ผมรู้จักน้องสาวคนหนึ่ง ขอสมมุติให้ใช้ชื่อ อรอุมา ซึ่งเธอเป็นคนที่หน้าตาดี อายุประมาณยี่สิบกว่า ๆ  อรอุมาเล่าว่า เดิมเธอทำงานเกี่ยวกับการออกเก็บข้อมูลตามพื้นที่ต่าง ๆ แบบลุย ๆ แต่จู่ๆ ทางครอบครัวของเธอก็อ้อนวอนให้กลับมาทำงานในเมือง เพราะไม่อยากให้ไปทำงานลุย ๆ แบบนั้น
        อรอุมาจึงจำเป็นต้องลาออกจากงานเก่า มาทำงานในบริษัทแห่งหนึ่ง ในช่วงแรก ๆ อรอุมาไม่ค่อยชินกับการทำงานในห้องแอร์ แต่งหน้า ตัวสวย ๆ สวมรองเท้าส้นสูง นั่งหน้าจอคอมพิวเตอร์ กับกองเอกสารเท่าใดนัก และอรอุมาก็แต่งหน้าแต่งตัวแบบนี้ไม่เป็นด้วย อีกทั้งยังรู้สึกเขิน ๆ แต่ญาติของเธอก็ช่วยสอนเธอในเรื่องนี้ ซึ่งในวันนี้ อรอุมานั้น ใส่เสื้อเกาะอกสีขาว ใส่ทับด้วยเสื้อสูทสีชมพู กระโปรงสั้นรัดรูป สีเดียวกัน และสวมรองเท้าส้นสูงสีดำ
อรอุมามาทำงานที่บริษัทตั้งแต่เช้า เธอนั่งเคลียร์เอกสารกองโตจนค่ำมืด และเพื่อนร่วมงานของเธอก็กลับกันหมดแล้ว เอกสารกองโตของเธอก็ยังไม่หมด
อรอุมามองดูนาฬิกาพบว่าเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว จึงตัดสินใจว่าจะทำงานต่อไปสักพัก แต่ในขณะนั่งทำงานอยู่นั้น อรอุมาก็รู้สึกร้อน เธอจึงถอดเสื้อสูทออกเหลือแค่เสื้อเกาะอก จากนั้นแล้วก็นั่งทำงานต่อ ขณะนั่งพิมพ์เอกสารอยู่ จู่ ๆ อรอุมาก็เห็น หญิงสาวคนหนึ่ง ในชุดทำงานเสื้อสูทสีดำ เดินผ่านโต๊ะทำงาน เธอจึงหันไปมองดู แต่ก็เห็นแค่หลังไว ๆ เดินไปที่มุมกาแฟ อรอุมาจึงคิดว่าน่าจะเป็นพนักงานฝ่ายอื่นที่ยังไม่กลับเหมือนเธอ เธอจึงไม่สนใจ นั่งพิมพ์งานต่อไป จนเวลาล่วงเลยไปสามทุ่มกว่า งานเอกสารของเธอจึงเสร็จ อรอุมาจึงเก็บของส่วนตัวของเธอ สวมรองเท้าส้นสูง ปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ และปรินส์เตอร์ แล้วก็เดินออกจากโต๊ะทำงาน ระหว่างที่จะเดินไปปิดไฟนั้น เธอก็คิดสงสัยได้ว่า มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินไปที่มุมกาแฟ เป็นชั่วโมงแล้ว ทำไมยังไม่ออกมาอีก อรอุมาจึงเดินไปดู ที่มุมกาแฟ แต่สิ่งที่เธอพบคือความว่างเปล่า เธอจึงคิดว่าเจอดีแล้วแน่ ๆ เพราะมุมกาแฟนี้มีทางออกทางเดียวคือต้องผ่านห้องทำงานของเธอ อรอุมารู้สึกไม่ค่อยดี จึงรีบปิดไปเดินออกมานอกห้องทันที แต่ในขณะที่เธอกำลังจะขึ้นลิฟท์ เธอก็พบกับหญิงสาวคนนั้นอีกครั้ง หญิงสาวคนนั้นหันหน้ามามองพร้อมกับยิ้มอรอุมา ทำให้เธอเห็นว่า หญิงสาวคนนี้ ก็ค่อนข้างหน้าตาดี สวมชุดสูทแขนสั้นกระโปรงสั้นสีดำรองเท้าส้นสูงสีดำ เส้นผมของหญิงสาวคนนี้นั้น ยาวตรงจนเกือบถึงเอว อรอุมากำลังจะพูดทักเธอหญิงสาว แต่หญิงสาวก็เดินทะลุหายเข้าไปในประตูลิฟท์เข้าไปโดยที่ไม่ได้กดลิพท์ และประตูลิพท์ก็ไม่ได้เปิด อรอุมาบอกว่า ในตอนนั้นเธอรู้สึกตกใจมาก ยื่นนิ่งขนลุกอยู่ เมื่อได้สติ เธอก็ตัดสินใจไม่ลงลิพท์ เลือกที่จะลงบันใด ถึงแม้ห้องทำงานของเธอมันจะอยู่ชั้นที่หกก็ตาม ส่วนผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร อรอุมาไม่คิดจะสอบถามหรือสืบจากใคร แต่เธอก็ไม่ลาออกจากงานนี้ เหตุผลเพราะงานนั้นหายากนั่นเอง