ณ ปี พศ.๒๕๔๒๑๒๔๖๗๕ (เชื่อเหรอ -.,-)
เรานั่งจุ้มปุ๊กอยู่หน้าคอมที่ร้านเกมส์หน้ามอ ร้านที่มีสาขามากมายเหลือเกิน แล้วก็ตั้งอยู่ชื่อเดียว ทั้ง 5 6 สาขาอะ - -''
กำลังหาหอใหม่และรูมเมทใหม่ ! ใช่แล้วเราเป็นเฟรชชี่ปี 1 นั่นเองงงงงง ซึ่งเราคุยกับพี่ ๆ ไว้ทั้งหมด 4 คนและได้ตกลงเลือกหอไว้หอหนึ่ง
ซึ่งหอที่เราจะเข้าไปอยู่นี้ จะเป็นการซื้อสัญญาเช่าต่อจากรุ่นพี่คนนึง ขอเรียกรุ่นพี่ที่ขายสัญญาว่า โยชิคุงนะคะ (เค้าเป็นลูกครึ่ง ญป ค่ะ นางชอบเรียกแทนตัวเองว่ายุ่นเอง 5555+ น่ารักเป็นบ้าเป็นบอ)
พี่โยชิเรียนอยู่ปี 1 เหมือนกัน แต่อายุมากกว่าเพราะซิ่วมาจากที่อื่น เราเลยเรียกเค้าว่าพี่ค่ะ
หลังจากเราตกลงคุยกับพี่โยชิว่าเอาชัวห์แล้ว เราก็นัดพี่ ๆ ทั้ง 4 คนเพื่อจะย้ายเข้า ... ปรากฏว่าไป ๆ มา ๆ พี่คนนึงเค้าก็มาบอกว่า มีเพื่อนชวนไปอยู่หออื่นแล้ว T-T ... ตอนนั้นใจเราตกลงไปอยู่ตาตุ่มเลยค่ะ ... แล้วที่คุยกันไว้งะ เราก็ไม่กล้าขัดเค้า ส่วนพี่อีก 2 คนก็เงียบไปเลย
เรื่องราวมันก็ต่อจากนี้ละค่ะ ^_^
เราก็ทักแชทเฟสไปหาพี่โยชิ บอกขอโทษเค้าว่าเราไม่เอาสัญญาหอพี่แล้วน๊าา T____T ขายต่อไปเยยยย //เราก็พิมพ์บอกเค้าไปว่า
"หนูอยากอยู่หอพี่มาก ๆ เลยนะ แต่พี่ที่เหลือเค้าไม่เอาแล้วง๊า ขอโทษนะคะ"
พี่โยชิตอบว่า
"ไม่เป็นไร แต่ถ้าหนูอยากอยู่จริง ๆ ก็เข้ามาอยู่ได้เลยนะ"
เรา : "หนูไม่มีเงินค่าประกัน ให้พี่หรอกค่ะ หนูจนนน หนูเลยต้องหารเยอะ ๆ ไง"
โยชิซัง : "ไม่ต้องจ่ายหรอกเข้ามาอยู่เลย พี่ให้อยู่ เพราะยังไงพี่ก็ไม่อยู่ห้องอยู่แล้วก็เท่ากับหนูอยู่คนเดียว จะมีบ้างที่พี่เข้ามาพักนะ ส่วนค่าห้องรายเดือนออกคนละครึ่งเนอะ"
จังหวะนั้นงะ เราดีใจม๊ากกกกกกกกกกกก กรี๊ดดดดดบ้าบออออออ เราอยากอยู่หอนี้มาก ๆ และไม่ต้องจ่ายเงินค่าประกันเกือบ 20000
เรากับพี่เค้าจึงได้ตกลงนัดย้ายของเข้าหอ ...
คืนนั้นเองเราคุยกับพี่เค้ามากมายหลายอย่าง แต่คร่าว ๆ ที่ได้รู้คือ พี่เค้าไม่กินกล้วย - -" นางบอกว่าเหม็นอะ แล้วก็บอกว่ายิ่งทุเรียนนี่ได้กลิ่นแทบอ้วกเลย
-0- แลดูเป็นเด็กเลี้ยงยากเนาะ เหตุที่เราถามอาหารการกินเค้าเพราะเท่าที่รู้มาวันเกิดเค้าเพิ่งผ่านมาไม่นาน เราเลยอยากซื้อเค้กให้เค้าย้อนหลัง
พี่เค้าบอกว่าเค้าไม่กินเค้ก ถ้าเค้กนุ่ม ๆ ไม่ฝืดคอเค้ากินได้ ! (เลี้ยงยากจุง)
วันถัดมา
(ตอนนี้เรายังไม่เคยเจอกันเลยนะคะ คุยกันแค่ในไลน์ในเฟสตลอด)
เราซื้อเค้กนมสดมา และไปนั่งร้านเกมส์ที่สิงสถิตประจำถิ่นของเรา เพราะเราติด HoN มว๊ากกกกกกกกกกก
เราเลยไลน์บอกพี่เค้าให้มารับของฝากที่ร้านเกมส์โหน่ยยยยย พี่เค้าก็โอเครับแซ่บ แถมบอกว่าพี่เอาเพื่อนไปด้วยนะ เขิน -.-
พอพี่เค้าไลน์มาบอกว่าถึงแล้ว ...
เราก็ยกเค้กออกไปให้ เดินใจเต้นตุ้ม ๆ ต่อม ๆ
จังหวะที่เราได้สบตากับพี่เค้านั่นแหละ โลกหยุดหมุนไปเชียว ... พี่เค้านั่งอยู่บนมอเตอร์ไซต์มีเพื่อนซ้อนท้าย
เราก็ยื่นกล่องเค้กไปให้แบบเขิน ๆ เค้าก็รับไปแบบเงียบ ๆ
หลังจากนั้นเราเดินหันหลังหนีไปเข้าร้านเกมส์ให้ไวเลย 555555
ผ่านไปสักแปปพี่เค้าก็ส่งไลน์มาบอกว่า ''อร่อย'' แค่นั้นเราก็ยิ้มแล้วค่ะ
พอถึงวันย้ายเข้าหอ
พี่เค้าอาสาจะมาช่วยขนของเอง พ่วงมาด้วยรุ่นพี่คณะเดียวกันอีกหนึ่งหน่อ
เราไม่เคยเห็นพี่เค้ายืน วันนี้เราเห็นพี่เค้ายืน รู้สึกฟินเหลือเกินนนนนน ตัวสูงทะยานแทงเสียดฟ้า (เวอร์) หุ่นเป๊ะเฟอร์ แผ่นหลังกว้าง
นิ้วเรียวยาวสะอาด (แลดูโรคจิตละ 555)
พี่เค้าแว๊นซ์รถแมงกะไซมา เราก็กระโดดขึ้นรถไป แบกถุงใบใหญ่เท่าโบสถ์สองถุง
ครั้งแรกที่ได้นั่งซ้อนท้ายมอไซพี่โยชินี่ ฟินมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไหล่กว้างงงงง กลิ่นสะอาดดดดดดด (โรคจิตโคตร ๆ)
เปิดห้องเข้าไป ...
สะอาดมากกกกกกกกกกกกกกก ทุกซอกทุกมุมทุกตารางนิ้ว เพราะพี่เค้าทำความสะอาดไว้ให้ ผ้าห่มถูกพับอย่างเรียบร้อยหอมฟุ้งทั้งเตียงเลย
เป็นผู้ชายที่สะอาดสะอ้านมาก ๆ ค่ะ
พอหลังจากของเสร็จอะไรเสร็จ พี่เค้าก็ถามเราว่าจะไปไหนมั้ย พี่ไปส่ง (กริ๊สสสสส)
เราก็ตอบไปว่าจะไปเล่นร้านเกมส์ที่หน้ามอค่ะ หลังมอมันก็มีแหละ แต่เรายังไม่อยากเข้างะ ไม่คุ้นจีจี T_T
พี่เค้าก็แว๊นซ์ไปส่งเราาาา แอร๊ยยยยยย เขินและฟินมากกกกก
ตอนกลับพี่เค้าก็ถามว่ากลับเมื่อไหร่ แล้วนางก็แว๊นซ์มารับ อ๊ากกกกกกก ฟินทั้งวันค่ะวันนั้น
แต่
คืนนี้พี่เค้านอนที่บ้านสาขาค่ะ (บ้านที่มีแต่คณะเดียวกันสาขาเดียวกัน)
เค้าก็บอกเราว่า คืนนี้นอนคนเดียวไม่เหงานะ
เราก็บอกว่าไม่เป็นไรค่ะ ^^
โยชิซัง : ไม่กลัวพี่ทำอะไรเหรอ
เรา : ไม่กลัวค่ะ แต่หนูว่าพี่ไม่ทำอะไรหรอก
โยชิซัง : ถ้าพี่ทำล่ะ ?
เรา : หนูจะฟ้องตำราจ -_-!
โยชิซัง : 5555+ โอเค ๆ ... แต่กลัวพี่ไว้หน่อยก็ดีนะถึงยังไงพี่ก็เป็น ผช
T///T น่าร๊ากกก
เช้าวันถัดมา พี่โยชิไลน์มาถามว่า จะเข้ามอมั้ยเดี๋ยวพี่ไปส่ง เรานี่ตอบตกลงให้ไวเลยค่ะ อิอิ
แล้วพี่เค้าก็ขับแมงกะไซคู่ใจมารับ ไปส่ง พากลับเช่นเคย
กลับมาพร้อมกันตอนเย็น เราก็อาบน้ำค่ะ แต่พี่เค้ากำลังจะหลับไปแล้ว
เราก็ค่อย ๆ หย่นก้นลงบนเตียงให้เบาที่สุด (กลัวเค้าตื่นงะ)
หน้าพี่เค้าตอนพริ้มหลับ ดูเหมือนรูปปั้นมากมายยยยย ขนคิ้ว ขนตา ริมฝีปากเค้าดูสวยงามมากกกกก
เรานั่งมองหน้าเค้าสักพักก็นอนกอดตุ๊กตาหลับไปข้าง ๆ เค้าค่ะ
ตกดึก ช่วง 2 ทุ่มเราตื่นมาพร้อมกันด้วยความงุนงง
เค้าก็อาบน้ำแต่งตัวออกไปข้างนอก ส่วนเราก็ไปร้านเกมส์เช่นเคย พี่โยชิบอกว่าคืนนี้พี่จะมานอนด้วยนะ เรานี่เขินโฮกเลย
พอพี่เค้ากลับมาเค้ามาขอยืมคีย์การ์ดเราไปเปิดห้อง เปิดห้องเสร็จเราก็เดินกลับเข้าร้านเกมส์ไปเล่นต่อยันตี 3
เราเห็นว่าดึกแล้วเราเลยขึ้นห้องไป ...
