ให้กำลังใจน้องนักกีฬาวอลเลย์นะคะ ถ้าหนูได้มีโอกาสเข้ามาอ่าน
อยากให้หนูรู้ว่า คนไทยที่นั่งดูอยู่ไม่ได้โทษหนูเลย
การแพ้-ชนะ มันเกิดขึ้นได้กับทุกการแข่งขัน
เราอาจจะแพ้วันนี้เพื่อสั่งสมประสบการณ์ไปชนะในวันข้างหน้าก็ได้
มันไม่มีใครเก่งมาตั้งแต่เกิดหรอก ทุกอย่างต้องอาศัยจังหวะเวลาที่เหมาะสม ค่อยๆบ่มเพาะกันไป

และสิ่งที่หนูเจอวันนี้ มันไม่ใช่สิ่งที่หนูควรได้รับ ไม่ใช่"สมควรโดน"แบบที่ใครบางคนบอก
โค้ชคะ เราเข้าใจนะว่าคุณมีอารมณ์ร่วม มีความคาดหวังกับเกมมาก
และเข้าใจด้วยว่าเป็นธรรมดาของคนที่มีอารมณ์โกรธ โมโห ผิดหวังกันได้
แต่เมื่อคุณก้าวเข้ามาเป็นโค้ช ที่ได้รับหน้าที่ให้ดูแลคนกลุ่มหนึ่ง
ในช่วงจังหวะเวลาที่เค้าต้องการการชี้แนะจากคุณมากที่สุด คุณควรให้ตรงนั้นกับเค้า
เวลาอันน้อยนิดถ้าคุณเปลี่ยนจากการสบถด่า ใช้อารมณ์ มาเป็นการให้สติ ให้กำลังใจ ให้แนวทางเค้า
มันมีผลดีมากกว่ามั้ย เกิดอะไรดีๆมากกว่ามั้ย?

โค้ชอายุเท่าไหร่แล้ว ผ่านโลกมามากกว่าน้องๆหลายปี
แต่ไม่มีวุฒิภาวะมากพอในการสอนใครเลย
การสอนให้ใครทำตามที่เราต้องการมันมีวิธีที่ดีและเกิดประโยชน์กว่านี้ค่ะ
ถ้าเราเป็นนักกีฬาที่อยู่ในสนามตอนนั้นเราก็ไม่มีอารมณ์สู้ต่อหรอกค่ะ
และถ้าเราเป็นพ่อแม่ ครอบครัวของนักกีฬา เราก็ไม่อยากเอาลูกเข้ามาฝึกกับโค้ชที่ไม่มีสติแบบนี้ด้วย

ไม่ใช่ดุว่าไม่ได้นะคะ แต่มันควรถูกวิธี ถูกเวลา และเหมาะสม
เราว่าสิ่งนึงที่กลับไทยแล้วควรรีบพิจารณาก็คือการกระทำของโค้ชนี่แหละค่ะ