ขอคำปรึกษาเพื่อน ๆ ในพันทิปทีฮะ ถ้าเป็นเพื่อน ๆ จะทำยังไง เลือกทางออกและวิธีแก้ปัญหาแบบไหน รบกวนทีครับ
ผมคบกับแฟนมาก็ประมาณ 3 ปีแล้วฮะ โดยในระยะที่ผ่านมา ก็ใช่ว่าจะผ่านมาได้ด้วยดี ถึงมันจะทุลักทุเลบ้าง กระท่อนกระแท่นบ้าง แต่เราก็ยังประคองมาจนถึงวันนี้ ผ่านอะไรด้วยกันมาค่อนข้างหนักมาก ในเวลาที่มีปัญหาชีวิต เราทั้งคู่ดูรักกันมาก ต่างคนต่างห่วงความรู้สึกของอีกฝ่ายเสมอ ในวันที่มีปัญหา เราก็ต่างเป็นกำลังใจที่ดีให้ต่อกัน แม้จะมีขัดแย้งกันบ้างในบางเรื่องบางปัญหาก็เถอะ แต่ ณ เวลานี้เราผ่านปัญหาพวกนั้นมาได้แล้ว เราทั้ง 2 คนไม่มีปัญหาอะไรเลย ที่จะต้องมานั่งเครียด มานั่งแก้ แทนที่จะมีความสุขแล้วใช่มั้ยล่ะครับ เพราะผ่านช่วงมรสุมมาแล้ว แต่เปล่าเลย มันเหมือนเรารักกันน้อยลง ใส่ใจกันน้อยลง มีเวลาให้กันน้อยลง ความเห็น ความคิดอะไรต่อมิอะไรก็ขัดแย้งกันไปซะหมด ผมพยายามทนและปรับตัว รวมทั้งพยายามเปลี่ยนความคิดตัวเองเพื่อให้เค้าเข้าใจและกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่เค้าเองก็ยังมองต่างออกไปอยู่เสมอ ที่ผ่านมาทนมาตลอดครับ คิดว่าซักวันเราจะผ่านมันไปได้เหมือนที่เราเคยผ่าน ๆ มา แต่มันยิ่งแย่ เพราะแต่ก่อนปัญหาที่ผ่านมามันเป็นปัญหาพวกการงาน การเงิน และอื่นๆ แต่ตอนนี้ปัญหาที่ว่า มันกลายเป็นปัญหาที่ตัวผมและตัวเค้า ผมจะผ่านมันไปยังไงดีครับ เป็นแบบนี้มา 3-4 เดือนแล้ว ขนาดเวลานอนเรานอนห้องเดียวกันก็จริง แต่ผมกับเค้าเราไม่ได้นอนเตียงเดียวกันแล้วครับ บางครั้งบางทีเราก็เหมือนว่าเราจะรักกันดี บางครั้งก็เหมือนคนอื่นที่ไม่ได้เป็นอะไร เรื่องมีคนอื่นผมไม่มีแน่นอนครับ แต่เค้าผมก็ไม่กล้าถาม พยายามจะเปิดอกคุยกันหลายครั้งต่อหลายครั้ง แต่มันก็จบด้วยการทะเลาะและแยกย้ายกันไปอยู่คนละมุมทุกครั้ง ทุกครั้งผมไม่เคยท้อ ไม่เคยเหนื่อยที่จะอยู่กับเค้า แต่วันนี้มันหดหู่ใจมากเลยครับ เริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่ไหว ผมจะทำยังไงต่อไปดี ? ผมลืมบอกไป ผมเป็นเกย์ครับ
ในวันที่เริ่มรู้สึกว่า "เราไปกันไม่รอด"
ผมคบกับแฟนมาก็ประมาณ 3 ปีแล้วฮะ โดยในระยะที่ผ่านมา ก็ใช่ว่าจะผ่านมาได้ด้วยดี ถึงมันจะทุลักทุเลบ้าง กระท่อนกระแท่นบ้าง แต่เราก็ยังประคองมาจนถึงวันนี้ ผ่านอะไรด้วยกันมาค่อนข้างหนักมาก ในเวลาที่มีปัญหาชีวิต เราทั้งคู่ดูรักกันมาก ต่างคนต่างห่วงความรู้สึกของอีกฝ่ายเสมอ ในวันที่มีปัญหา เราก็ต่างเป็นกำลังใจที่ดีให้ต่อกัน แม้จะมีขัดแย้งกันบ้างในบางเรื่องบางปัญหาก็เถอะ แต่ ณ เวลานี้เราผ่านปัญหาพวกนั้นมาได้แล้ว เราทั้ง 2 คนไม่มีปัญหาอะไรเลย ที่จะต้องมานั่งเครียด มานั่งแก้ แทนที่จะมีความสุขแล้วใช่มั้ยล่ะครับ เพราะผ่านช่วงมรสุมมาแล้ว แต่เปล่าเลย มันเหมือนเรารักกันน้อยลง ใส่ใจกันน้อยลง มีเวลาให้กันน้อยลง ความเห็น ความคิดอะไรต่อมิอะไรก็ขัดแย้งกันไปซะหมด ผมพยายามทนและปรับตัว รวมทั้งพยายามเปลี่ยนความคิดตัวเองเพื่อให้เค้าเข้าใจและกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่เค้าเองก็ยังมองต่างออกไปอยู่เสมอ ที่ผ่านมาทนมาตลอดครับ คิดว่าซักวันเราจะผ่านมันไปได้เหมือนที่เราเคยผ่าน ๆ มา แต่มันยิ่งแย่ เพราะแต่ก่อนปัญหาที่ผ่านมามันเป็นปัญหาพวกการงาน การเงิน และอื่นๆ แต่ตอนนี้ปัญหาที่ว่า มันกลายเป็นปัญหาที่ตัวผมและตัวเค้า ผมจะผ่านมันไปยังไงดีครับ เป็นแบบนี้มา 3-4 เดือนแล้ว ขนาดเวลานอนเรานอนห้องเดียวกันก็จริง แต่ผมกับเค้าเราไม่ได้นอนเตียงเดียวกันแล้วครับ บางครั้งบางทีเราก็เหมือนว่าเราจะรักกันดี บางครั้งก็เหมือนคนอื่นที่ไม่ได้เป็นอะไร เรื่องมีคนอื่นผมไม่มีแน่นอนครับ แต่เค้าผมก็ไม่กล้าถาม พยายามจะเปิดอกคุยกันหลายครั้งต่อหลายครั้ง แต่มันก็จบด้วยการทะเลาะและแยกย้ายกันไปอยู่คนละมุมทุกครั้ง ทุกครั้งผมไม่เคยท้อ ไม่เคยเหนื่อยที่จะอยู่กับเค้า แต่วันนี้มันหดหู่ใจมากเลยครับ เริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่ไหว ผมจะทำยังไงต่อไปดี ? ผมลืมบอกไป ผมเป็นเกย์ครับ