ยากแล้วครับ   เพราะการจะข้ามผ่านกับดักรายได้ปานกลางไปได้นั้นสิ่งสำคัญที่สุดคือจะต้องสร้างผลิตภัณฑ์สินค้าของตัวเองขึ้นมาให้ได้เพื่อยกระดับให้ธุรกิจในประเทศเปลี่ยนจากรับจ้างผลิตมาเป็นผู้ผลิต วิจัย

แต่เดิมประเทศไทยในสมัยพลเอกเปรมเคยส่งเสริมการลงทุนร่วมกันแบบถ่ายเทองค์ความรู้   เพื่อให้ฝ่ายไทยได้รับองค์ความรู้มาต่อยอดทำธุรกิจได้เอง     แต่พอเปลี่ยนรัฐบาลมาเป็นพลเอกชาติชายก็มองว่าแบบนี้มันโตไม่ทันใจ    เอามาหาเสียงไม่ได้    ก็เลยเปลี่ยนนโยบายหันมาสนับสนุนให้ต่างชาติมาลงทุนในไทยโดยไม่ต้องร่วมทุนถ่ายทอดองค์ความรู้อะไรทั้งนั้น   ไทยมีฐานะเป็นเพียงแรงงานผลิต    ผลคือนักลงทุนต่างชาติแห่กันเข้ามาลงทุนในไทยกันมหาศาลเพราะได้ผลประโยชน์เต็มที่ไม่ต้องแบ่งรึเกรงกลัวว่าคนงานไทยจะเรียนรู้และหันมาเป็นคู่แข่งได้   ส่งผลให้ GDP และตัวเลขต่างๆพุ่งปรู๊ดปร๊าดสมใจ    เงินสะพัด  คนใช้เงินกันสนุกสนาน  โรงงานอุตสาหกรรมเกิดขึ้นเป็นดอกเห็ด  เกิดเศรษฐกิจฟองสบู่    แต่ขณะเดียวกันก็ปิดประตูสู่การพัฒนาผลิตภัณฑ์ของไทยและเพื่อไปสู่การเป็นประเทศพัฒนาแล้วของไทยอย่างสิ้นเชิง