นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะ ผิดพลาดอะไรยังไงก็ขอโทษไว้ตรงนี้เลยนะคะ
คือเรากับแฟนคบกันมามากกว่า 5 ปีแล้วค่ะ คู่เราทะเลาะกันบ่อยมาก แทบทุกวันเลยก็ว่าได้ คนอื่นอาจจะมองว่าคู่เราหวาน น่าอิจฉา แต่จริงๆไม่ใช่เลยค่ะเราคบกันมาตั้งแต่เรียนมัธยมต้นคะ ตอนนี้ก็อยู่มหาลัยกันแล้ว แต่เรากับแฟนเรียนกันอยู่คนละจังหวัดค่ะ เราขอแทนแฟนเราว่า S นะคะ เรากับ S คบกันโดยที่พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายรู้มาตั้งแต่ต้นค่ะ เมื่อปีก่อน Sเคยทิ้งเราไปค่ะ ไปคุยกับเพื่อนสนิทเราเราขอแทนชื่อว่า P1 นะคะ กับP1 เค้าเคยแอบคุยกันมารอบนึงตอนม.ปลายค่ะ แต่สุดท้ายเราก็ให้อภัยทั้งS และP1 พอมารอบนี้ก็ยังแอบคุยกันอีก แต่เราเคลียร์เรียบร้อยแล้วค่ะ และอีกคนเป็นเพื่อนของเพื่อนที่เรารู้จักขอแทนเป็น K(คนนี้เคยเกือบมีอะไรกัน) ผู้หญิงคนนี้แอบชอบSตอนม.ปลายเช่นกัน (ทั้งๆที่รู้ว่าเราคบกับแฟนเราอยู่ แต่ก็ยังอยากได้) เค้าก็คุยๆกันค่ะ รอบนึงเราจับได้ เค้าก้เลิกคุย แต่พอทะเลาะกันครั้งใหญ่เมื่อปีก่อน เค้าก็ไปคุยกันเป็นจริงเป็นจังค่ะ ไปไหนด้วยกัน เคยนอนด้วยกัน 2 ครั้ง เกือบมีอะไรกันค่ะ แต่ยังไม่ถึงขั้นได้เสียเป็นผัวเมียกัน จากนั้นเค้าก็ ห่างกับ K ค่ะ ไปคุยกับ P1 และP2(เพื่อนเก่าเค้า) P2ก็เคยขึ้นห้องเค้าค่ะ แต่ไม่ได้นอน เพียงแต่ไปช่วยทำงาน ตัวเค้าเคยพาผู้หญิงขึ้นห้องหลายคนค่ะ ตอนนั้นหลังจากที่เค้าทิ้งเราไปเกือบปี เค้าก็กลับมาหาเราค่ะ เค้าบอกแค่ว่าเค้าทำผิดไปมาก ให้อภัยเค้าได้มั้ย ด้วยความที่รักกันมานานร่วมกับรอเค้ามาตลอด 1 ปี S มาขอโทษเรากับแม่ค่ะ เราก็ให้อภัยเค้าคะ แล้วด้วยความที่เราเป็นผู้หญิง มีเซ้นซ์อยู่แล้ว เลยถามเค้าไปตรงๆว่าที่ว่าผิดร้ายแรง ไม่ใช่แบบอย่างว่าใช่มั้ย (ตอนนั้นเราคิดแค่เค้าอาจจะกอด จูบกัน ) เค้าบอกเกือบเป็นแบบนั้น คือ นอนด้วยกัน กอด จูบ จับนม จับ.... แล้วเค้าก็บอกเราหมดทุกอย่างทุกเรื่องค่ะ ไม่มีอะไรปิดบัง เค้าสารภาพ หมดเปลือก ตอนนั้นเราชอคแทยเป็นบ้าเลยค่ะ ร้องไห้ไม่อายใคร แม่เรารู้เรื่องก็ร้องไปกับเราค่ะ แต่สุดท้ายเค้าก็บอกว่า ขอโทษนะ ให้อภัยเค้านะ เค้ากลับมาครั้งนี้เค้าจริงจังกับเรามาก เราก็ให้อภัยค่ะ แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่เค้าทำ ยังอยู่ในหัวเราตลอดเวลา คงไม่มีผู้หญิงคนไหนลืมได้หรอกจริงมั้ยค่ะ แต่ก็เพราะรักเค้ามากค่ะ จากนั้นเราก็คบกันมาด้วยดีค่ะ แต่เค้าเองก็เปลี่ยนไปมาก มากกว่าตอนแรกๆที่คบกัน เค้าไม่ค่อยใส่ใจ ไม่ค่อยแคร์เราเท่าไหร่ค่ะ ไม่เหมือนกับพวกที่เค้าเคยคุยด้วย เราก็คิดในทางที่ดี ว่าอาจจะอยู่ห่างกันมั้ง แต่พอเวลาเค้าปิดเทอมแล้วกลับมา เค้าก็ดูแลเราดีนะคะ จนแม่เรายังบอกว่า ครั้งนี้เค้าจริงจังจริงๆ แม่สัมผัสได้ เราก็เชื่อใจเค้าค่ะ แต่อย่างว่าคะ เรากับเค้าทะเลาะกันบ่อย แทบทุกวัน แล้วพอทะเลาะกัน เรื่องผิดพลาดที่เค้าเคยทำมันก็ผุดขึ้นมา ทำให้เราทะเลาะดันรุนแรงขึ้นทุกวันๆๆ จนล่าสุดเรื่องนี้มันก็ไม่หายไปจากใจเราคะ ทะเลาะกันเรื่องเล็กๆ เรื่องที่ค้าทำผิดร้ายแรงก็เข้ามาแทรกด้วย จึงรุนแรงขึ้น เราตบเค้าค่ะ ทั้งตบทั้งถีบ จนเกิดเลือดตกยางออกค่ะ แต่เค้าก็เดือดถึงขึ้นทำร้ายตัวเองเช่นกันค่ะ เค้าต่อยหน้าตัวเองต่อหน้าเรา แผลส่วนใหญ่ก็คงมาจากเค้าเองด้วย แล้วเราใช้ของมีคมกันค่ะ แต่ยังไม่ทันได้ใช้ เค้าแย่งจากเราไปก่อน เรามีปากเสียงกันรุนแรงที่สุดที่เคยทะเลาะกันด้วยค่ะ แล้วสถานที่ที่ทะเลาะกันก็ค่อนข้างเปลี่ยว แต่โชคดีที่เป็นตอนกลางวัน เค้าไล่เราลงจากรถคะ เราก็เดินออกไปซักพัก เห็นเค้ายังจอดอยู่ ก็ยังคิดในเชิงบวก เค้าคงไม่ทิ้งเราไปหรอก ก็เลยเดินกลับไปที่รถคะ พอใกล้จะถึงตัวรถ เค้ากลับเร่งรถ ออกไป และทิ้งเราไว้ตรงนั้น เราก็โทรหาผู้ใหญ่ค่ะว่า เค้าทิ้งเราไว้ตรงนี้นะ ผู้ใหญ่ฝั่งเค้าก้ถามว่สทำไมล่ะ แล้วจะกลับบ้านยังไง เราก็ตอบว่า เดี๋ยวหนูเดินกลับเองก็ได้คะ (ไม่เอ่ยเลยว่า เดี๋ยวไปรับนะ แถวนั้นอันตราย) เราก็ได้วางสายไป และเดินกลับบ้านเองค่ะ พยายามเดินเลี่ยงทางที่เปลี่ยว นั่นหมายถึงเดินริมถนนsuperhighway คะ เราใช้เวลาเดินเกือบ 2 ชั่วโมง กว่าจะถึงบ้านค่ะ ระหว่างเดินเค้าก็ส่งข้อความมา ประมาณว่า อย่ามายุ่งกับคนในครอบครัวเค้า ไม่ต้องมาเอาดีเข้าตัว อะไรประมาณนี้อะคะ คือเราก็คิดว่าแบบ เออ เราทำร้ายร่างกายเค้าจริง แต่เค้าก็ทิ้งเรานะ เราเป็นผู้หญิง ทิ้งเราในที่แบบนั้นได้ไง เปลี่ยวก็เปลี่ยว ความจริงเค้าก้วนรถหาเรานะคะ ว่าเราเดินถึงไหน จอด เหมือนจะรับ แต่ไม่ลงมา ไม่อะไรซัดอย่าง แล้วเราเดินมาตลอด เห็นรถเค้าแค่ 2 ครั้ง คือครั้งที่จอด กับครั้งที่เค้าขับผ่านไป แล้วจากนั้นเราก็ไม่เห็นอีกเลย เค้าบอกว่าเค้าตามหาเรา แต่เราไม่เห็นเค้า คือตามหายังไงหรอ ? ไล่เราลง และทิ้งเราไปเอง ตามหาทำไม พูดบอกแม่เราว่าหาเรา แต่จริงๆหารึเปล่าก็ไม่รู้ พอเราถึงบ้าน เราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยค่ะ ใจนึงก็รู้สึกผิดค่ะ ที่ทำรุนแรง รู้สึกผิดมากๆด้วย แต่อีกใจก็โกรธที่เค้าทิ้งเรา และครอบครัวเค้าเองก็ไม่ได้ห่วงเรา จากผลที่ลูกชายเค้ากระทำด้วย จะเดินออกมาก็เสียใจนะคะ เพราะรักเค้ามากๆ แต่อีกใจ ก็โกรธมากๆ และไม่อยากลากเค้ามาในวงจรความคิดที่เราไม่เคยลืมเรื่องที่เค้าทำผิด และไม่อยากลากเค้าเข้ามารองรับอารมณ์โกรธของเราและอาจบาดเจ็บไปมากกว่านี้อีกค่ะ เราควรจัดการกับตัวเองยังไงดีคะ 😭😭
ปล. ที่ผ่านมาเค้าก็ดีกับเรามากค่ะ ในช่วงที่เค้ากลับมา เอาใจเราทุกอย่าง ดูแลเราดีมากๆค่ะ จะมีแต่ช่วงทะเลาะกัน ที่เค้ากับเราเหมือนคนเกลียดกัน
ปล.2 พิมพ์ในมือถือ ผิดพลาดยังไงขออภัยอีกรอบนะคะ
เคยโดนแฟนทิ้งไว้กลางทางกันไหมคะ
คือเรากับแฟนคบกันมามากกว่า 5 ปีแล้วค่ะ คู่เราทะเลาะกันบ่อยมาก แทบทุกวันเลยก็ว่าได้ คนอื่นอาจจะมองว่าคู่เราหวาน น่าอิจฉา แต่จริงๆไม่ใช่เลยค่ะเราคบกันมาตั้งแต่เรียนมัธยมต้นคะ ตอนนี้ก็อยู่มหาลัยกันแล้ว แต่เรากับแฟนเรียนกันอยู่คนละจังหวัดค่ะ เราขอแทนแฟนเราว่า S นะคะ เรากับ S คบกันโดยที่พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายรู้มาตั้งแต่ต้นค่ะ เมื่อปีก่อน Sเคยทิ้งเราไปค่ะ ไปคุยกับเพื่อนสนิทเราเราขอแทนชื่อว่า P1 นะคะ กับP1 เค้าเคยแอบคุยกันมารอบนึงตอนม.ปลายค่ะ แต่สุดท้ายเราก็ให้อภัยทั้งS และP1 พอมารอบนี้ก็ยังแอบคุยกันอีก แต่เราเคลียร์เรียบร้อยแล้วค่ะ และอีกคนเป็นเพื่อนของเพื่อนที่เรารู้จักขอแทนเป็น K(คนนี้เคยเกือบมีอะไรกัน) ผู้หญิงคนนี้แอบชอบSตอนม.