สวัสดีค่ะ ดิฉันเป็นคุณแม่มือใหม่ มีลูกสาวอายุ 7 เดือนค่ะ ก่อนหน้านี้แวะเวียนมาอ่านเรื่องนู้น เรื่องนี้ ที่ห้องชาญเรื่อนเป็นประจำ เพื่อศึกษาข้อมูล เตรียมความพร้อมให้ลูกน้อยค่ะ วันนี้มีเรื่องอยากจะขอแชร์คำแนะนำจากทุกท่านค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า....
ดิฉันเป็นพนักงานประจำอยู่ที่บริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง สามีทำงานเป็นพนักงานจัดซื้อของบริษัทแห่งหนึ่ง และ ทำอาชีพเสริมเกี่ยวกับการหาอุปกรณ์อะไหล่รถยนต์ อุปกรณ์แต่งรถ ซึ่งถือเป็นรายได้หลักของครอบครัวเรา ต่อมาดิฉันได้ตั้งครรภ์และคลอดลูกสาว หลังจากพักลาคลอด ดิฉันได้กลับไปทำงานตามปกติ แต่สามีดิฉันอยู่ดี ๆ ก็ออกจากงานที่ทำ โดยไม่ให้เหตุผลอะไรกับดิฉันเลย เมื่อสามีตกงาน ภาระเรื่องค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ก็ต้องตกอยู่ที่ดิฉันเพียงคนเดียว ปัญหามันเริ่มต้นจากตรงนี้ค่ะ...
เริ่มจากสามีอยากช่วยหารายได้ จึงขอให้ช่วยหาเงินลงทุนในการขายของ ดิฉันปันเงินที่พอจะมีเล็กน้อยไปให้สามีลงทุน 8,000 บาท แรก ๆ สามีก็ตั้งใจขายของเป็นอย่างดี ขายของทุกวัน ได้กำไรวันละประมาณ 300 - 500 บาท แต่ขายของมาเป็นเวลา 1 เดือน พอถามถึงเงินก็ได้รับคำตอบว่า "ไม่มีเหลือ" เขาให้เหตุผลว่า ต้องใช้เป็นค่าน้ำมันรถในการขับรถไปขายของ ค่าเช่าที่ และค่าของในแต่ละวัน ย่างเข้าเดือนที่ 2 สามีเริ่มขายของได้น้อยลง และบอกกับดิฉันว่า ร้านข้างๆขายเครื่องดื่ม ขายดีมาก อยากลงทุนขายแบบนั้นบ้าง ดิฉันคัดค้านเต็มที่ เพราะเงินลงทุนเดิมที่ให้ไปคราวก่อนก็ยังไม่ได้คืน ครั้นจะให้เงินลงทุนอีกก็กลัวจะเข้าอิหรอบเดิมจึงตัดสินใจไม่ให้เงินลงทุน สามีจึงเลิกขายของ อยู่บ้านเลี้ยงลูก เลี้ยงเฉพาะช่วงเวลาที่ดิฉันไปทำงานประจำนะคะ หลังจากที่ดิฉันทำงานกลับมาก็ต้องมาเลี้ยงลูกแทน ส่วนสามี นอนดูหนังค่ะ ไม่แม้แต่จะเหลียวตามอง ทั้งที่ดิฉันเหนื่อยกลับมาจากทำงานแท้ ๆ แต่ไม่เป็นไรค่ะ กัดฟันทน คิดซะว่า ลูกของเรา