พ่อแม่คือพรหมของบุตร  ผู้ใหญ่เป็นพรหมของผู้น้อย  มนุษย์เป็นพรหมของสัตว์
แต่มันหาอย่างนี้แทบไม่ได้ หรือไม่มี  จึงจำต้องตั้งศาลขึ้นมาเมื่อไว้เป็นที่สักการะบูชา
มนุษย์ผู้ไหนถ้าทำตัวเป็นพระพรหม  ก็ย่อมได้รับการสักการะบูชาดุจเดียวกัน

พรหม ๔ หน้า คือ
เมตตา    ความรักใคร่ สงสาร  เอนดู
กรุณา    ความช่วยเหลือ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่
มุทิตา    ความพลอยยินดี  ปลาบปลื้ม  เมื่อผู้อื่นได้ดี
อุเบกขา    การวางต้วเป็นกลางไม่ลำเอียง ( ความยุติธรรม)

ถ้าใครทำได้อย่างนี้  ท่านก็เป็นพรหมแล้วโดยปริยายตามมนัยยะของพุทธศาสนา


อิ อิ อิ