/topic/34126383
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
-4-
เมื่อเกิดเหตุวุ่นวาย มีคนตายในร้านอาหารแอ็กแคริเบอร์ จึงมีผู้พยายามจะหนีห่างออกไป
แต่ว่าทันทีที่มีคนคิดจะออกจากร้าน ชายคนร่างสูงโปร่งที่มากับปิแอร์ก็พุ่งตัวด้วยความเร็วสูงเข้าขวางไว้ก่อนที่จะออกไปได้เสมอ
ปิแอร์ชูป้ายมังกรสามหัวอีกครั้ง พร้อมพูดว่า
“ทุกท่านโปรดอย่าแตกตื่น ตอนนี้ข้าปิแอร์ ผู้ตรวจพิเศษขอความกรุณาให้ทุกท่านที่อยู่ในร้านแอ็กแคริเบอร์แห่งนี้ โปรดอย่าเพิ่งออกไปไหน ข้าขอเวลาเพียงไม่นาน แต่หากใครคิดฝ่าฝืนคงต้องข้ามศพของฮาคานผู้ช่วยข้าไปเสียก่อน”
สิ้นคำทุกคนคล้ายมีความคิดในใจ ราวกับตัดสินใจบางอย่างอยู่ แล้วก็มีผู้หนึ่งพุ่งตัวหมายจะหนีออกจากร้านอย่างไม่สนใจคำเตือน
แต่ว่ายังไม่ทันจะก้าวพ้นประตูร้าน เขากลับล้มลงกองกับพื้นอยู่แทบเท้าของฮาคาน
ไม่มีผู้ใดมองทันว่าฮาคานพุ่งตัวออกไปเมื่อใด คราแรกเขายังยืนอยู่ข้างหลังของปิแอร์มิใช่หรือ
จากเหตุการณ์นี้เป็นตัวอย่างที่ดี ตอนนี้เหมือนทุกคนตระหนักถึงความสามารถของฮาคานแล้ว จากการที่เขาสามารถสยบดาบประกายเงินทองของซิลเวอร์เฮด และจากการเคลื่อนไหวเมื่อครู่ แสดงให้เห็นว่าฝีมือของเขาไม่ใช่ระดับธรรมดา มันเป็นระดับยอดฝีมือชัด ๆ
“เอาล่ะ คงไม่มีใครคิดจะทำอะไรแล้วนะ” ปิแอร์พูดขึ้นมาต่อ “ต่อไปข้าจะได้จัดการปัญหาการตายของหัวหน้ากลุ่มโกล์ดซิลเวอร์โกล์ดอาร์มเสียที”
ไม่ว่าจะกลุ่มนักดาบโกล์ดซิลเวอร์ มิคาเอล รวมทั้งผู้อื่นที่อยู่ในร้านแอ็กแคริเบอร์แห่งนี้ ตอนนี้คล้ายนิ่ง รอคอยให้ปิแอร์ดำเนินงานต่อ
“จากที่ข้าบอกไปแล้วว่าโกล์ดอาร์มผู้ตายถูกแพร่พิษเข้าไปทางปาก เพียงแต่เมื่อตรวจสอบในอาหารกลับไม่มีพิษ แบบนี้ทุกท่านคิดว่าพิษมันอยู่ที่ไหน...”
ปิแอร์เดินมายังร่างของโกล์ดอาร์มที่ยังไม่ได้เคลื่อนย้ายไปไหน มือซ้ายของเขายังคงไม่คลายจากดาบ
“ทุกท่านลองดูที่ร่างของโกล์ดอาร์ม ก่อนอื่นข้าขอนับถือท่านโกล์ดอาร์มผู้นี้ที่ขนาดสิ้นชีพมือก็ยังไม่ปล่อยดาบ แต่ก็เพราะไม่ปล่อยดาบนี่แหละ มันเลยเป็นส่วนหนึ่งที่เกี่ยวข้องของการวางยาครั้งนี้”
ปิแอร์กล่าวเสร็จก็เดินยังที่โต๊ะอาหารของกลุ่มนักดาบโกล์ดซิลเวอร์ต่อ
“คราวนี้มาดูที่อาหารกันบ้าง ถึงข้าจะบอกว่าในอาหารไม่มีพิษ แต่ว่าหากท่านลองสังเกตดี ๆ จะเห็นว่าอาหารที่สั่งมาบนโต๊ะมันมีสัดส่วนที่ผิดปกติอยู่บ้าง”
ทั้งหมดสังเกตอาหารบนโต๊ะ ซึ่งตอนนี้บางอย่างก็มีส่วนที่โดนรับประทานไปแล้ว อาจยากในการสังเกตว่าสิ่งที่อยู่ในจานอยู่อาหารอะไร แต่เหมือนปิแอร์จะรู้อยู่แล้ว กล่าวต่อว่า
“เหอะๆ ข้าก็ลืมว่าอาหารบางส่วนโดนกินแล้ว อาจจะดูยากเสียหน่อย เอาเป็นว่าข้าขอรายการอาหารที่โต๊ะนี้สั่งมาได้ไหมท่านเซท”
เจ้าของร้านแอ็กแคริเบอร์รับคำ นำแผ่นกระดาษที่มีรายการอาหารที่ทางกลุ่มโกล์ดซิลเวอร์สั่งส่งให้ปิแอร์
“นี่รายการอาหารที่ทางโต๊ะโกล์ดซิลเวอร์สั่ง ทุกคนลองสังเกตดี ๆ”
รายการอาหารที่สั่ง ประกอบด้วย ไก่ย่าง เนื้อแกะชั้นดี ผัดผักจานใหญ่ เนื้อวัวทอดหั่นเป็นชิ้นพอดี และสุรา
หลายคนยังมองไม่ออกว่ารายการอาหารนี้มันผิดปกติแบบไหน แต่ว่ามิคาเอลคล้ายคิดออก เขาเอ่ยออกมาว่า
“อาหารส่วนใหญ่ต้องใช้มือจับ”
“เยี่ยมมากท่านนักดาบ” ปิแอร์ยิ้มให้เล็ก ๆ “อาหารพวกนี้ส่วนใหญ่เป็นประเภทที่ใช้มือจับกินทั้งนั้น และเพราะใช้มือนี่แหละเป็นต้นเหตุให้ท่านโกล์ดอาร์มถูกผิด”
“หมายความว่ามีพิษอยู่ที่มือของหัวหน้าโกล์ดอาร์มสินะ” บรอนซ์ถามขึ้นมา
“ถูกต้อง มือของหัวหน้าพวกท่านถูกพิษ แต่ว่าท่านนึกออกไหมล่ะว่าถูกพิษได้อย่างไร” ปิแอร์ถามกลับบ้าง
ยังไม่มีคำคอบของผู้ใด ปิแอร์เลยกล่าวต่อว่า
“คราวนี้ลองกลับมาดูที่มือที่ยังไม่คลายดาบของหัวหน้าพวกท่าน ถึงข้าจะนับถือว่าเด็ดเดี่ยวของการไม่ปล่อยดาบของเขา แต่ว่าจากจุดนี้แหละทำให้การตรวจของข้าผิดพลาด และข้าต้องขออนุญาตพวกท่านให้เขาคลายมือออกจากดาบ”
