คบกับแฟนมาประมาณเกือบสองปีแล้ว ค่อนข้างจะเป็นสองปีที่กระท่อนกระแท่น จะเดี้ยงแหล่ไม่เดี้ยงแหล่อยู่หลายรอบ แต่เราก็รู้นะว่าเค้ารักเรามาก แต่ที่มันจะไปกันไม่รอดก็คือนิสัยคนละขั้ว

เค้าเป็นคนมั่นใจมนตัวเองสูง ชอบเป็นจุดสนใจของคนอื่น คิดว่าตัวเองถูกเสมอ ความคิดตัวเองเป็นที่หนึ่งไม่ว่ากับเพื่อนหรือครอบครัว ก็ไม่ได้ผิดอะไร แต่มันเป็นสิ่งที่เราเห็นว่าน่ารังเกียจ

พูดกันก็คนละภาษาแล้ว แถมยังมามีทัศนคติต่างคนละขั้วอีก เวลาเค้าทำอะไรเราเห็นแล้วมันรู้สึกขัดหูขัดตามาก แต่เค้าเป็นคนที่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานมากๆ เลยทำให้เวลาออกสังคมเค้าจะออกอวดๆ ตัวเอง เวลาเราเห็นแบบนร้เรารู้สึกขยะแขยงมาก

เรามองดูคนรอบตัวที่รักกัน จะต้องมีศีลเสมอกันและมองโลกแบบเดียวกัน แต่เค้ากับเรานี่คนละขั้วเลย
ทุกครั้งที่เราไม่พอใจ สิ่งแรกที่ผุดขึ้นมาบนหัวคิอ กุอยากจะไปให้พ้นๆจากตรงนี้ไวๆ ทรมานชีวิตเสียดายเวลาในชีวิต อยากเลิกไปเพราะดูทรงแล้วไม่น่าจะรอด แต่ก็มีแต่เค้าที่พยายามยื้อ พยายามดึงเรากลับมา

เรากับเค้าอายุก็มากพอสมควร จะ 40 กันแล้ว ไม่อยากคบไปแล้วเลิกเสียเวลาเปล่า ถ้ามันมีปัญหามาตลอดแบบนี้ ใจเราตอนนี้อยากเลิกแล้วค่ะ แต่มันก็สองจิตสองใจเพราะความดีเค้าก็มีมาก แต่ความน่ารังเกียจก็มากโขอยู่ เราสับสน เรารู้สึกได้เลยว่าสายตาที่เรามองเค้ามันไม่ได้มีความรักความเทิดทูนมากพอที่จะประคับประคองกันไปแบบที่คู่รัก Healthy อื่นๆมีให้กัน
เราไม่รู้ว่าตัวเองอยู่กับเค้าเพราะเค้าประสบความสำเร็จในชีวิต สามารถดลบันดาลชีวิตดีๆให้เราได้ แต่เราก็ไม่เคยกลัวที่จะต้องเดินคนเดียวอีกครั้ง หน้าที่การงานเราก็มี