มันเป็นกระทู้แรกของเรานะ อาจจะพิมพ์ไม่ดี ตกหล่นไปบ้าง ก็ขอโทษจริงๆTT TT
ตอนนี้เราเป็นเด็กปีหนึ่ง มหาลัยรัฐแห่งหนึ่ง เราไม่มีเพื่อนเลย รู้สึกเหงามาก
รู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวในมหาลัย ตอนช่วงเปิดเทอมใหม่ๆ เรามีเพื่อนอยู่กลุ่มนึง
ก็สนิทกันนะ ไปกินข้าว ไปกินขนม ไปดูคอนเสิร์ตมหาลัยด้วยกัน ลงชุมนุมด้วยกัน
คุยกับเพื่อนคนนึงในกลุ่มว่าจะไม่เท(ทิ้ง)กันแน่นนอน
แต่ตอนนี้เปิดเทอมได้ประมาณ 2 อาทิตย์ เริ่มมีกิจกรรมแบ่งรับน้องโต้ะเกิดขึ้น
เพื่อนที่สนิทที่สุดของเราก็เริ่มไปทำกิจกรรมกับโต้ะมากขึ้น ในตอนแรกๆก็ยังไปกินข้าวกันด้วยบ้าง
แต่แบบตอนนี้อาทิตย์นึงเจอหน้ากันไม่ถึง 2 ครั้ง555 คือเราก็ไม่รู้จะพูดยังไง เพื่อนในกลุ่มเราที่เหลือก็เริ่มเงียบๆกันไป
คุยกันแต่แบบก็ไม่ได้มากเหมือนเมื่อก่อน ตอนนี้เรากินข้าวกับเพื่อนอยู่แค่ 2 คน บางมื้อก็กินคนเดียว
เดินกลับหอคนเดียว ทำอะไรคนเดียว เรารู้ว่ามันไม่แปลกในมหาลัย แต่มันเคว้งคว้างมากๆจริงๆ
เราพยายามทำใจแล้วนะ พยายามมากๆแล้ว แต่ว่าพอมาถึงจุดๆนึงมันก็ทำไม่ได้
ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ่ม เราปรึกษาเพื่อนสนิทตอนมัธยมแล้ว เค้าก็ให้กำลังใจ แต่พอกลับมาอยู่คนเดียว มันก็แย่ลงไปอีก
เราไม่รู้ว่าเราทำอะไรผิด เราก็ว่าเราก็นิสัยไม่ได้แย่นะ:___; ตอนมัธยมเราก็มีเพื่อนเป็นกลุ่มใหญ่
แต่ทำไมตอนมหาลัยมันเป็นแบบนี้ เราร้องไห้ทุกวัน เราอยากกลับบ้านทุกเวลา ไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริงๆ
นี่เราต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ไปตลอดจนจบเลยใช่ไหมอ่ะ มีใครเป็นเหมือนเราบ้างป่าว?
ปล.ขอโทษนะที่ดราม่าไปหน่อย พิมไปน้ำตาไหลไป55555
ปล2.ขออนุญาติแทคห้องแป้งนะคะ เห็นว่าน่าจะมีคนวัยมหาลัยเยอะ
ชีวิตมหาลัย ใครเป็นเมือนเราบ้าง?
ตอนนี้เราเป็นเด็กปีหนึ่ง มหาลัยรัฐแห่งหนึ่ง เราไม่มีเพื่อนเลย รู้สึกเหงามาก
รู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวในมหาลัย ตอนช่วงเปิดเทอมใหม่ๆ เรามีเพื่อนอยู่กลุ่มนึง
ก็สนิทกันนะ ไปกินข้าว ไปกินขนม ไปดูคอนเสิร์ตมหาลัยด้วยกัน ลงชุมนุมด้วยกัน
คุยกับเพื่อนคนนึงในกลุ่มว่าจะไม่เท(ทิ้ง)กันแน่นนอน
แต่ตอนนี้เปิดเทอมได้ประมาณ 2 อาทิตย์ เริ่มมีกิจกรรมแบ่งรับน้องโต้ะเกิดขึ้น
เพื่อนที่สนิทที่สุดของเราก็เริ่มไปทำกิจกรรมกับโต้ะมากขึ้น ในตอนแรกๆก็ยังไปกินข้าวกันด้วยบ้าง
แต่แบบตอนนี้อาทิตย์นึงเจอหน้ากันไม่ถึง 2 ครั้ง555 คือเราก็ไม่รู้จะพูดยังไง เพื่อนในกลุ่มเราที่เหลือก็เริ่มเงียบๆกันไป
คุยกันแต่แบบก็ไม่ได้มากเหมือนเมื่อก่อน ตอนนี้เรากินข้าวกับเพื่อนอยู่แค่ 2 คน บางมื้อก็กินคนเดียว
เดินกลับหอคนเดียว ทำอะไรคนเดียว เรารู้ว่ามันไม่แปลกในมหาลัย แต่มันเคว้งคว้างมากๆจริงๆ
เราพยายามทำใจแล้วนะ พยายามมากๆแล้ว แต่ว่าพอมาถึงจุดๆนึงมันก็ทำไม่ได้
ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ่ม เราปรึกษาเพื่อนสนิทตอนมัธยมแล้ว เค้าก็ให้กำลังใจ แต่พอกลับมาอยู่คนเดียว มันก็แย่ลงไปอีก
เราไม่รู้ว่าเราทำอะไรผิด เราก็ว่าเราก็นิสัยไม่ได้แย่นะ:___; ตอนมัธยมเราก็มีเพื่อนเป็นกลุ่มใหญ่
แต่ทำไมตอนมหาลัยมันเป็นแบบนี้ เราร้องไห้ทุกวัน เราอยากกลับบ้านทุกเวลา ไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริงๆ
นี่เราต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ไปตลอดจนจบเลยใช่ไหมอ่ะ มีใครเป็นเหมือนเราบ้างป่าว?
ปล.ขอโทษนะที่ดราม่าไปหน่อย พิมไปน้ำตาไหลไป55555
ปล2.ขออนุญาติแทคห้องแป้งนะคะ เห็นว่าน่าจะมีคนวัยมหาลัยเยอะ