เราต้องดูแล แต่ที่ทำให่ดิฉันเริ่มจะทนไม่ได้แล้วคือ วันเสาร์ - อาทิตย์ ซึ่งเป็นวันหยุดงานของดิฉัน ดิฉันเพียงแค่ต้องการพักผ่อนบ้างให้คลายเหนื่อย แต่ ดิฉันไม่สามารถทำได้เลยค่ะ สามีจะปลุกลูกแต่เช้า เพื่อให้มาปลุกดิฉัน ให้ดิฉันเลี้ยงลูก ส่วนสามีนอนต่ออย่างสบายใจ ดิฉันอาบน้ำ ป้อนข้าวลูก พาลูกเข้านอน ขึ้นมาชงนมให้ลูก สามีนอนดูโทรทัศน์มี เล่น Facebook มีความสุข หัวเราะสนุกสนาน เหตุการณ์เป็นแบบนี้มาตลอด จนตอนนี้ดิฉันเริ่มทนไม่ไหวแล้วค่ะ มีผู้หญิงคนไหนบ้างไหมคะ ที่ต้องแบกรับภาระหน้าที่ทุกอย่างแบบดิฉัน ตอนนี้เริ่มท้อค่ะ พูดตรง ๆ อยากจะอยู่กันแค่ดิฉันกับลูกแค่นั้น ตัดสามีออกไป ดิฉันเหนื่อยกับการทำงานที่ทำทั้งเดือน แต่ใช้เงินเพียงครึ่งวันเงินก็หมด (ต้องจ่ายค่ากิน - ค่าอยู่ให้แม่ 3,000 + ค่าผ่อนรถ 7,000 + ค่าประกันสุขภาพที่ทำไว้ให้ลูก 3,000 ที่เหลือต้องเก็บเงินไว้เป็นค่าเดินทางมาทำงาน แค่ค่ารถมาทำงานอย่างเดียวตกวันละ 80 บาท ไม่รวมค่าอาหารเช้า+กลางวัน) ทุกอย่างดิฉันรับผิดชอบทั้งหมด กับเงินเดือนเพียง 15,xxx บาท ท้อมากค่ะ ใครมีคำแนะนำอะไรดี ๆ หรือ วิธีอะไร ที่จะสามารถเป็นทางออกเรื่องนี้ได้ไหมคะ เข้าใจนะคะว่า เราเปลี่ยนคนอื่นไม่ได้ ดิฉันพยายามทำใจให้ยอมรับได้ แต่มันทำไม่ไหวจริงๆค่ะ TT_TT (ขอบคุณพื้นที่สำหรับระบายนะคะ)
ฉันต้องทำอย่างไร ต่อไปดี
ดิฉันเป็นพนักงานประจำอยู่ที่บริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง สามีทำงานเป็นพนักงานจัดซื้อของบริษัทแห่งหนึ่ง และ ทำอาชีพเสริมเกี่ยวกับการหาอุปกรณ์อะไหล่รถยนต์ อุปกรณ์แต่งรถ ซึ่งถือเป็นรายได้หลักของครอบครัวเรา ต่อมาดิฉันได้ตั้งครรภ์และคลอดลูกสาว หลังจากพักลาคลอด ดิฉันได้กลับไปทำงานตามปกติ แต่สามีดิฉันอยู่ดี ๆ ก็ออกจากงานที่ทำ โดยไม่ให้เหตุผลอะไรกับดิฉันเลย เมื่อสามีตกงาน ภาระเรื่องค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ก็ต้องตกอยู่ที่ดิฉันเพียงคนเดียว ปัญหามันเริ่มต้นจากตรงนี้ค่ะ...