ภายในห้องเงียบสงัด และมืดสนิท คาดว่าพี่เค้าหลับแล้วชัวห์ ๆ
เราเลยพยายามย่องเบา ๆ เดินเข้าไปนั่งข้าง ๆ เตียง
แต่เราก็ยังหาที่จะลงนอนไม่ได้ เพราะพี่เค้านอนแดร๊กที่มากมาย -_____- ตัวสูงใหญ่ และยืดยาวมาก
เรานั่งมองสังเกตเค้า คือพี่เค้าชอบนอนร่องหมอน ... หมอนมันมีสองใบใช่มะ ตรงกลางหมอนงะที่โปรดพี่เค้าเลย ทำหน้าตาแลดูมีความสุขกับการได้นอนร่องหมอน -*-
ยัง !! ยังพอมีที่ให้เรานอนอยู่ เราเลยนอนขอบ ๆ เตียง หมิ่น ๆ ตกเตียงงะ นอนกอดตุ๊กตาไว้บนตัว ... จังหวะนั้นเอง พี่โยชิเริ่มมีการเคลื่อนไหว
และ ป๊าบ เข้าให้ที่ขาเรา -*- เค้าเตะเราอะ เจ็บแต่ทน T^T และมือพี่เค้าก็เด้งมาอยู่ตรงแขนเรา ตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูกเลยนอนตัวแข็งเพราะขาพี่เค้าเกยอยู่บนขาเรา
สักพักพี่โยชิเหมือนจะรู้ตัวว่าเรามาแล้ว เลยเบนหน้าไปอีกฝั่งนึงและเริ่มเก็บเนื้อเก็บตัวอีกครั้ง นอนสงบเสงี่ยมกว่าเดิม 5555
ตกดึกเราตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกร้อนต้นคอเบา ๆ (ผ้าห่มหนาสาษษ แต่หอมสาษษเช่นกัน)
เราเบิกตาโพลง เพราะหน้าพี่เค้ากับหน้าเราห่างกันไม่ถึง 2 นิ้ว
เราเลยค่อย ๆ ถอยตัวเองออกมา เพราะหน้าเราล้ำไป พี่เค้านอนร่องหมอนหน้าเลยใกล้กันกว่าเดิม -*-
ตื่นเช้ามาพี่เค้าก็ทำหน้ามึน ๆ งง ๆตามสไตล์พี่เค้า เราก็ได้แต่เอาผ้าห่มปิดหน้าเพราะเขินมากกกก ก่อนพี่เค้าจะตื่นเราแอบนอนมองหน้าเค้าตั้งนานละ -..-
ตกเย็นวันนั้น ...
พี่เค้ามาบอกเราว่า เดี๋ยวพี่จะย้ายออกนะ พี่จะขนของไปบ้านนู้น
เราก็ ห่ะ ! พี่หมายความว่าพี่จะไม่อยู่นี่แล้วเหรอคะ ? ไม่เข้ามาอีกแล้วเหรอ ?
พี่เค้าก็บอกว่าอื้อ พี่เกร็ง ๆ น่ะ พี่โสดมาตั้ง 5 ปีนะ พี่เขิน (ก็จริงงะค่ะ พี่เค้าเป็นผู้ชายที่ขี้อายมาก ดูเขิน ๆ ตลอดเวลา)
เราก็เลยขอโทษเค้าแบบหนักมาก รู้สึกผิดมากที่ทำให้เจ้าของห้องต้องย้ายออกจากห้องตัวเอง T_T
พี่เค้าก็บอกว่าไม่เป็นไรหรอกพี่เกร็งจริง ๆ เราก็ได้แต่ งื้อออ โอเค แล้วแต่พี่งะเนอะ เราจะไปบอกไรเค้าได้งะ
ปกติเราคุยกับพี่เค้าทุกวันพี่เค้าทักไลน์มาตลอด แต่พอพี่เค้าย้ายออกไปตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาพี่เค้าไม่คุยกับเราเลยค่ะ
ไม่มีเลย TT เราทำอะไรผิดไปหรือเปล่าน๊า เราแค่ลวนลามทางสายตาเบา ๆ เอง ฮือ ๆ
พี่เค้าก็บอกเราว่าไม่มีอะไรหรอกไม่ต้องคิดมากนะ (ไม่จริ๊ง !)
จนพี่เค้าเก็บข้าวของทั้งหมดกองไว้แล้ว ตอนนั้นเรารู้สึกแย่มาก ๆ เลย T_T
เค้าบอกว่าเดี๋ยวพี่จะมาเอานะ ...