พูดจบปิแอร์ก็พยายามจะให้มือของโกล์ดอาร์มคลายจากดาบ แต่ว่าด้วยความยึดมั่นหรือร่างกายแข็งเกร็งไม่ทราบ การคลายมือออกนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ยังดีที่ฮาคานมาช่วยทำให้โกล์ดอาร์มคลายจากดาบจนได้
“เพราะนี่เป็นจุดเดียวที่ข้ายังไม่ได้ตรวจสอบ”
ปิแอร์ใช้เข็มเงินชนิดพิเศษของตนตรวจสอบพิษที่มือซ้ายของโกล์ดอาร์ม แล้วก็ทดสอบที่ด้ามดาบของเขาด้วย
ผลปรากฏว่าเข็มทำปฏิกิริยา มีการเปลี่ยนแปลงสีสัน ยืนยันว่ามีคราบพิษ
“คงชัดเจนขึ้นมากแล้ว” ปิแอร์พูดต่อ แสดงเข็มเงินที่ทำปฏิกิริยากับพิษที่มือซ้ายของโกล์ดอาร์ม “มีพิษเคลือบอยู่ด้ามดาบของโกล์ดอาร์ม”
พอทุกคนได้ยินเช่นนี้ต่างตื่นตระหนักทันที พวกเขาย่อมคิดออกว่าหากมือเปื้อนพิษแล้วไปสัมผัสในอาหารที่ตัวเองกิน อาหารที่กินเข้าไปก็จะมีพิษด้วย
“พวกท่านคงคิดออกว่าอยู่แล้วว่าหากมือสัมผัสพิษแล้ว ยังต้องไปกินอาหารที่ต้องใช้มือจับ มันก็ไม่ต่างอะไรกับกินยาพิษด้วยตัวเอง โดยที่ไม่ต้องวางยาในอาหารด้วย ซึ่งผู้ที่วางแผนทั้งหมดและวางยาพิษฆ่าโกล์ดอาร์มได้มีเพียงคนเดียว... ซิลเวอร์เฮด!!”
สิ้นเสียงปิแอร์ ทุกสายตามองตามไปยังผู้ที่เขากล่าว ซิลเวอร์เฮดสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย ยังพูดออกมาว่า
“เฮ้ย! ข้าไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น ท่านอย่ามากล่าวหาเช่นนี้”
ปิแอร์มองเขา พูดต่อว่า
“ซิลเวอร์เฮด หากไม่ใช่เจ้าคงไม่มีคนอื่นทำได้ เพราะรายการอาหารในวันนี้ท่านเป็นผู้สั่งการเพียงผู้เดียว”
“ไม่ ๆ ไม่ใช่ข้า แค่ข้าสั่งอาหารพวกนี้จะหมายความว่าข้าเป็นคนวางยาได้อย่างไร เจ้าอย่ามาใส่ร้ายข้า” ซิลเวอร์เฮดยังเถียง
ปิแอร์กำลังจะพูดต่อ แต่ปลายดาบของบรอนซ์กลับเคลื่อนมาจ่อคอซิลเวอร์เฮดไว้อย่างฉับไว บรอนซ์พูดต่ออย่างหนักแน่นว่า
“ซิลเวอร์เฮดคงมีแค่เจ้านั่นแหละที่ทำได้ เจ้าเป็นคนสั่งอาหาร จัดเตรียมร้านที่พวกเราจะพัก รวมทั้งหน้าที่ดูแลดาบของท่านหัวหน้าก็เป็นเจ้า คงไม่มีผู้ใดที่สามารถทำเช่นนี้ได้แล้ว ยอมสารภาพมาดีกว่าหรือว่าเจ้าอยากจะให้ข้าเป็นคนสังหารเจ้า”
ซิลเวอร์เฮดก้มมองปลายดาบที่จ่อคอ ยังพูดใด ๆ ไม่ออกมา
“เรื่องหลังจากนี้คงเป็นหน้าที่ของพวกท่านว่าจะจัดการต่ออย่างไร” ปิแอร์พูดกับบรอนซ์ เขาคงยอมรับให้กลุ่มนักดาบโกล์ดซิลเวอร์จัดการกันเอง
