๐๐๐--- ทำงานกับฝรั่ง 3---๐๐๐

กระทู้สนทนา

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

เพราะอะไรก็ยากจะเข้าใจในตนเอง อนาวิลเลื่อนเดินทางโดยเข้าเวททิ่งลิสของสายการบิน ซึ่งก็จะทราบเมื่อใกล้ถึงวันเดินทางจริงๆ

ก่อนวันสิ้นปีจึงเป็นโอกาสที่เขาและหล่อนจะได้พบกันอีกตามดังรายการของหล่อน เมื่อถึงวันนัดหล่อนได้พาเขามาร้านอาหารกึ่งผับ มีนักดนตรีเล่นประจำอยู่ นักร้องเสียงดีทั้งหญิงชาย

เมื่อก้าวเข้ามาในสถานที่ บริกรพามายังที่นั่งที่เป็นโซฟาพนักสูงเพื่อความเป็นส่วนตัว แต่ละที่นั่งวางเหลื่อมแถวกัน เมื่อได้ที่นั่งสองที่ในมุมหนึ่ง

อนาวิลให้หล่อนเข้านั่งด้านใน เขามองไปรอบๆที่ยังมีแสงไฟสว่างพอประมาณ เขามองหาทางหนีไฟและห้องน้ำก่อนอื่น ปาริชาติคิดว่าเขาช่างสนใจกับสิ่งรอบตัวเสียเหลือเกิน เขาสั่งเบียร์ถามความสมัครใจจากหล่อน หล่อนขอมาร์การิต้าเครื่องดื่มคอกเทลที่เคยดื่ม

เสียงเพลงที่เปิดเบาๆทำให้รู้สึกผ่อนคลาย ไฟที่ส่องสว่างพอมองเห็นหน้ากันทำให้ความรู้สึกแปลกไปอีกอย่างหนึ่ง เมื่อนักดนตรีเริ่มบรรเลงเพลงช้าก่อน บริกรเสิร์ฟเครื่องดื่มพร้อมถั่วขบเคี้ยว

อนาวิลยกแก้วชนกับแก้วของหล่อน เกี่ยงรอให้หล่อนพูด

“ Prost” หล่อนยิ้มพร้อมพูด อนาวิลกล่าวตาม เสียงเพลงถัดมาเป็นเพลงไทย อนาวิลดื่มเบียร์และฟังเพลง ปาริชาติเลยนั่งนิ่งฟังไปด้วย

“ ผมชอบเพลงนี้ฮะ” เขากล่าวเมื่อได้ยินแค่ Intro

คอยเธอ (สุเทพ วงศ์กำแหง)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ปาริชาติฟังจนจบ แล้วนึกชื่อไม่ออก จึงเอากระดาษขอเพลงที่อยู่บนโต๊ะเขียนถามชื่อเพลงให้บริการไปถามคนสีไวโอลินบอกว่า ได้ชื่อว่า เพลง 'คอยเธอ' หล่อนมากระซิบบอกเขา

“ มิน่า โหยหวลจัง” อนาวิลกล่าว เขาต้องไปตามหาแผ่นซีดีเพลงนี้ซะแล้ว

ปาริชาติเขียนขอเพลงที่คิดว่าเขาก็น่าจะชอบด้วยให้บริการนำไปส่ง หล่อนยกแก้วมาร์การิต้าขึ้นดื่ม

“ คอยฟังเพลงนี้นะคะ คุณน่าจะชอบ เพราะดีค่ะ”

รักที่อยากลืม (แซม ยุรนันท์ ภมรมนตรี)[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
( มีต่อค่ะ)

แก้ไขข้อความเมื่อ