จะบ้าตายมีรูมเมทเป็นผู้ชายตั้ง 1 วัน !!!
เรานั่งจุ้มปุ๊กอยู่หน้าคอมที่ร้านเกมส์หน้ามอ ร้านที่มีสาขามากมายเหลือเกิน แล้วก็ตั้งอยู่ชื่อเดียว ทั้ง 5 6 สาขาอะ - -''
กำลังหาหอใหม่และรูมเมทใหม่ ! ใช่แล้วเราเป็นเฟรชชี่ปี 1 นั่นเองงงงงง ซึ่งเราคุยกับพี่ ๆ ไว้ทั้งหมด 4 คนและได้ตกลงเลือกหอไว้หอหนึ่ง
ซึ่งหอที่เราจะเข้าไปอยู่นี้ จะเป็นการซื้อสัญญาเช่าต่อจากรุ่นพี่คนนึง ขอเรียกรุ่นพี่ที่ขายสัญญาว่า โยชิคุงนะคะ (เค้าเป็นลูกครึ่ง ญป ค่ะ นางชอบเรียกแทนตัวเองว่ายุ่นเอง 5555+ น่ารักเป็นบ้าเป็นบอ)
พี่โยชิเรียนอยู่ปี 1 เหมือนกัน แต่อายุมากกว่าเพราะซิ่วมาจากที่อื่น เราเลยเรียกเค้าว่าพี่ค่ะ
หลังจากเราตกลงคุยกับพี่โยชิว่าเอาชัวห์แล้ว เราก็นัดพี่ ๆ ทั้ง 4 คนเพื่อจะย้ายเข้า ... ปรากฏว่าไป ๆ มา ๆ พี่คนนึงเค้าก็มาบอกว่า มีเพื่อนชวนไปอยู่หออื่นแล้ว T-T ... ตอนนั้นใจเราตกลงไปอยู่ตาตุ่มเลยค่ะ ... แล้วที่คุยกันไว้งะ เราก็ไม่กล้าขัดเค้า ส่วนพี่อีก 2 คนก็เงียบไปเลย
เรื่องราวมันก็ต่อจากนี้ละค่ะ ^_^
เราก็ทักแชทเฟสไปหาพี่โยชิ บอกขอโทษเค้าว่าเราไม่เอาสัญญาหอพี่แล้วน๊าา T____T ขายต่อไปเยยยย //เราก็พิมพ์บอกเค้าไปว่า
"หนูอยากอยู่หอพี่มาก ๆ เลยนะ แต่พี่ที่เหลือเค้าไม่เอาแล้วง๊า ขอโทษนะคะ"
พี่โยชิตอบว่า
"ไม่เป็นไร แต่ถ้าหนูอยากอยู่จริง ๆ ก็เข้ามาอยู่ได้เลยนะ"
เรา : "หนูไม่มีเงินค่าประกัน ให้พี่หรอกค่ะ หนูจนนน หนูเลยต้องหารเยอะ ๆ ไง"
โยชิซัง : "ไม่ต้องจ่ายหรอกเข้ามาอยู่เลย พี่ให้อยู่ เพราะยังไงพี่ก็ไม่อยู่ห้องอยู่แล้วก็เท่ากับหนูอยู่คนเดียว จะมีบ้างที่พี่เข้ามาพักนะ ส่วนค่าห้องรายเดือนออกคนละครึ่งเนอะ"
จังหวะนั้นงะ เราดีใจม๊ากกกกกกกกกกกก กรี๊ดดดดดบ้าบออออออ เราอยากอยู่หอนี้มาก ๆ และไม่ต้องจ่ายเงินค่าประกันเกือบ 20000
เรากับพี่เค้าจึงได้ตกลงนัดย้ายของเข้าหอ ...