บรอนซ์มองปิแอร์ เขาผงกศีรษะคล้ายโค้งคำนับ แสดงการขอบคุณ ซึ่งหลังจากนั้นทางบรอนซ์และนักดาบคนอื่นก็เข้าคุมตัวซิลเวอร์เฮดไว้โดยไม่มีการปะทะใด ๆ
โดยเหตุที่ซิลเวอร์เฮดก่อการเช่นนี้ เพราะเขาต้องการตำแหน่งหัวหน้ากลุ่มโกล์ดซิลเวอร์ ไม่ต้องการจะเป็นรองหัวหน้าและไม่ต้องการจะเป็นคนรับใช้โกล์ดซิลเวอร์ต่อไป เมื่อเขาเห็นว่านักดาบในกลุ่มสองคนที่ตายไปก่อนหน้านั้นมือไม่ปล่อยจากดาบทั้งคู่ ระดับโกล์ดอาร์มซึ่งเป็นหัวหน้ากลุ่มเวลาตายย่อมไม่ยอมปล่อยดาบเช่นกัน จึงวางแผนสังหารโกล์ดอาร์มเสีย
ซิลเวอร์เฮดใช้ยาพิษชนิดหนึ่งป้ายเอาไว้ที่ด้ามดาบของโกล์ดอาร์มที่มักเป็นคนถือให้ แล้วจัดการต่อโดยให้อาหารส่วนใหญ่เป็นอาหารที่เวลากินต้องใช้มือจับ เพื่อให้โกล์ดอาร์มที่มือเปื้อนพิษหยิบจับจนอาหารนั้นติดพิษไปด้วย แล้วพิษก็จะแพร่เข้าสู่ร่างกายจากการกินอาหารนั้นเอง ซึ่งพอตรวจสอบพิษหลังจากเสียชีวิตก็จะไม่พบคราบพิษ เพราะมือข้างที่มีคราบพิษติดอยู่นั้นยังคงจับกำดาบไม่ปล่อยทั้งที่ตายไปแล้วนั่นเอง
“ขอบคุณท่านปิแอร์มาก ๆ ที่ช่วยไขความจริง” บรอนซ์และกลุ่มนักดาบที่เหลือกล่าวขอบคุณเขาอีกครั้ง ซิลเวอร์เฮดตอนนี้ถูกพวกเขาเองคุมตัว มัดเอาไว้ไม่ให้หลบหนีแล้ว พวกเขาเป็นกลุ่มนักล่าค่าหัวย่อมมีวิธีว่าจะทำอย่างไรกับผู้ที่ถูกคุมตัว
ซิลเวอร์เฮดทีแรกพยายามขัดขืน แต่เขารู้ตัวว่าฝีมือดาบตัวเองด้อยกว่าบรอนซ์ ที่ตัวเองได้เป็นรองหัวหน้าได้เพราะช่วยเหลือในงานอื่นไม่ใช่ฝีมือ จึงได้แต่ยอมให้คุมตัว รับชะตากรรมของตัวเองที่เกิดขึ้นต่อไป
กลุ่มนักล่าค่าหัวโกล์ดซิลเวอร์นำร่างของโกล์ดอาร์มและพาตัวซิลเวอร์เฮดออกจากร้านไปแล้ว สถานการณ์ในร้านจึงกลับมาสงบขึ้น
“บางครั้งคนสนิทใกล้ตัวก็กลายเป็นคนที่สังหารเราได้เหมือนกันนะฮาคาน” ปิแอร์หันคุยกับฮาคาน เขายังคงนั่งทานอาหารอยู่ในร้านแอ็กแคริเบอร์ แต่ก็ไม่ได้สั่งอาหารที่ต้องใช้มือจับกินหรอก
“ขอรับ” ฮาคานพยักหน้าตอบ “แต่คงไม่ใช่ข้า”
“แน่นอนอยู่แล้ว” ปิแอร์พูดต่อ แย้มยิ้มเล็กน้อย “เพราะท่านเคยทำมาแล้ว แต่ไม่สำเร็จนี่นะ คงรู้ตัวว่ามันเป็นไปไม่ได้ ฮ่ะ ฮา ฮ่า...”
