นี่เป็นจะการตัดสินใจที่หนักหน่วงสำหรับเรามากๆ

อนาคตเราก็อยากให้มันดีโดยการเลือกเรียนในคณะที่เราถนัด มหาลัยที่เราชอบ

แต่ประเด็นคือเรามีย่า ซึ่งแก่มากแล้ว และเริ่มมีอาการขี้หลงขี้ลืม ลูกๆของท่านอยู่ไกลจากท่านมาก และท่านเองก็ไม่ยอมไปอยู่กับลูกคนไหนเลย นอกจากเรา ท่านบอกคนอื่นๆไม่ค่อยดูแลท่านเลย เราเข้าใจความรู้สึกของท่าน
เราอยู่กับท่านมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย...

ถ้าหากเราเลือกด้านอนาคต มหาลัยที่เราจะเรียนก็อยู่ไกลจากบ้าน ก็เท่ากับย่าต้องอยู่คนเดียว
ช่วงที้ราไปเรีนนและกลับบ้านสัปดาห์ละครั้ง น่าบ่นเสมอว่าย่าเหงา ไม่มีใครอยากอยู่กับย่า ตอนกลางคืนน่าอยู่คนเดียวย่าก็กลัว บอกให้เรากลับทุกสัปดาห์เลยน่ะ เราอดสงสารย่าไม่ได้และคิดว่าตัวเองก็ไม่ิาจทิ้งให้ย่าอยู่คนเดียวได้ด้วย

และอนาคต ล่ะ ...

และนั่นคือจุดเริ่มต้นของการตัดสินใจที่หนักมากๆๆๆในครั้งนี้ ... เครียดเลยยยย 😢