หลังจากที่ ขวัญทำงานในบริษัทนี้มาได้หนึ่งเดือน เธอก็เริ่มชินและชอบกับการที่จะต้องใส่เสื้อสูทประโปรงสั้น ๆ และรองเท้าส้นสูงแบบนี้ เธอจึงสามารถที่จะทำงานได้อย่างคล่องแคล่วมากขึ้นไม่ว่าจะนั่ง เดิน หรือยืน ทั้ง ๆ ที่กระโปรงของเธอที่ใส่มาทำงานวันนี้นั้นมันจะสั้นมากซะจน ถ้านั่งถ่างขานิดเดียวก็เห็นกางเกงในได้อย่างชัดเจน แต่ขวัญก็ไม่ได้ระวังตัวอะไรเลย แบบว่าใครเห็นอะไรก็ปล่อยให้เห็นไป
    ขวัญทำงานไปเรื่อย ๆ จนดึกดื่นอีกตามเคย เธอเริ่มรู้สึกร้อน เนื่องจากเจ้านายของเธอไม่ให้เปิดแอร์ ถึงแม้ขวัญจะเปิดพัดลมและหน้าต่างแล้วก็ไม่ได้ช่วยอะไรมาก ขวัญจึงมองไปรอบ ๆ พบว่าห้องทำงานทุกห้องปิดไฟมืดหมด ไม่มีใครอยู่แล้วนอกจากเธอคนเดียว ขวัญจึงคิดว่าคงจะไม่มีใครมาเห็นถ้าเธอจะเปลื้องผ้าเพื่อให้หายร้อนบ้าง ขวัญจึงถอดเสื้อสูทแขนสั้นของเธอออกแล้ววางพาดไว้ที่เก้าอี้ จนตอนนี้เธอเหลือแค่เสื้อเกาะอกแบบคืบ ซึ่งเป็นเสื้อตัวใน และกระโปรงสั้น ๆ รัดรูปยาวเลยก้นเธอนิดหน่อยเท่านั้น ที่กำลังใส่อยู่
    ขวัญกลับไปนั่งทำงานต่อจนกระทั่งสี่ทุ่มครึ่ง งานของเธอถึงเสร็จ  ขวัญจึงปิดไฟปิดหน้าต่าง แล้วก็เดินออกจากห้อง โดยที่ไม่ใส่เสื้อสูทอีก ระหว่างเดินไปตามทางเดินในบริษัท เธอก็เห็นหญิงสาวคนเดิมอีก มาในสภาพเดิมอีกแต่คราวนี้นั้นไม่ได้จางหายไปเหมือนคราวที่แล้ว แต่กลับหัวหลุดกลิ้งลงไปที่พื้น พร้อมกับยิ้มมาให้เธอ แล้วก็จางหายไป
    คราวนี้ขวัญไม่อยู่แล้วครับ วันต่อมาเธอตัดสินใจลาออกไปหางานที่อื่นทำดีกว่า