……………………………………………จบตอน
Knight of Clues คดีที่ 1 : แม้ตัวตาย มือก็ไม่คลายดาบ [บทเฉลย]
คราวนี้เอาตอนเฉลยของคดีแรกมาให้อ่านครับ คิดเห็นเป็นไงบอกได้นะครับ ไม่ได้เขียนนิยายมาพักนึง รู้สึกว่าฝีมือตกไปเยอะพอสมควรเลยเหมือนกัน
และถึงบอกว่าคดีนี้เป็นคดีแรก แต่มันก็ไม่ได้หมายว่าเป็นคดีเริ่มต้นนะครับ คือคดีต่าง ๆ จะไม่ได้มีไทม์ไลน์ไล่กันนะครับ คดีที่เกิดขึ้นก่อนอาจจะมีตอนท้ายๆก็ได้
สำหรับความเห็นผมตอบไปในบทเฉลยแล้วนะครับ
พบกันใหม่คดีต่อไป
ตอนที่แล้วครับ
Knight of Clues คดีที่ 1 : แม้ตัวตาย มือก็ไม่คลายดาบ [บทปัญหา]
http://ppantip.com/topic/34126383
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
-4-
เมื่อเกิดเหตุวุ่นวาย มีคนตายในร้านอาหารแอ็กแคริเบอร์ จึงมีผู้พยายามจะหนีห่างออกไป
แต่ว่าทันทีที่มีคนคิดจะออกจากร้าน ชายคนร่างสูงโปร่งที่มากับปิแอร์ก็พุ่งตัวด้วยความเร็วสูงเข้าขวางไว้ก่อนที่จะออกไปได้เสมอ
ปิแอร์ชูป้ายมังกรสามหัวอีกครั้ง พร้อมพูดว่า
“ทุกท่านโปรดอย่าแตกตื่น ตอนนี้ข้าปิแอร์ ผู้ตรวจพิเศษขอความกรุณาให้ทุกท่านที่อยู่ในร้านแอ็กแคริเบอร์แห่งนี้ โปรดอย่าเพิ่งออกไปไหน ข้าขอเวลาเพียงไม่นาน แต่หากใครคิดฝ่าฝืนคงต้องข้ามศพของฮาคานผู้ช่วยข้าไปเสียก่อน”
สิ้นคำทุกคนคล้ายมีความคิดในใจ ราวกับตัดสินใจบางอย่างอยู่ แล้วก็มีผู้หนึ่งพุ่งตัวหมายจะหนีออกจากร้านอย่างไม่สนใจคำเตือน
แต่ว่ายังไม่ทันจะก้าวพ้นประตูร้าน เขากลับล้มลงกองกับพื้นอยู่แทบเท้าของฮาคาน
ไม่มีผู้ใดมองทันว่าฮาคานพุ่งตัวออกไปเมื่อใด คราแรกเขายังยืนอยู่ข้างหลังของปิแอร์มิใช่หรือ
จากเหตุการณ์นี้เป็นตัวอย่างที่ดี ตอนนี้เหมือนทุกคนตระหนักถึงความสามารถของฮาคานแล้ว จากการที่เขาสามารถสยบดาบประกายเงินทองของซิลเวอร์เฮด และจากการเคลื่อนไหวเมื่อครู่ แสดงให้เห็นว่าฝีมือของเขาไม่ใช่ระดับธรรมดา มันเป็นระดับยอดฝีมือชัด ๆ
“เอาล่ะ คงไม่มีใครคิดจะทำอะไรแล้วนะ” ปิแอร์พูดขึ้นมาต่อ “ต่อไปข้าจะได้จัดการปัญหาการตายของหัวหน้ากลุ่มโกล์ดซิลเวอร์โกล์ดอาร์มเสียที”
ไม่ว่าจะกลุ่มนักดาบโกล์ดซิลเวอร์ มิคาเอล รวมทั้งผู้อื่นที่อยู่ในร้านแอ็กแคริเบอร์แห่งนี้ ตอนนี้คล้ายนิ่ง รอคอยให้ปิแอร์ดำเนินงานต่อ
“จากที่ข้าบอกไปแล้วว่าโกล์ดอาร์มผู้ตายถูกแพร่พิษเข้าไปทางปาก เพียงแต่เมื่อตรวจสอบในอาหารกลับไม่มีพิษ แบบนี้ทุกท่านคิดว่าพิษมันอยู่ที่ไหน...”
