สวัสดีค่ะ กระทู้วันนี้ฉันจะมาเล่าประสบการณ์เฮ็งซวยยฮวยแตกค่ะ ก่อนอื่นฉันเป็นเด็กจบใหม่ค่ะ ไม่มีประสบการณ์อะไรเลย จบครุศาสตร์สังคมศึกษาค่ะ พอจบก็รอสอบบรรจุครูผู้ช่วย แต่ไม่ติดคร่าาาาาท่านผู้ชมมมมม ก็หางานทำสิค่ะรออะไร ก็หาสมัครงานไปเรื่อยๆซึ่งงานครูก็หาย้ากยากที่อยู่ไม่ไกลจากที่พัก เพราะว่าที่พักนี้ ก็เลยตัดสินใจว่าไม่จำเป็นต้องหาแต่งานครู งานไหนก็ทำ มีไปขับรถหาในนิคม แต่ก็ไม่มีเลยค่ะ ส่วนมากมีแต่พนักงานฝ่ายผลิตอะเนาะ เราก็มองหางานที่เขาจะรับวุฒิปอตรีทุกสาขาอย่างเช่นธุรการ เลยทำเรซูเม่ค่ะในจ๊อบไทยอะไรพวกนี้แหละค่ะ เชื่อว่าส่วนใหญ่สมัครในนี้แหละเนาะ จนมีบริษัทหนึ่งค่ะ ก็มีคนติดต่อมาเยอะแยะเลยค่ะ แต่ไกลมากฮะทุกคนนน อิฉันนนจะเดินทางงไปทันงานไหมนิ ก็ไปสัมภาษณ์ที่แรกเป็นประสานงานเขาคุยดีค่ะสัมภาษณ์เราดี แต่เขาบอกเขาอยากได้คนมีประสบการณ์มากกว่า และก็มีคนที่มาทีหลังอิฉันนคร่าาาดูเขาแก่กว่าอิฉันเยอะเลยยย งานนี้คงแห้วว เขาก็บอกจะติดต่อไปนะคะ จบคร่าาไม่ติดต่อมา และแล้วววก็มีเสียงสวรค์ติดต่อให้เราไปสัมภาษณ์งานค่ะ ตำแหน่งคือเหมือนประจำออฟฟิต ก็ตกลงไปค่ะ สัมภาษณ์วันเสาร์ คือบริษัทนี้อยู่ไม่ไกลที่พักเราค่ะ ขึ้นรถ 2 ต่อ ถึงจ้าา(นิแหละใกล้สุด) พอไปสัมภาษณ์ก็กรอกใบสมัคร วิธีการสัมภาษณ์ก็คือตอบคำถามซ้ำกับที่เรากรอกไปนั้นแหละค่ะ อย่างเช่น จบที่ไหน ฝึกสอนที่ พ่อแม่ทำอาชีพอะไร เรียนวิชาอะไรบ้าง ก็มีอีกเยอะค่ะที่กรอกไป พอคนสัมภาษณ์เสร็จเขาก็เดินไปยื่นให้หัวหน้าฝ่ายบุคคลค่ะ เขาก็ถามเงินเดือน 12000พอไหม  พี่คนสัมภาษณ์ก็เดินมาถามเรา เราก็บอกโอเคค่ะ (เพราะในใจไม่คิดเรื่องเงินอะไรมากมายค่ะอยากได้ประสบการณ์จริงๆ) จากนั้นพี่คนสัมภาษณ์ก้เดินมาหาเราแล้วก็บอกวันเริ่มงานต้องเอาอะไรมาบ้าง เสร็จแล้วค่ะ พร้อมกับเซ็นใบผ่านยามให้ เราก็เดินมาแบบงงๆคือนิกูได้งานระร่อ ไม่รู้สึกดีใจอะไรนะคะ รู้สึกทำไหมง่ายจังง แบบรู้สึกแปลกๆ พอวันมาทำงานค่ะ ตื่นเต้นมากก็มาแต่เช้า 6.00เลยคร่าา ก็มานั่งรอตรงโต๊ะคนสมัครงานฝ่ายบุคคลค่ะ เราก็คิดนะ ว่าเราจะได้ทำงานตรงไหนนะ ข้างในโน้น หรือชั้นบนชั้น แต่สิ่งที่เรารู้สึกแปลกๆคืออย่าให้เราทำงานตรงนี้นะ เรารู้สึกแบบนั้นจริงเหมือนมีลาง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ และแล้ววหัวหน้าฝ่ายบุคคลก็เรียกเราไปเขียนเวลาเข้างานแล้วก็เอาเอกสารยื่นให้ มันจะเป็นโต๊ะ มีเก้าอี้ให้นั่งอะค่ะ เราก็เดินไปหาเขายังไม่ได้จะนั่งนะคะ เขาด่าเราก่อนห้ามนั่งคือดังจนเราตกกะจายยยยยยยยย ขวัญหายหมดเลย ฮ่าาาาเขาก็บอกขั้นตอนเราต้องทำอะไรบ้าง ให้ไปนั่งกรอกข้อมูล และทำแบบทดสอบบบจ้าาา เขาก็มาบอกเราว่าาา พี่จะให้เราเป็นฝ่ายบุคคลของบริษัทในเครือของเราอยู่ตรงๆนี้นะ แต่เราต้องฝึกงานกับพี่ที่นี่ไปก่อน 2 อาทิตย์นะ หลังจากนั้นเราก็มานั่งโต๊ะทำงานอยู่หน้าเขาแหละค่ะ ก็พยายามถามพี่ๆเขาทำอะไรบ้าง ทำยังไง งานมันก็ไม่ยากจนเราทำไม่ได้ค่ะ พี่ๆเขาก็สอนดีค่ะ วันแรกเราก็เรียนรู้งานได้เยอะพอสมควร หัวหน้าเขาก็ไม่ค่อยอะไรกับเรามาก เลิกงานกับมาห้องเรารู้สึกดีมากๆเลยนะคะ แบบเห้ยยพี่ๆที่ทำงานดีมากเลยอะ งานก็ไม่มีอะไรยากจนเราทำไม่ได้ กลับมาถูห้อง ซักผ้าฟังเพลง ทำกับข้าววโอ้ชีวิตของอิฉันนนดีดี้ถึงเงินไม่เยอะแต่ก็คงสบายใจ เอ้าลุยยยยยยยยยย มาทำงานวันที่สองหัวหน้าก็มีด่าคนโน้นคนนี่ แบบไม่ได้ด่าเราอะเนอะ ยังไม่คิดอะไร เพราะเรายังไม่ได้ทำผิดนิเนอะ จนเลิกงานเพื่อนร่วมงานอายุเท่าไรเลยค่ะแต่เขาทำงานมาก่อนเราสักพัก เขาก็ถามเราตอนหัวหน้ากลับไปแล้ว ว่าเป็นไงไหวรึป่าวงานนี้ เราก็ตอบไปว่าสบายมากกก  ฮ่าาๆๆๆ เราคิดว่าเขาถามเรื่องงานนิค่ะ พอวันต่อๆมาเราจะโดนใช้ไปถ่ายเอกสาร พอเราเดินกลับมาเขาคุยโทสัพท์อยู่เราก็ยืนรอส่งให้กลับมือเขาค่ะ เขาก็ด่าเลยค่ะยืนทำไม วางสินิวางงงง เรานิแบบใจแป่ววค่ะโดนด่า ก็าทำงานต่อไม่คิดอะไรช่างๆมัน เล็กๆน้อยๆนร้าอย่าคิดมาก หลังจากนั้นพอเขาเขาก็ใช้เราไป หาฝ่ายบัญชี เขาจะเป็นคนที่พูดเบามากกกเราต้องพยายามฟังเขาตลอดค่ะ เขาบอกชื่อเราให้เราเอกสารไปให้ เรามาใหม่ค่ะยังไม่รู้จักใครเลย ก็ถามเขาไปว่าพี่อะไรนะคะ เขาด่าเราเลยค่ะ อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำ รำคาญเธอนิมันกวนฉันรึไง เราก็เดินขึ้นไปฝ่ายบัญชีเลยค่ะ ไม่รู้ว่าจะเอาให้ใครดี ฮ่าาาา แต่ดีว่าพอเราเปิดประตูเข้าไป เขาเรียกเราค่ะ โห้ยยยโล่งอกนึกว่าจะได้ยืนเอ่อออออเพราะไม่รู้ว่าจะมาหาใคร