คืนนั้นเองเราคุยกับพี่เค้ามากมายหลายอย่าง แต่คร่าว ๆ ที่ได้รู้คือ พี่เค้าไม่กินกล้วย - -" นางบอกว่าเหม็นอะ แล้วก็บอกว่ายิ่งทุเรียนนี่ได้กลิ่นแทบอ้วกเลย
-0- แลดูเป็นเด็กเลี้ยงยากเนาะ เหตุที่เราถามอาหารการกินเค้าเพราะเท่าที่รู้มาวันเกิดเค้าเพิ่งผ่านมาไม่นาน เราเลยอยากซื้อเค้กให้เค้าย้อนหลัง
พี่เค้าบอกว่าเค้าไม่กินเค้ก ถ้าเค้กนุ่ม ๆ ไม่ฝืดคอเค้ากินได้ ! (เลี้ยงยากจุง)
วันถัดมา
(ตอนนี้เรายังไม่เคยเจอกันเลยนะคะ คุยกันแค่ในไลน์ในเฟสตลอด)
เราซื้อเค้กนมสดมา และไปนั่งร้านเกมส์ที่สิงสถิตประจำถิ่นของเรา เพราะเราติด HoN มว๊ากกกกกกกกกกก
เราเลยไลน์บอกพี่เค้าให้มารับของฝากที่ร้านเกมส์โหน่ยยยยย พี่เค้าก็โอเครับแซ่บ แถมบอกว่าพี่เอาเพื่อนไปด้วยนะ เขิน -.-
พอพี่เค้าไลน์มาบอกว่าถึงแล้ว ...
เราก็ยกเค้กออกไปให้ เดินใจเต้นตุ้ม ๆ ต่อม ๆ
จังหวะที่เราได้สบตากับพี่เค้านั่นแหละ โลกหยุดหมุนไปเชียว ... พี่เค้านั่งอยู่บนมอเตอร์ไซต์มีเพื่อนซ้อนท้าย
เราก็ยื่นกล่องเค้กไปให้แบบเขิน ๆ เค้าก็รับไปแบบเงียบ ๆ
หลังจากนั้นเราเดินหันหลังหนีไปเข้าร้านเกมส์ให้ไวเลย 555555
ผ่านไปสักแปปพี่เค้าก็ส่งไลน์มาบอกว่า ''อร่อย'' แค่นั้นเราก็ยิ้มแล้วค่ะ
พอถึงวันย้ายเข้าหอ
พี่เค้าอาสาจะมาช่วยขนของเอง พ่วงมาด้วยรุ่นพี่คณะเดียวกันอีกหนึ่งหน่อ
เราไม่เคยเห็นพี่เค้ายืน วันนี้เราเห็นพี่เค้ายืน รู้สึกฟินเหลือเกินนนนนน ตัวสูงทะยานแทงเสียดฟ้า (เวอร์) หุ่นเป๊ะเฟอร์ แผ่นหลังกว้าง
นิ้วเรียวยาวสะอาด (แลดูโรคจิตละ 555)
พี่เค้าแว๊นซ์รถแมงกะไซมา เราก็กระโดดขึ้นรถไป แบกถุงใบใหญ่เท่าโบสถ์สองถุง
ครั้งแรกที่ได้นั่งซ้อนท้ายมอไซพี่โยชินี่ ฟินมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไหล่กว้างงงงง กลิ่นสะอาดดดดดดด (โรคจิตโคตร ๆ)
เปิดห้องเข้าไป ...