เริ่มจากสามีอยากช่วยหารายได้ จึงขอให้ช่วยหาเงินลงทุนในการขายของ ดิฉันปันเงินที่พอจะมีเล็กน้อยไปให้สามีลงทุน 8,000 บาท แรก ๆ สามีก็ตั้งใจขายของเป็นอย่างดี ขายของทุกวัน ได้กำไรวันละประมาณ 300 - 500 บาท แต่ขายของมาเป็นเวลา 1 เดือน พอถามถึงเงินก็ได้รับคำตอบว่า "ไม่มีเหลือ" เขาให้เหตุผลว่า ต้องใช้เป็นค่าน้ำมันรถในการขับรถไปขายของ ค่าเช่าที่ และค่าของในแต่ละวัน ย่างเข้าเดือนที่ 2 สามีเริ่มขายของได้น้อยลง และบอกกับดิฉันว่า ร้านข้างๆขายเครื่องดื่ม ขายดีมาก อยากลงทุนขายแบบนั้นบ้าง ดิฉันคัดค้านเต็มที่ เพราะเงินลงทุนเดิมที่ให้ไปคราวก่อนก็ยังไม่ได้คืน ครั้นจะให้เงินลงทุนอีกก็กลัวจะเข้าอิหรอบเดิมจึงตัดสินใจไม่ให้เงินลงทุน สามีจึงเลิกขายของ อยู่บ้านเลี้ยงลูก เลี้ยงเฉพาะช่วงเวลาที่ดิฉันไปทำงานประจำนะคะ หลังจากที่ดิฉันทำงานกลับมาก็ต้องมาเลี้ยงลูกแทน ส่วนสามี นอนดูหนังค่ะ ไม่แม้แต่จะเหลียวตามอง ทั้งที่ดิฉันเหนื่อยกลับมาจากทำงานแท้ ๆ แต่ไม่เป็นไรค่ะ กัดฟันทน คิดซะว่า ลูกของเรา เราต้องดูแล แต่ที่ทำให่ดิฉันเริ่มจะทนไม่ได้แล้วคือ วันเสาร์ - อาทิตย์ ซึ่งเป็นวันหยุดงานของดิฉัน ดิฉันเพียงแค่ต้องการพักผ่อนบ้างให้คลายเหนื่อย แต่ ดิฉันไม่สามารถทำได้เลยค่ะ สามีจะปลุกลูกแต่เช้า เพื่อให้มาปลุกดิฉัน ให้ดิฉันเลี้ยงลูก ส่วนสามีนอนต่ออย่างสบายใจ ดิฉันอาบน้ำ ป้อนข้าวลูก พาลูกเข้านอน ขึ้นมาชงนมให้ลูก สามีนอนดูโทรทัศน์มี เล่น Facebook มีความสุข หัวเราะสนุกสนาน เหตุการณ์เป็นแบบนี้มาตลอด จนตอนนี้ดิฉันเริ่มทนไม่ไหวแล้วค่ะ มีผู้หญิงคนไหนบ้างไหมคะ ที่ต้องแบกรับภาระหน้าที่ทุกอย่างแบบดิฉัน ตอนนี้เริ่มท้อค่ะ พูดตรง ๆ อยากจะอยู่กันแค่ดิฉันกับลูกแค่นั้น ตัดสามีออกไป ดิฉันเหนื่อยกับการทำงานที่ทำทั้งเดือน แต่ใช้เงินเพียงครึ่งวันเงินก็หมด (ต้องจ่ายค่ากิน - ค่าอยู่ให้แม่ 3,000 + ค่าผ่อนรถ 7,000 + ค่าประกันสุขภาพที่ทำไว้ให้ลูก 3,000 ที่เหลือต้องเก็บเงินไว้เป็นค่าเดินทางมาทำงาน แค่ค่ารถมาทำงานอย่างเดียวตกวันละ 80 บาท ไม่รวมค่าอาหารเช้า+กลางวัน) ทุกอย่างดิฉันรับผิดชอบทั้งหมด กับเงินเดือนเพียง 15,xxx บาท ท้อมากค่ะ ใครมีคำแนะนำอะไรดี ๆ หรือ วิธีอะไร ที่จะสามารถเป็นทางออกเรื่องนี้ได้ไหมคะ เข้าใจนะคะว่า เราเปลี่ยนคนอื่นไม่ได้ ดิฉันพยายามทำใจให้ยอมรับได้ แต่มันทำไม่ไหวจริงๆค่ะ TT_TT (ขอบคุณพื้นที่สำหรับระบายนะคะ)