เข้าเรื่องเลยละกันเนอะ

   ตอนนี้ผมอยู่ ปี1 เรียนมหาลัยแห่งหนึ่งในภาคอีสาน ที่มาตั้งกระทู้ เพราะอยากรู้ว่าจะมีสักกี่คนที่ยอมลำบากไปพร้อมกัน ไม่ได้กินข้าวตามห้างใหญ่ๆ แต่กินอาหารตามสั่งข้างทาง ไม่ได้มีมินิฯให้นั่ง มีแค่ กู๊ปปี้ให้ซ้อน ไม่มีของขวัญวันครบรอบที่แพง มีแค่เวลากับเค้กชิ้นนึงที่ทำเองกับมือ ไม่ได้มีบ้านหลังใหญ่ มีแค่หอเล็กๆกับการดูดาวบนดาดฟ้า  ประมาณนี้ละกัน 5555555
เอาเป็นว่าผมจนแหละ ทำไงได้ ก็แค่เด็กวันเนอะ
ที่ผ่านมามันก็มีหลายๆคนที่บอกว่า จะไม่ทิ้งให้เดินคนเดียว แต่ทำไงได้ คนเรามันก็ต้องหาสิ่งที่ดีกว่า ให้กับตัวเองถูกต้องมั้ย ก็เลยมาลองหาในนี้ดู ^^
.
สุดท้ายนี้ก็ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคับ
ใครที่มีแฟนแล้วก็ขอให้รักกันนานๆนะคับผม เชื่อใจกันให้มากๆ
ส่วนใครที่ยังไม่เจอ ก็ขอให้เจอไวๆ แล้วถ้าคิดว่าเค้าใช่ ก็อย่าทำหลุดมือไปหล่ะ
ปล.ถ้าเป็น ผญ. จขกท.ยังว่างๆอยู่นะจ้าาา อะเธอก็ว่างอยู่ใช่ม๊ายยย (รู้หรอก) 5555555
.
.
ขอบคุณคับ