ปิแอร์เดินมายังร่างของโกล์ดอาร์มที่ยังไม่ได้เคลื่อนย้ายไปไหน มือซ้ายของเขายังคงไม่คลายจากดาบ
“ทุกท่านลองดูที่ร่างของโกล์ดอาร์ม ก่อนอื่นข้าขอนับถือท่านโกล์ดอาร์มผู้นี้ที่ขนาดสิ้นชีพมือก็ยังไม่ปล่อยดาบ แต่ก็เพราะไม่ปล่อยดาบนี่แหละ มันเลยเป็นส่วนหนึ่งที่เกี่ยวข้องของการวางยาครั้งนี้”
ปิแอร์กล่าวเสร็จก็เดินยังที่โต๊ะอาหารของกลุ่มนักดาบโกล์ดซิลเวอร์ต่อ
“คราวนี้มาดูที่อาหารกันบ้าง ถึงข้าจะบอกว่าในอาหารไม่มีพิษ แต่ว่าหากท่านลองสังเกตดี ๆ จะเห็นว่าอาหารที่สั่งมาบนโต๊ะมันมีสัดส่วนที่ผิดปกติอยู่บ้าง”
ทั้งหมดสังเกตอาหารบนโต๊ะ ซึ่งตอนนี้บางอย่างก็มีส่วนที่โดนรับประทานไปแล้ว อาจยากในการสังเกตว่าสิ่งที่อยู่ในจานอยู่อาหารอะไร แต่เหมือนปิแอร์จะรู้อยู่แล้ว กล่าวต่อว่า
“เหอะๆ ข้าก็ลืมว่าอาหารบางส่วนโดนกินแล้ว อาจจะดูยากเสียหน่อย เอาเป็นว่าข้าขอรายการอาหารที่โต๊ะนี้สั่งมาได้ไหมท่านเซท”
เจ้าของร้านแอ็กแคริเบอร์รับคำ นำแผ่นกระดาษที่มีรายการอาหารที่ทางกลุ่มโกล์ดซิลเวอร์สั่งส่งให้ปิแอร์
“นี่รายการอาหารที่ทางโต๊ะโกล์ดซิลเวอร์สั่ง ทุกคนลองสังเกตดี ๆ”
รายการอาหารที่สั่ง ประกอบด้วย ไก่ย่าง เนื้อแกะชั้นดี ผัดผักจานใหญ่ เนื้อวัวทอดหั่นเป็นชิ้นพอดี และสุรา
หลายคนยังมองไม่ออกว่ารายการอาหารนี้มันผิดปกติแบบไหน แต่ว่ามิคาเอลคล้ายคิดออก เขาเอ่ยออกมาว่า
“อาหารส่วนใหญ่ต้องใช้มือจับ”
“เยี่ยมมากท่านนักดาบ” ปิแอร์ยิ้มให้เล็ก ๆ “อาหารพวกนี้ส่วนใหญ่เป็นประเภทที่ใช้มือจับกินทั้งนั้น และเพราะใช้มือนี่แหละเป็นต้นเหตุให้ท่านโกล์ดอาร์มถูกผิด”
“หมายความว่ามีพิษอยู่ที่มือของหัวหน้าโกล์ดอาร์มสินะ” บรอนซ์ถามขึ้นมา
“ถูกต้อง มือของหัวหน้าพวกท่านถูกพิษ แต่ว่าท่านนึกออกไหมล่ะว่าถูกพิษได้อย่างไร” ปิแอร์ถามกลับบ้าง
ยังไม่มีคำคอบของผู้ใด ปิแอร์เลยกล่าวต่อว่า
“คราวนี้ลองกลับมาดูที่มือที่ยังไม่คลายดาบของหัวหน้าพวกท่าน ถึงข้าจะนับถือว่าเด็ดเดี่ยวของการไม่ปล่อยดาบของเขา แต่ว่าจากจุดนี้แหละทำให้การตรวจของข้าผิดพลาด และข้าต้องขออนุญาตพวกท่านให้เขาคลายมือออกจากดาบ”
