...เพียงผมสงสัยและเป็นห่วงพระศาสนาอยู่เหมือนกัน...

แม้ผมจะยังศึกษาน้อยอยู่ แต่ก็อดเป็นห่วงพระศาสนาไม่ได้ ยิ่งเมื่อมีพระอรหันต์(บางองค์)เกิดขึ้นจริง(ย้ำว่าเป็นจริง)
ย่อมเป็นที่ศรัทธาแก่สาธุชนเป็นอันมาก ถึงกระนั้น บางสิ่งท่านก็ยังสาธุชนให้ดำเนินผิดไปจากหลักธรรมวินัย
หรือท่านก็ทำผิดจากธรรมวินัยเสียเอง จนชาวบ้าน(บางคน)เห็นว่าสิ่งที่ท่านทำนั้น ถูกหมด ผมละเป็นห่วงจริง ๆ เมื่อเป็นอย่างนั้นหน่ะครับ

บางทีเพราะไม่อยากขัดศรัทธาชาวบ้านหรือด้วยความเมตตาสงสาร หรือด้วยกุศโลบายอย่างใดอย่างหนึ่ง
แต่หากเป็นสิ่งที่ผิดไปจากหลักธรรมวินัยเสียแล้ว หรือเป็นสิ่งที่จะก่อให้ชนบางพวกเห็นผิดไปจากหลักธรรม
นั้นย่อมยังให้ชาวบ้านเดินหลงทาง ทั้งจะยังให้ชนรุ่นหลังทำสืบไปอีก เช่นนี้แล้ว ผมก็อดเป็นห่วงไม่ได้

จริงอยู่การมีพระอรหันต์เกิดขึ้น ย่อมเป็นการดีแท้  แต่เมื่อเกิดขึ้นแล้ว ก็ไม่ควรเป็นผู้ละเลยธรรมวินัย มิใช่หรือครับ
เพราะอย่าลืมว่า ท่านที่บรรลุเป็นพระอรหันต์ ก็มีมาจากหลักธรรมวินัย การดำเนินและรักษาไว้ซึ่งธรรมวินัย จึงเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง มิใช่หรือครับ
จริงอยู่เมื่อท่านบรรุลธรรมแล้ว ธรรมวินัยก็ไม่สำคัญแล้วสำหรับท่าน แต่มันสำคัญมากถึงมากที่สุดนะสำหรับชนรุ่นหลัง
แม้อาบัติเล็กน้อย ท่านก็ควรหลีกเลี่ยงมิใช่หรือ เพื่อจะได้เป็นแบบอย่างแก่ชนผู้จะทำตาม และจะยังพระศาสนาให้คงสืบไป

เพราะท่านดำเนินตามหลักธรรมวินัย ท่านจึงพ้นแล้ว แต่เมื่อพ้น ก็ควรมิใช่หรือที่จะบอกทางอย่างถูกต้องตามหลักธรรมวินัย
โดยไม่เกรงกลัวภัยใด ๆ และรักษาไว้ซึ่งหลักธรรมวินัยไว้...หรือหากท่านไม่สามารถ  ท่านควรหรือที่จะเป็นผู้แนะนำธรรมวินัย...

ที่กล่าวนี้ หมายรวมถึงถึงพระอรหันต์(บางองค์)ที่มีศรัทธาญาติโยมโดยมาก ทั้งเจ้าสำนักอื่น ๆ ที่มีผู้คนนับถือมากครับ

ผมขอแลกเปลี่ยนความเห็นจากท่าน ๆ ครับ เพื่อประกอบการพิจารณาต่อไปครับ