กลับมาเขาใช้เราถ่ายเอกสาร   เราก็ไปถ่ายคราวนี้เขาก็คุยโทรสัพท์เหมือนเดิมเราเลยวางเลยค่ะ แต่เราไม่รู้วางไหน ยังไม่รู้จริงๆก็เลยวางตะกร้า ใกล้แก้วกาแฟเขาค่ะ เขาก็เลยด่าเราเลย เอามาวางอะไรตรงนี้เธอนะเธอ ถ้าฉันเอาอะไรใส่แก้วเธอบ้างดีไหมฮะ คือด่ายาวกว่านี้ค่ะ จำไม่ได้ ฮ่าาๆๆ เราก็คิดค่ะว่าเราคงผิดเองแหละ ปล่อยผ่าน เราเลยถามเพื่อนว่าเราต้องวางเอกสารให้เขาตรงไหนร่อ เพื่อนบอกที่วางค่ะ คราวนี้เขาใช้เราอีกเราก็เอาไปวางตรงนั้นค่ะ แต่ดันวางเฉียงเล็กน้อยย แบบไม่ตรงเปะ เขาด่าค่ะด่าแรงงง ทำงานไม่เป็นไม่ได้เรื่อง ไม่แหกตาดู อืมมมเราก็คิดว่าเราผิด ก็ก้มหน้ารับกรรม ทำงานด้วยความตั้งใจ ถามงานจากพี่ๆมีไรทำอีกค่ะ อะไรอีกต่างๆนานาๆ ก็ผ่านพ้นไป วันต่อมา เวลาเราทำงานเราก็ก้มหน้าทำงานค่ะ นั้นให้เสร็จ คราวนี้มีลูกค้ามา ฮ่าาา ปกติก็มาทุกวันค่ะจะมี เพื่อนคอยไปเสริฟน้ำ เราก็ไปเสริฟบ้าง แต่มีเพื่อนที่เป็นโอเปอร์เรเตอร์จะคอยทำอยู่แล้วค่ะ เราก็ก้มหน้าทำงานคราวนี้เราก็โดนสิค่ะ ว่าทำไมไม่ไปเสริฟน้ำ ทำไมไม่ไปเก็บแก้ว อีกต่างๆนานาๆแต่ละวันผ่านไปต้องโดนด่าตลอดด เราก็คิดว่าเราคงใหม่เขาคงด่าเป็นธรรมดา ฉันก็ทำงานให้ดีที่สุดพยายามมองประตูตลอดว่ามีใครเข้ามาบ้าง ลูกค้าไหมจะได้เอาน้ำไปเสริฟ เวลาลูกค้าคุยงานเราก็จะพยายาม มองตลอดเสร็จรึยังจะได้ลุกไปเก็บแก้ว ฮ่าาเป็นแบบนี้ตลอดคร่าา คราวนี้วันต่อมาคร่าา มีคนมาสมัครงาน พนักงานมาสมัครงานเขาจะงงๆค่ะ เวลาเขาเปิดประตูบริษัทเข้ามาเราจะต้องรีบถามเลย มาทำอะไรอะไรคะ ถ้าบอกมาติดคนนั้นคนนี้ ก็โทรตามบุคคลนั้น ระเชิญเขาไปนั่งโต๊ะต้อนรับลูกค้าค่ะ แต่ถ้ามาสมัครงานต้องบอกเขามาตรงเพื่อนอีกคนที่เป็นโอเปอร์เรเตอร์ ก็จะให้เขาไปนั่งกรอกใบสมัคร คนที่มาสมัครตำแหน่งที่อยู่ในออฟฟิตก้ไม่ค่อยมีปัญหาค่ะ แต่พนักงานนิสิ นั่งเก้าอี้ไม่เป็นบ้างระ อะไรอีกต่างๆนานา คือพอเขาได้ใบสมัครไปเราก็ทำงานต่อค่ะ คิดว่าเขานั่งเป็น ฮ่าาาาาาาาๆๆๆหัวหน้าเดินมาด่าเรา ว่าเราไม่แหกตาดูเขานั่งรอ เขานั่งไม่ถูก ทำไมนั่งอย่างนั้น ไม่บอกเขาเลย โอ้โห้คุณนายจริงๆ อะไรว่ะ ผิดอีกแล้ววตรู เอิ๊กๆๆๆๆๆ หลังจากครั้งนั้นเราก็จะคอยระแวงคนมาสมัครงานว่าจะทำผิดพลาดตรงไหน แบบจะต้องหันไปมองเขาบ่อมากกก แบบหันซ้ายหันขวาตลอดดด กลัววค่ะกลัวโดนด่าา จิตตกเลย คนมารอสัมภาษณ์เขาคงคิดในใจอินี่มองอะไรตรูหนักหนาฟะ มองบ่อยจัง ฮ่าาๆๆ เราอยากบอกเขาจังว่าไม่ได้อยากทำอย่างนี้เลย  ผ่านไปเรื่อยก็โดนด่าทุกวันค่ะ ถ้าวันไหนนางไม่พอใจใครนางด่าทั้งวันค่ะ ส่วนมากจะมีเรากับเพื่อนอีกคน ส่วนรุ่นพี่ๆเขาค่อยด่าา ก็มีบ้างงเล็กน้อย แต่จะมีป้าอีกคนหนึ่งอายุเยอะกว่านางค่ะ  นางด่าแบบ สมองคิดอะไร กวนตีน ศัพต่ำๆอะค่ะนางขุดมาหมด ฮ่าๆๆๆ เวลาพม่ามาสมัครงานนิ พม่าพูดไม่ค่อยรู้เรื่องนางจะหงุดหงิดค่ะ จะลงที่ใครระค่ะ อิฉันนิระค่ะแม่เจ้าประคุณทูลหัวของบ่าวเอ้าา เอาที่สบายเลยยย อยาดด่า ด่ามาเลยจ้าเรื่องไหนอีก ส่วนมากไม่ใช่เรื่องงานหน้าที่หลักที่ทำเลยค่ะ เพราะเราเป็นคนตั้งใจทำงานจริงๆกลัวผิดมากก จะตรวจสอบตลอดเวลา เพราะตอนฝึกสอนทำงานโรงเรียนทำอะไรต้องตรวจสอบตลอดเพราะถ้าผิดพลาดเด็กๆโวยเราแน่ พอมาทำงานก็ได้นิสัยการตรวจสอบตลอดมา พยายามทำให้โดนว่าน้อยที่สุด แต่ส่วนมากเรื่องที่ด่าจะเป็นพม่ามาระเดินดุ้ยไปหาเขาเราเรียกไม่ทัน เขาก็จะด่าเรากวนตีนว่าไม่เรียกไว้ คนมาสมัครงานระนั่งไม่เตรียมเอกสารเราต้องคอยบอก เราจะสนิทกับเพื่อนคนที่เป็นโอเปอรเรเตอร์ ที่นี่จะมีเวรค่ะในฝ่ายบุคคลว่าเย็นนี่ใครอยู่โอตรวจโรงงาน ตั้งแต่เลิกงานถึงสองทุ่มค่ะ เราจะอยู่เป็นเพื่อนเพื่อนตลอด แต่เราไม่ได้โอนะ เราอยู่เม้ามอยย เพื่อนก็เล่าให้ฟังเรื่องของหัวหน้าเยอะค่ะ ว่ายังไงบ้าง เพื่อนก็คิดจะลาออกบ่อยเหนื่อยท้อ แต่ก็อดทน จากนั้นมาทุกวันๆภายใน สองอาทิตย์ก็โดนสารพัดสารเพ ที่จะด่าาา จนนนวันสุดท้ายเขาก็สอนงานเราเรื่องยื่นประกันสังคมโน้นนี่นั้น เราก็เรียนรู้อะไรจนหมดแล้วค่ะ เขาก็บอกให้เราเตรียมตัว จนนนนนมีพี่คนหนึ่งค่ะเขาจะลาพักร้อนกลับบ้าน 2 วัน หัวหน้าเลยบอกให้เราอยู่ช่วยก่อนอีกสองวันวันพุธค่อยไป อืมมมมอดเอาอีกแค่ 2 วัน แต่ไม่ใช่นะสิค่ะ บริษัทโน้นนนดันมีคนลาออก 2 คน แต่ไม่ใช่ฝ่ายบุคคลนะคะเป็นฝ่ายวางแผนกับสโตร์ แต่เขาบอกยังไม่ให้เราไปรอหาคนไปที่โน้นได้ค่อยไป แป่วววแล้วเกี่ยวไรกะตรูนิ โห้ยยยย อยู่ยาวอีกแล้วรอ ก็ทำงานอีกต่อไปค่ะ คิดว่าอีกอาทิตย์ก้ได้ไป เวลาเขาไปอบบรม อบรมมันทั้งวันนะคะ แต่เขาอยู่ไม่ได้ ไปที่นั่นไม่มีใครให้จิกให้ด่าาทนไม่ไหว ต่องรีบกลับมาาา กลับมานินางจะฟาดงวงฟาดงามากกก หาเรื่องด่าาาามากก  จนมาถึงวันศุกร์คร่าา นางไปอบรมอีกเช่นเดิม ก่อนไปก็หาเรื่องด่าหาเรื่องว่าจนเราสั่นไปหมดอะค่ะ ปกติทุกวันก็สั่นนะ แต่กลับถึงห้องนิเหนื่อยท้อ ไม่อยากตื่นไปทำงานเลยย กลับมาจากอบรมครึ่งวันเช้าเช่นเดิมมม มาถึงนางเรียกเราไปเอาเอกสารจากนางไปใส่ในลัง คือ นางไม่ได้ชี้เลยนะคะ ลังก็มีหลายอัน เราเลยหันกลับไปถามเจอด่าค่ะ ด่าแบบว่ากวนตีนร่อ ไม่รู้จักลังร่อ ดูมือฉันชี้สิ พอเราดูเท่านั้นระค่ะเราวางถูก แต่ตอนแรกไม่ชี้จริงๆนะคะ โอ้ยยยยยยยยยยย ด่าต่อหน้าคนมาสมัครงาน ด่าต่อหน้าลูกค้าที่นั่งอยู่ แบบเยอะยาวว เราเลยไปเอาน้ำมาเสริฟลูกค้า มีพี่คนหนึ่งค่ะเป็นเจ้าหน้าที่ความปลอดภัย ยืนอยู่ตรงนั้นบอกเราว่าออกเหอะน้อง อย่าอยู่เลย( คือพี่คนนี้เขาเคยมาขึ้นรถกลับบ้านกับเราค่ะเขาก็เล่าประวัติหัวหน้าให้ฟังว่าเป็นแบบไหน มีหลายคนที่มาไม่ถึงวันก็ออก บางคนอาทิตย์ก็ออก เวียนกันไป แต่มีทนคือ พี่อีกสามคน เราก็เคยถามพี่ๆพวกนั้นนะว่าทนได้ยังไงพี่เขาก็บอกว่า แต่ก่อนยิ่งกว่านี้อีก ยิ่งใครท้องนะนางจะเกลียดมากไม่ชอบเลยจะหาเรื่องแกล้งตลอด) แล้วก็มีพี่อีกคนมาบอก อดทนไว้นะ เราไม่ไหวจริงๆค่ะ เดินไปร้องไห้ในห้องน้ำเลย พออกมาเจอแม่บ้าน แม่บ้านมากอดบอกออกเลยอย่าทนเลย ก็มีเพื่อนวิ่งไปตามกลับมานั่งทำงาน เราก็มานั่งจนมีป้าที่แก่ที่สุดฝ่ายบุคคลค่ะเดินมานั่งข้างๆว่า ว่าไหวไหม ไปเลยไหม เราเลยพยักหน้า ป้าแกก็เดินไปเดินมา ตัดสินใจอยู่พักหนึ่งก็เดินไปหาหัวหน้าขอใบลาออกให้เราค่ะ เราเขียนเสร็จ ก็เดินออกเลยค่ะทั้งน้ำตาร้องไห้จนสุดท้ายยย แบบเราเสียใจที่เพื่อนร่วมงานดีหมดทุกคน ยกเว้นหัวหน้า นิแหละค่ะประสบการณ์เฮ็งซวยของเรา   ใครว่าเราไม่อดทน เราก็น้อมรับนะคะ เพราะเราจิตตกจริงๆค่ะ แต่ละวันต้องคอยตั้งคอตั้งตัวตรง เขาพูดอะไรกับใครต้องคอยหันหูฟังตลอดเพราะกลัวเรียกเรา  นางชอบเรียกเราเบาๆค่ะ โต๊ะนางยุข้างหลังเราถัดไปหนึ่งตัว เสียงในนั้นก็ดังมากเราก็ไม่ค่อยได้ยินช่วงแรกๆนางจะดากราดเลยค่ะ เราเลยต้องคอยฟัง