ฟุตบอลทีมชาติไทย vs ทีมชาติเวียตนาม จบไปแล้ว สามวัน
ด้วยชัยชนะของทีมชาติไทย

แต่สงครามน้ำลาย ระหว่างเกรียน คีย์บอร์ดไทย
กับ เกรียนคีย์บอร์ดเวียตนาม โต้ตอบกันสามวันสามคืน ยังไม่จบ
ด่ากันไปด่ากันมา ยืดเยื้อ ด้วยความสะใจ ..

ผมอยากจะถามน้องๆ ที่ร่วมผสมโรง ว่า
สิ่งที่น้องพิมพ์ ด่าเขา ดูถูกเหยียดหยามคนอื่น
ได้อะไรขึ้นมา นอกจากความสะใจ ... สะใจแล้วยังไงต่อ

นั่งหัวเราะ หน้าจอ ... กรูชนะเมิงเว๊ย อย่างนั้นหรือ

แล้วยังไงต่อ ...

อย่าเอาอารมณ์ความโกรธ ความสะใจส่วนตัว มาเป็นตัวตั้ง
แต่อยากให้ใช้สติ คิดให้รอบคอบ ก่อนจะ Pets off อะไรออกไป
ภาพลักษณ์ ที่มันออกไป บ่งบอก การศึกษาของไทย
บ่งบอกถึง วุฒิภาวะของเด็กไทย สู่สายตาชาวโลก

ตอนที่ทีมฟุตบอลหญิงไทยชนะลาว ถล่มทลาย 10 ต่อ 0
ผมตามไปอ่าน คอมเม้นท์ ในเพ็จลาว ก็เจอ เกรียนคีย์บอร์ดไทย
ไปดูถูกเยาะเย้ย ถากถางถึงเพ็จเขา ถึงขนาด เขาต้องมาตัดพ้อว่า

บอลก็ชนะไปแล้ว ทำไมคนไทยต้องมาเยาะเย้ยเขาขนาดนี้

ทำไมหรือครับ .... ทำไมเด็กไทยมองอะไรตื้นๆ
ไม่คิดการณ์ไกลเอาเสียเลย แค่สนุกไปวันๆ แค่นั้นหรือ

เคยมั๊ยเกาหลี ญี่ปุ่น ชนะไทย แฟนบอลแฟนกีฬา ตามมาเยาะเย้ย แฟนกีฬาไทย

อย่าลืมว่า สินค้าคอมซูมเมอร์ ของไทยส่งไปขาย ในละแวกอาเซี่ยน
ลาว กัมพูชา พม่า เวียตนาม ล้วนแล้วแต่ใช้สินค้าไทย  
ที่สำคัญ ในระแวกอาเซี่ยนเรายังได้เปรียบดุลย์ทางการค้าอยู่

ผลกระทบมันอาจไม่มาก แต่ภาพลักษณ์ ที่ออกไป มันดู bad images

คิดให้ดีๆ เอาพอหอมปาก หอมคอ บลั๊ฟกันสนุกๆ ขำๆ ก็พอ
ไม่ใช่เอาเป็นเอาเป็นตาย กับเรื่องไร้สาระ หาประโยชน์ไม่ได้ นอกจากความสะใจตัวเอง
โดยไม่มองถึงผลกระทบ ในภาพรวม

มันแสดงถึงวุฒิภาวะ un-educated ของเด็กไทย โดยรวม
แพ้ให้เป็น ชนะให้เป็นอย่าง ผู้เจริญ (civilization)

กีฬามันควรสอนคน ให้มีสปิริต
การเยาะเย้ยผู้แพ้ ไม่ใช่วิสัยนักกีฬา หรือวิสัยของผู้เจริญ

เพิ่มเติม

"สังคมดีไม่มีขาย ต้องร่วมกันสร้าง เริ่มตันที่ตัวเรา"