งามร่มพฤกษ์พุ่มไม้      แว่วเสียงใสสกุณา
เพลินชมหมู่มัสยา        กลางธาราว่ายเวียนวน

เปลวแดดอ่อนไล้ผิว     สายลมพลิ้วไกวทิวสน
บึงบัวกว้างเปี่ยมชล      หยาดสายฝนหล่นพรายพราง

ดกดอกหญ้าเฟื่องฟู      เหมือนปูพรมดูไม่ต่าง
กลิ่นไอกลางทุ้งกว้าง    ฟ้าเวิ้งว้างเช่นทุกคราว

หมู่เมฆาเคลื่อนคล้อย    ค่อยขยับลอยฟ่องหาว
เจ้ากระยางแข้งยาว       ขนขาวแซมสีประปราย

ช่อรวงเขียวขจี            พลบรวีจางเลือนหาย
เถาฟักแฟงเรียงราย      ทำนุไว้เก็บกินกัน

สุขใจเพลินทุ่งโล่ง        เสียงไก่โก่งคอกู่ขัน
เพลินพิศจริตจำนรรจ์     หนองคูคันน้ำเจิ่งนอง

ฟ้ามืดกลืนไผ่เรียว         เฉลียวใจสายตาจ้อง
ทางช้างเผือกชวนมอง   ฉลองนัยน์แลละลาน

ยอดหญ้ากระเพื่อมไหว    สะบัดใบแผ่ไพศาล
เสียงขลุ่ยครวญประมาณ  สื่อกานท์หวานประสาดง

แสนรักถิ่นชนบท            จินต์สบถกายใจหลง
อิ่มธรรมชาติบรรจง         เอมดำรงคราชีพยัง

เสียงธรรมชาติเฉลย        กริบรำเพยกระซิบสั่ง
รักธรรมชาติจีรัง             พลัง..ธรรมชาติย้อนรักคน  .................. [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใครได้สัมผัสบ้างบางครั้งบางคราว จะรู้สึกดีไม่น้อย