พูดจบปิแอร์ก็พยายามจะให้มือของโกล์ดอาร์มคลายจากดาบ แต่ว่าด้วยความยึดมั่นหรือร่างกายแข็งเกร็งไม่ทราบ การคลายมือออกนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ยังดีที่ฮาคานมาช่วยทำให้โกล์ดอาร์มคลายจากดาบจนได้
“เพราะนี่เป็นจุดเดียวที่ข้ายังไม่ได้ตรวจสอบ”
ปิแอร์ใช้เข็มเงินชนิดพิเศษของตนตรวจสอบพิษที่มือซ้ายของโกล์ดอาร์ม แล้วก็ทดสอบที่ด้ามดาบของเขาด้วย
ผลปรากฏว่าเข็มทำปฏิกิริยา มีการเปลี่ยนแปลงสีสัน ยืนยันว่ามีคราบพิษ
“คงชัดเจนขึ้นมากแล้ว” ปิแอร์พูดต่อ แสดงเข็มเงินที่ทำปฏิกิริยากับพิษที่มือซ้ายของโกล์ดอาร์ม “มีพิษเคลือบอยู่ด้ามดาบของโกล์ดอาร์ม”
พอทุกคนได้ยินเช่นนี้ต่างตื่นตระหนักทันที พวกเขาย่อมคิดออกว่าหากมือเปื้อนพิษแล้วไปสัมผัสในอาหารที่ตัวเองกิน อาหารที่กินเข้าไปก็จะมีพิษด้วย
“พวกท่านคงคิดออกว่าอยู่แล้วว่าหากมือสัมผัสพิษแล้ว ยังต้องไปกินอาหารที่ต้องใช้มือจับ มันก็ไม่ต่างอะไรกับกินยาพิษด้วยตัวเอง โดยที่ไม่ต้องวางยาในอาหารด้วย ซึ่งผู้ที่วางแผนทั้งหมดและวางยาพิษฆ่าโกล์ดอาร์มได้มีเพียงคนเดียว... ซิลเวอร์เฮด!!”
สิ้นเสียงปิแอร์ ทุกสายตามองตามไปยังผู้ที่เขากล่าว ซิลเวอร์เฮดสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย ยังพูดออกมาว่า
“เฮ้ย! ข้าไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น ท่านอย่ามากล่าวหาเช่นนี้”
ปิแอร์มองเขา พูดต่อว่า
“ซิลเวอร์เฮด หากไม่ใช่เจ้าคงไม่มีคนอื่นทำได้ เพราะรายการอาหารในวันนี้ท่านเป็นผู้สั่งการเพียงผู้เดียว”
“ไม่ ๆ ไม่ใช่ข้า แค่ข้าสั่งอาหารพวกนี้จะหมายความว่าข้าเป็นคนวางยาได้อย่างไร เจ้าอย่ามาใส่ร้ายข้า” ซิลเวอร์เฮดยังเถียง
ปิแอร์กำลังจะพูดต่อ แต่ปลายดาบของบรอนซ์กลับเคลื่อนมาจ่อคอซิลเวอร์เฮดไว้อย่างฉับไว บรอนซ์พูดต่ออย่างหนักแน่นว่า
“ซิลเวอร์เฮดคงมีแค่เจ้านั่นแหละที่ทำได้ เจ้าเป็นคนสั่งอาหาร จัดเตรียมร้านที่พวกเราจะพัก รวมทั้งหน้าที่ดูแลดาบของท่านหัวหน้าก็เป็นเจ้า คงไม่มีผู้ใดที่สามารถทำเช่นนี้ได้แล้ว ยอมสารภาพมาดีกว่าหรือว่าเจ้าอยากจะให้ข้าเป็นคนสังหารเจ้า”
ซิลเวอร์เฮดก้มมองปลายดาบที่จ่อคอ ยังพูดใด ๆ ไม่ออกมา
“เรื่องหลังจากนี้คงเป็นหน้าที่ของพวกท่านว่าจะจัดการต่ออย่างไร” ปิแอร์พูดกับบรอนซ์ เขาคงยอมรับให้กลุ่มนักดาบโกล์ดซิลเวอร์จัดการกันเอง