ปลายเช่นกัน (ทั้งๆที่รู้ว่าเราคบกับแฟนเราอยู่ แต่ก็ยังอยากได้) เค้าก็คุยๆกันค่ะ รอบนึงเราจับได้ เค้าก้เลิกคุย แต่พอทะเลาะกันครั้งใหญ่เมื่อปีก่อน เค้าก็ไปคุยกันเป็นจริงเป็นจังค่ะ ไปไหนด้วยกัน เคยนอนด้วยกัน 2 ครั้ง เกือบมีอะไรกันค่ะ แต่ยังไม่ถึงขั้นได้เสียเป็นผัวเมียกัน จากนั้นเค้าก็ ห่างกับ K ค่ะ ไปคุยกับ P1 และP2(เพื่อนเก่าเค้า) P2ก็เคยขึ้นห้องเค้าค่ะ แต่ไม่ได้นอน เพียงแต่ไปช่วยทำงาน ตัวเค้าเคยพาผู้หญิงขึ้นห้องหลายคนค่ะ ตอนนั้นหลังจากที่เค้าทิ้งเราไปเกือบปี เค้าก็กลับมาหาเราค่ะ เค้าบอกแค่ว่าเค้าทำผิดไปมาก ให้อภัยเค้าได้มั้ย ด้วยความที่รักกันมานานร่วมกับรอเค้ามาตลอด 1 ปี S มาขอโทษเรากับแม่ค่ะ เราก็ให้อภัยเค้าคะ แล้วด้วยความที่เราเป็นผู้หญิง มีเซ้นซ์อยู่แล้ว เลยถามเค้าไปตรงๆว่าที่ว่าผิดร้ายแรง ไม่ใช่แบบอย่างว่าใช่มั้ย (ตอนนั้นเราคิดแค่เค้าอาจจะกอด จูบกัน ) เค้าบอกเกือบเป็นแบบนั้น คือ นอนด้วยกัน กอด จูบ จับนม จับ.... แล้วเค้าก็บอกเราหมดทุกอย่างทุกเรื่องค่ะ ไม่มีอะไรปิดบัง เค้าสารภาพ หมดเปลือก ตอนนั้นเราชอคแทยเป็นบ้าเลยค่ะ ร้องไห้ไม่อายใคร แม่เรารู้เรื่องก็ร้องไปกับเราค่ะ แต่สุดท้ายเค้าก็บอกว่า ขอโทษนะ ให้อภัยเค้านะ เค้ากลับมาครั้งนี้เค้าจริงจังกับเรามาก เราก็ให้อภัยค่ะ แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่เค้าทำ ยังอยู่ในหัวเราตลอดเวลา คงไม่มีผู้หญิงคนไหนลืมได้หรอกจริงมั้ยค่ะ แต่ก็เพราะรักเค้ามากค่ะ จากนั้นเราก็คบกันมาด้วยดีค่ะ แต่เค้าเองก็เปลี่ยนไปมาก มากกว่าตอนแรกๆที่คบกัน เค้าไม่ค่อยใส่ใจ ไม่ค่อยแคร์เราเท่าไหร่ค่ะ ไม่เหมือนกับพวกที่เค้าเคยคุยด้วย เราก็คิดในทางที่ดี ว่าอาจจะอยู่ห่างกันมั้ง แต่พอเวลาเค้าปิดเทอมแล้วกลับมา เค้าก็ดูแลเราดีนะคะ จนแม่เรายังบอกว่า ครั้งนี้เค้าจริงจังจริงๆ แม่สัมผัสได้ เราก็เชื่อใจเค้าค่ะ แต่อย่างว่าคะ เรากับเค้าทะเลาะกันบ่อย แทบทุกวัน แล้วพอทะเลาะกัน เรื่องผิดพลาดที่เค้าเคยทำมันก็ผุดขึ้นมา ทำให้เราทะเลาะดันรุนแรงขึ้นทุกวันๆๆ จนล่าสุดเรื่องนี้มันก็ไม่หายไปจากใจเราคะ ทะเลาะกันเรื่องเล็กๆ เรื่องที่ค้าทำผิดร้ายแรงก็เข้ามาแทรกด้วย จึงรุนแรงขึ้น เราตบเค้าค่ะ ทั้งตบทั้งถีบ จนเกิดเลือดตกยางออกค่ะ แต่เค้าก็เดือดถึงขึ้นทำร้ายตัวเองเช่นกันค่ะ เค้าต่อยหน้าตัวเองต่อหน้าเรา แผลส่วนใหญ่ก็คงมาจากเค้าเองด้วย แล้วเราใช้ของมีคมกันค่ะ แต่ยังไม่ทันได้ใช้ เค้าแย่งจากเราไปก่อน