สะอาดมากกกกกกกกกกกกกกก ทุกซอกทุกมุมทุกตารางนิ้ว เพราะพี่เค้าทำความสะอาดไว้ให้ ผ้าห่มถูกพับอย่างเรียบร้อยหอมฟุ้งทั้งเตียงเลย
เป็นผู้ชายที่สะอาดสะอ้านมาก ๆ ค่ะ
พอหลังจากของเสร็จอะไรเสร็จ พี่เค้าก็ถามเราว่าจะไปไหนมั้ย พี่ไปส่ง (กริ๊สสสสส)
เราก็ตอบไปว่าจะไปเล่นร้านเกมส์ที่หน้ามอค่ะ หลังมอมันก็มีแหละ แต่เรายังไม่อยากเข้างะ ไม่คุ้นจีจี T_T
พี่เค้าก็แว๊นซ์ไปส่งเราาาา แอร๊ยยยยยย เขินและฟินมากกกกก
ตอนกลับพี่เค้าก็ถามว่ากลับเมื่อไหร่ แล้วนางก็แว๊นซ์มารับ อ๊ากกกกกกก ฟินทั้งวันค่ะวันนั้น
แต่
คืนนี้พี่เค้านอนที่บ้านสาขาค่ะ (บ้านที่มีแต่คณะเดียวกันสาขาเดียวกัน)
เค้าก็บอกเราว่า คืนนี้นอนคนเดียวไม่เหงานะ
โยชิซัง : ไม่กลัวพี่ทำอะไรเหรอ
เรา : ไม่กลัวค่ะ แต่หนูว่าพี่ไม่ทำอะไรหรอก
โยชิซัง : ถ้าพี่ทำล่ะ ?
เรา : หนูจะฟ้องตำราจ -_-!
โยชิซัง : 5555+ โอเค ๆ ... แต่กลัวพี่ไว้หน่อยก็ดีนะถึงยังไงพี่ก็เป็น ผช
T///T น่าร๊ากกก
เช้าวันถัดมา พี่โยชิไลน์มาถามว่า จะเข้ามอมั้ยเดี๋ยวพี่ไปส่ง เรานี่ตอบตกลงให้ไวเลยค่ะ อิอิ
แล้วพี่เค้าก็ขับแมงกะไซคู่ใจมารับ ไปส่ง พากลับเช่นเคย
กลับมาพร้อมกันตอนเย็น เราก็อาบน้ำค่ะ แต่พี่เค้ากำลังจะหลับไปแล้ว
เราก็ค่อย ๆ หย่นก้นลงบนเตียงให้เบาที่สุด (กลัวเค้าตื่นงะ)
หน้าพี่เค้าตอนพริ้มหลับ ดูเหมือนรูปปั้นมากมายยยยย ขนคิ้ว ขนตา ริมฝีปากเค้าดูสวยงามมากกกกก
เรานั่งมองหน้าเค้าสักพักก็นอนกอดตุ๊กตาหลับไปข้าง ๆ เค้าค่ะ
ตกดึก ช่วง 2 ทุ่มเราตื่นมาพร้อมกันด้วยความงุนงง
เค้าก็อาบน้ำแต่งตัวออกไปข้างนอก ส่วนเราก็ไปร้านเกมส์เช่นเคย พี่โยชิบอกว่าคืนนี้พี่จะมานอนด้วยนะ เรานี่เขินโฮกเลย
พอพี่เค้ากลับมาเค้ามาขอยืมคีย์การ์ดเราไปเปิดห้อง เปิดห้องเสร็จเราก็เดินกลับเข้าร้านเกมส์ไปเล่นต่อยันตี 3
เราเห็นว่าดึกแล้วเราเลยขึ้นห้องไป ...
