เรากับแฟนคบกันมา10ปี คบกันตั้งแต่เรายังเรียนอยู่เลย เริ่มต้นจากเพื่อนของเรา(เป็นเพื่อนของเค้าด้วย) เป็นแม่สื่อ อิอิ แนะนำให้เราทั้งคู่ได้รู้จักกัน เราไม่เคยมีแฟนมาก่อน เค้าเป็นแฟนคนแรกของเราเลย เรารู้สึกว่าเรารักเค้ามาก หลงเค้ามาก คิดถึงเค้าตลอดเวลา ทุกลมหายใจเข้าออกมีแต่เค้า เรามองเค้าในแง่ดีมาตลอด ไม่ว่าเค้าจะเคยทำอะไรที่ผิด จะเจ้าชู้ จะนอกใจมานับครั้งไม่ถ้วน เราก็ให้อภัยเค้าเสมอมา และเราเชื่อมั่น ศรัทธาในตัวเค้ามาตลอด เราผ่านเรื่องราวต่างๆกันมามากมาย ไม่ว่าจะทุกข์จะสุขเค้าก็ไม่เคยทิ้งเรา เค้าเป็นที่ปรึกษาที่ดี เราแคร์เค้ามากก รักมากกจนอยากจะมีลูกน้อยกับเค้า และแล้ววันนั้นก็มาถึงเราตั้งครรภ์ลูกน้อยของเค้า ความรู้สึกเราก็เริ่มเปลี่ยนไป เราไม่ค่อยสนใจเค้าเท่าไหร่ ไม่คิดถึงเค้า เค้าทำอะไรก็ไม่ค่อยถูกใจเราไปซะหมด จากนั้นเราก็คลอดลูกน้อยออกมาเพื่อหวังว่าเราจะรู้สึกดีกับเค้ามากขึ้น แต่เปล่าเลย ความรู้สึกมันยิ่งชัดเจนมากขึ้น เราเบื่อหน่ายเค้ามาก เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น เราไม่เข้าใจเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตเรา เราเคยเปิดอกคุยเรื่องนี้กับแฟนเราแล้วแต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้ความรู้สึกข้างในเรามันดีขึ้นเลย หรือเกี่ยวกับฮอร์โมนหลังผ่าคลอดมั้ยน่ะ ปัจจุบันแฟนเราก็มีหน้าที่การงานที่มั่นคง ขยันทำมาหากิน แต่เราเองสินะ ตอนนี้เราสับสนมากๆว่าจะดำเนินชีวิตหรือออกแบบชีวิตอย่างไรดี. ตอนนี้ลูกเราก็อายุ3ขวบแล้ว ช่วยแนะนำเราทีTT TT TT