เรามีปากเสียงกันรุนแรงที่สุดที่เคยทะเลาะกันด้วยค่ะ แล้วสถานที่ที่ทะเลาะกันก็ค่อนข้างเปลี่ยว แต่โชคดีที่เป็นตอนกลางวัน เค้าไล่เราลงจากรถคะ เราก็เดินออกไปซักพัก เห็นเค้ายังจอดอยู่ ก็ยังคิดในเชิงบวก เค้าคงไม่ทิ้งเราไปหรอก ก็เลยเดินกลับไปที่รถคะ พอใกล้จะถึงตัวรถ เค้ากลับเร่งรถ ออกไป และทิ้งเราไว้ตรงนั้น เราก็โทรหาผู้ใหญ่ค่ะว่า เค้าทิ้งเราไว้ตรงนี้นะ ผู้ใหญ่ฝั่งเค้าก้ถามว่สทำไมล่ะ แล้วจะกลับบ้านยังไง เราก็ตอบว่า เดี๋ยวหนูเดินกลับเองก็ได้คะ (ไม่เอ่ยเลยว่า เดี๋ยวไปรับนะ แถวนั้นอันตราย) เราก็ได้วางสายไป และเดินกลับบ้านเองค่ะ พยายามเดินเลี่ยงทางที่เปลี่ยว นั่นหมายถึงเดินริมถนนsuperhighway คะ เราใช้เวลาเดินเกือบ 2 ชั่วโมง กว่าจะถึงบ้านค่ะ ระหว่างเดินเค้าก็ส่งข้อความมา ประมาณว่า อย่ามายุ่งกับคนในครอบครัวเค้า ไม่ต้องมาเอาดีเข้าตัว อะไรประมาณนี้อะคะ คือเราก็คิดว่าแบบ เออ เราทำร้ายร่างกายเค้าจริง แต่เค้าก็ทิ้งเรานะ เราเป็นผู้หญิง ทิ้งเราในที่แบบนั้นได้ไง เปลี่ยวก็เปลี่ยว ความจริงเค้าก้วนรถหาเรานะคะ ว่าเราเดินถึงไหน จอด เหมือนจะรับ แต่ไม่ลงมา ไม่อะไรซัดอย่าง แล้วเราเดินมาตลอด เห็นรถเค้าแค่ 2 ครั้ง คือครั้งที่จอด กับครั้งที่เค้าขับผ่านไป แล้วจากนั้นเราก็ไม่เห็นอีกเลย เค้าบอกว่าเค้าตามหาเรา แต่เราไม่เห็นเค้า คือตามหายังไงหรอ ? ไล่เราลง และทิ้งเราไปเอง ตามหาทำไม พูดบอกแม่เราว่าหาเรา แต่จริงๆหารึเปล่าก็ไม่รู้ พอเราถึงบ้าน เราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยค่ะ ใจนึงก็รู้สึกผิดค่ะ ที่ทำรุนแรง รู้สึกผิดมากๆด้วย แต่อีกใจก็โกรธที่เค้าทิ้งเรา และครอบครัวเค้าเองก็ไม่ได้ห่วงเรา จากผลที่ลูกชายเค้ากระทำด้วย จะเดินออกมาก็เสียใจนะคะ เพราะรักเค้ามากๆ แต่อีกใจ ก็โกรธมากๆ และไม่อยากลากเค้ามาในวงจรความคิดที่เราไม่เคยลืมเรื่องที่เค้าทำผิด และไม่อยากลากเค้าเข้ามารองรับอารมณ์โกรธของเราและอาจบาดเจ็บไปมากกว่านี้อีกค่ะ เราควรจัดการกับตัวเองยังไงดีคะ 😭😭
ปล. ที่ผ่านมาเค้าก็ดีกับเรามากค่ะ ในช่วงที่เค้ากลับมา เอาใจเราทุกอย่าง ดูแลเราดีมากๆค่ะ จะมีแต่ช่วงทะเลาะกัน ที่เค้ากับเราเหมือนคนเกลียดกัน
ปล.2 พิมพ์ในมือถือ ผิดพลาดยังไงขออภัยอีกรอบนะคะ