ภายในห้องเงียบสงัด และมืดสนิท คาดว่าพี่เค้าหลับแล้วชัวห์ ๆ
เราเลยพยายามย่องเบา ๆ เดินเข้าไปนั่งข้าง ๆ เตียง
แต่เราก็ยังหาที่จะลงนอนไม่ได้ เพราะพี่เค้านอนแดร๊กที่มากมาย -_____- ตัวสูงใหญ่ และยืดยาวมาก
เรานั่งมองสังเกตเค้า คือพี่เค้าชอบนอนร่องหมอน ... หมอนมันมีสองใบใช่มะ ตรงกลางหมอนงะที่โปรดพี่เค้าเลย ทำหน้าตาแลดูมีความสุขกับการได้นอนร่องหมอน -*-
ยัง !! ยังพอมีที่ให้เรานอนอยู่ เราเลยนอนขอบ ๆ เตียง หมิ่น ๆ ตกเตียงงะ นอนกอดตุ๊กตาไว้บนตัว ... จังหวะนั้นเอง พี่โยชิเริ่มมีการเคลื่อนไหว
และ ป๊าบ เข้าให้ที่ขาเรา -*- เค้าเตะเราอะ เจ็บแต่ทน T^T และมือพี่เค้าก็เด้งมาอยู่ตรงแขนเรา ตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูกเลยนอนตัวแข็งเพราะขาพี่เค้าเกยอยู่บนขาเรา
สักพักพี่โยชิเหมือนจะรู้ตัวว่าเรามาแล้ว เลยเบนหน้าไปอีกฝั่งนึงและเริ่มเก็บเนื้อเก็บตัวอีกครั้ง นอนสงบเสงี่ยมกว่าเดิม 5555
ตกดึกเราตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกร้อนต้นคอเบา ๆ (ผ้าห่มหนาสาษษ แต่หอมสาษษเช่นกัน)
เราเบิกตาโพลง เพราะหน้าพี่เค้ากับหน้าเราห่างกันไม่ถึง 2 นิ้ว
เราเลยค่อย ๆ ถอยตัวเองออกมา เพราะหน้าเราล้ำไป พี่เค้านอนร่องหมอนหน้าเลยใกล้กันกว่าเดิม -*-
ตื่นเช้ามาพี่เค้าก็ทำหน้ามึน ๆ งง ๆตามสไตล์พี่เค้า เราก็ได้แต่เอาผ้าห่มปิดหน้าเพราะเขินมากกกก ก่อนพี่เค้าจะตื่นเราแอบนอนมองหน้าเค้าตั้งนานละ -..-
ตกเย็นวันนั้น ...
พี่เค้ามาบอกเราว่า เดี๋ยวพี่จะย้ายออกนะ พี่จะขนของไปบ้านนู้น
เราก็ ห่ะ ! พี่หมายความว่าพี่จะไม่อยู่นี่แล้วเหรอคะ ? ไม่เข้ามาอีกแล้วเหรอ ?
พี่เค้าก็บอกว่าอื้อ พี่เกร็ง ๆ น่ะ พี่โสดมาตั้ง 5 ปีนะ พี่เขิน (ก็จริงงะค่ะ พี่เค้าเป็นผู้ชายที่ขี้อายมาก ดูเขิน ๆ ตลอดเวลา)
เราก็เลยขอโทษเค้าแบบหนักมาก รู้สึกผิดมากที่ทำให้เจ้าของห้องต้องย้ายออกจากห้องตัวเอง T_T
พี่เค้าก็บอกว่าไม่เป็นไรหรอกพี่เกร็งจริง ๆ เราก็ได้แต่ งื้อออ โอเค แล้วแต่พี่งะเนอะ เราจะไปบอกไรเค้าได้งะ
ปกติเราคุยกับพี่เค้าทุกวันพี่เค้าทักไลน์มาตลอด แต่พอพี่เค้าย้ายออกไปตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาพี่เค้าไม่คุยกับเราเลยค่ะ
ไม่มีเลย TT เราทำอะไรผิดไปหรือเปล่าน๊า เราแค่ลวนลามทางสายตาเบา ๆ เอง ฮือ ๆ
พี่เค้าก็บอกเราว่าไม่มีอะไรหรอกไม่ต้องคิดมากนะ (ไม่จริ๊ง !)
จนพี่เค้าเก็บข้าวของทั้งหมดกองไว้แล้ว ตอนนั้นเรารู้สึกแย่มาก ๆ เลย T_T
เค้าบอกว่าเดี๋ยวพี่จะมาเอานะ ...