เรื่องเกิดขึ้นจากที่นายผู้หญิง (เราเป็นเลขาดูแลทั้งนายชายและนายหญิง)  นายหญิงมอบหมายให้หาข้อมูลอากาศของต่างประเทศ  เมื่อเราหามาได้ แต่ปรากฏว่า ไม่ตรงใจนาย เค้าเลยถามเราว่า ทำมาแบบนี้ แปลงค่าให้เค้าดูได้หรือเปล่า  เราตอบว่า เดี๋ยวของเอากลับไปแปลงค่ามาให้ดูใหม่ เพราะเราแปลงค่าไม่ได้ มันเป็นของต่างประเทศ  เพราะเราทำครั้งแรกเรื่องภูมิอากาศ

เค้าตำหนิ (ด่า)  เสียงดังว่า เป็นเลขา ทำงานแค่นี้ ก็ทำไม่ได้  ทำไม่ได้ แล้ว  ส ใส่เกือก   ทำมาทำไม  

ต่อหน้าเพื่อนร่วมงาน และ ผจก. แผนกที่อยู่ในห้องนั้น ประมาณ 8 คน  

เรารีบนำงานกลับไปหาข้อมูลใหม่  แต่ก็แอบร้องไห้  (ที่ร้องเพราะเสียใจ ตั้งแต่ทำงานมา โดนด่าคำว่า  ส ใส่เกือก ") เสียงยังก้องอยู่ในหัว

เผอิญวันนั้นเราเอาลูกสาวเราไปทำงานด้วย ลูกสาวเห็นเราโดนด่าเสียงดัง เค้ามองเจ้านายและเรา
แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร  ลูกเดินมาถามเราที่โต๊ะว่า แม่ร้องไห้ทำไม  เราไม่ตอบ บอกให้เค้าไปนั่งที่โต๊ะน้องผู้ช่วย

สักพัก เค้าส่งไลน์มาว่า  "แค่เค้าตำหนิเรา เพราะว่าเรื่องงาน ทำไมต้องร้องไห้ ไม่ใช้เรื่องร้ายแรง  แล้วเราร้องไห้ ลูกสาวเราจะรู้สึกกับเค้ายังงัย"  เราไม่ตอบอะไรทั้งนั้นในไลน์  

ตอนนี้เราตัดสินใจที่จะหางานใหม่แล้ว เพราะครั้งนี้ คือครั้งที่ 3 ที่โดนคล้ายแบบนี้  

ความรู้สึก เหนื่อย เศร้า เพราะเราก็เป็นเลขาที่ทำงานด้วยความตั้งใจ และทุ่มเท กลับบ้านดึกดื่นทุกวันไม่เคยเรียกร้องเงินพิเศษใดๆ ทั้งสิ้น ทำด้วยใจ ไม่ต้องจ้างเพิ่ม เงินเดือนไม่ต้องพูดถึง ไม่ตามเกณฑ์ แต่ก็ทำเพราะใจรัก แต่ครั้งนี้ เสียใจ กับสิ่งที่รับมาหลายๆ ครั้ง แบบเราเหมือนกระโถน  ทำให้เรารู้สึกว่า  คำว่า เลขา กับ ขี้ข้า หรือคำว่า หวังดี กับ   มันใกล้เคียงกันจริงๆ  (สำหรับเราน่ะ)  

ขอระบายนะคะ  ทุกอย่างต้องมีทางออก...มันคงถึงเวลาจริงๆ กับงานที่นี่ 10 กว่าปีที่อยู่มา