บรอนซ์มองปิแอร์ เขาผงกศีรษะคล้ายโค้งคำนับ แสดงการขอบคุณ ซึ่งหลังจากนั้นทางบรอนซ์และนักดาบคนอื่นก็เข้าคุมตัวซิลเวอร์เฮดไว้โดยไม่มีการปะทะใด ๆ
โดยเหตุที่ซิลเวอร์เฮดก่อการเช่นนี้ เพราะเขาต้องการตำแหน่งหัวหน้ากลุ่มโกล์ดซิลเวอร์ ไม่ต้องการจะเป็นรองหัวหน้าและไม่ต้องการจะเป็นคนรับใช้โกล์ดซิลเวอร์ต่อไป เมื่อเขาเห็นว่านักดาบในกลุ่มสองคนที่ตายไปก่อนหน้านั้นมือไม่ปล่อยจากดาบทั้งคู่ ระดับโกล์ดอาร์มซึ่งเป็นหัวหน้ากลุ่มเวลาตายย่อมไม่ยอมปล่อยดาบเช่นกัน จึงวางแผนสังหารโกล์ดอาร์มเสีย
ซิลเวอร์เฮดใช้ยาพิษชนิดหนึ่งป้ายเอาไว้ที่ด้ามดาบของโกล์ดอาร์มที่มักเป็นคนถือให้ แล้วจัดการต่อโดยให้อาหารส่วนใหญ่เป็นอาหารที่เวลากินต้องใช้มือจับ เพื่อให้โกล์ดอาร์มที่มือเปื้อนพิษหยิบจับจนอาหารนั้นติดพิษไปด้วย แล้วพิษก็จะแพร่เข้าสู่ร่างกายจากการกินอาหารนั้นเอง ซึ่งพอตรวจสอบพิษหลังจากเสียชีวิตก็จะไม่พบคราบพิษ เพราะมือข้างที่มีคราบพิษติดอยู่นั้นยังคงจับกำดาบไม่ปล่อยทั้งที่ตายไปแล้วนั่นเอง
“ขอบคุณท่านปิแอร์มาก ๆ ที่ช่วยไขความจริง” บรอนซ์และกลุ่มนักดาบที่เหลือกล่าวขอบคุณเขาอีกครั้ง ซิลเวอร์เฮดตอนนี้ถูกพวกเขาเองคุมตัว มัดเอาไว้ไม่ให้หลบหนีแล้ว พวกเขาเป็นกลุ่มนักล่าค่าหัวย่อมมีวิธีว่าจะทำอย่างไรกับผู้ที่ถูกคุมตัว
ซิลเวอร์เฮดทีแรกพยายามขัดขืน แต่เขารู้ตัวว่าฝีมือดาบตัวเองด้อยกว่าบรอนซ์ ที่ตัวเองได้เป็นรองหัวหน้าได้เพราะช่วยเหลือในงานอื่นไม่ใช่ฝีมือ จึงได้แต่ยอมให้คุมตัว รับชะตากรรมของตัวเองที่เกิดขึ้นต่อไป
กลุ่มนักล่าค่าหัวโกล์ดซิลเวอร์นำร่างของโกล์ดอาร์มและพาตัวซิลเวอร์เฮดออกจากร้านไปแล้ว สถานการณ์ในร้านจึงกลับมาสงบขึ้น
“บางครั้งคนสนิทใกล้ตัวก็กลายเป็นคนที่สังหารเราได้เหมือนกันนะฮาคาน” ปิแอร์หันคุยกับฮาคาน เขายังคงนั่งทานอาหารอยู่ในร้านแอ็กแคริเบอร์ แต่ก็ไม่ได้สั่งอาหารที่ต้องใช้มือจับกินหรอก
“ขอรับ” ฮาคานพยักหน้าตอบ “แต่คงไม่ใช่ข้า”
“แน่นอนอยู่แล้ว” ปิแอร์พูดต่อ แย้มยิ้มเล็กน้อย “เพราะท่านเคยทำมาแล้ว แต่ไม่สำเร็จนี่นะ คงรู้ตัวว่ามันเป็นไปไม่ได้ ฮ่ะ ฮา ฮ่า...”
……………………………………………จบตอน