ตั้งแต่เกิดผมอยู่บ้านกับพ่อแม่ครับ ผมลูกคนเดียว  ตอนเด็กมันเป็นเวลาที่แสนอบอุ่นมากๆ  มีแต่คนรักใคร่ ทุกวันจะมีแต่อ้อมกอดของพ่อแม่ที่มากอดเราและเราก็กอดเขาโดยไม่ลังเลใจ  พ่อแม่รักผมมากๆ  แม่จะออกดุๆ  ส่วนพ่อนี่ก็ดีต่างจากแม่ราวฟ้ากับเหว  ผมรู้สึกรักพ่อมากกว่าแม่หน่อย   คืออบอุ่นนะครับมากๆด้วย    แต่พอผมอายุ10ขวบ  พ่อเสียชีวิตลง   ผมเลยย้ายมาอยู่กับย่าที่บ้านอีกหลังที่ห่างบ้านแม่มาประมาณ50เมตร  ตั้งแต่นั้นจนอายุ20  แม่ก็ไม่ได้มีคนใหม่มาแทนพ่อนะ  ผมเพิ่งมาคิดได้ว่าทำไมเวลาผ่านไประหว่างที่พ่อไม่อยู่นี่ แล้วผมก็ย้ายจากบ้านแม่มา  แต่เราก็กินข้าว ไปมาหาสู่กันแทบจะทุกวัน ตอนแม่กอดผม  แต่ผมรู้สึกว่าอ้อมกอดของแม่มันกลายเป็นความรู้สึกที่เย็นชามาก มันไม่เหมือนตอนเป็นเด็กเลย  ผมไม่รู้ว่าทำไมนะครับ  ผมคงคิดว่าอาจจะเป็นความห่างเหิน ที่มันยาวนาน  ที่ครอบครัวเราไม่ได้สมบูรณ์  มันอาจจะเป็นช่องว่างที่ไม่มีวันต่อติดได้อีกแล้ว ตั้งแต่พ่อเสียไป ผมรู้สึกเหงาหัวใจมากครับ ผมชวนแม่ไปแค่ตลาด เบาไม่เคยไปกับผมเลยครับ  นานๆจะไปครั้งนึง  ชวนไปเที่ยวสวนสัตว์ในวันแม่  แม่ก็ปฏิเสธมาจะ10ปีนี่ละ ตอนผมอยู่กับพ่อ พ่อมักจะชวนพาผมไปเที่ยวหลายครั้งไงครับ  แต่ผมมาคิดกับแม่แล้วทำไมมันไม่มีความทรงจำดีๆร่วมกันอีกแล้ว ผมอยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบครับ  บางทีชวนแม่ไปไหนก็ไม่ไปด้วย  ผมเลยติดเพื่อนเที่ยวบ่อย ก็โดนแม่ด่าว่า"ทำไมเห็นเพื่อนสำคัญมานักเหรอ" อะไรประมาณนี่  ผมคิดจะเปลี่ยนนิสัยแม่ดูนะครับ แต่ว่าทำยังไงก็ไม่ได้เลยผมเคยคิดจะเปลี่ยนตัวเองให่เข้ากับแม่ได้ แต่มันกผ้รผุ้สึกมันไม่ใช่ความสุขของตัวเองง่ะครับแบบนี้แหละครับ  แล้วผมก็ต้องกลับมาอยู่กับตัวเอง อยู่ในโลกเงียบๆของตัวเองมายาวนาน ผมไม่ค่อยสุงสิงสนิทกับใครแถวบ้านครับ ไม่ชอบเข้าคนอื่น มีเพื่อนสนิทแค่2-3คนเองในชีวิตตอนนี้ แต่ละวันผมอยู่ในโลกส่วนตัวเยอะมากๆครับ จนไม่ค่อยสนใจโลกของคนรอบข้างย่าและแม่เลยครับ  ผมมีความสุขกับโลกของผมมากถึงแม้มันจะทำให้แม่ไม่ชอบนิสัยแบบนี้ก็ตาม ผมก็ทำมันไปบางทีกลับมาอยู่กับโลกความจริง ผมกลับรู่สึกเหงามากเลยครับ แม้กระทั่งหาคนกินข้าวด้วยในตอนนั้นยังไม่รู้จะไปหาใครเลยครับแม้แต่แม่ตัวเองก็ตาม  ผมคิดว่าอยากจะมีพี่ชาย/สาว น้องก็ได้  มันก็เป็นไปไม่ได้ใช่ป่ะครับ  ผมเลยคิดอยากจะใช้ชีวิตในอนาคตให้ดีที่สุดและผมคงจะสร้างครอบครัวที่มีแต่ความอบอุ่น และไม่มีทางวนมาเหมือนพ่อแม่และตัวผมในอดีตแน่ๆครับ  ผมคงจะเก็บไว้เป็นแค่บทเรียนที่เกิดมาบนความถูกต้องทุกอย่างทั้งทรัพย์สินและมีทุกข์อย่าง แต่สิ่งที่ไม่มีนั่นคือความสุขครับ ผมไม่เคยมันได้จากครอบครัวตัวเองในปัจจุบันเลยครับ #ใครมาแนวชีวิตมีแต่ความเหงาเหมือนผมบ้าง มาแชร์กันหน่อยครับ