เพิ่งเจอสดๆร้อนๆเลยเมื่อวานนี้ หยุดงานวันแม่ทั้งที เราก็เลยอยากจะได้ต้นมะลิมาปลูกไว้ที่ห้อง ก็ไปจตุจักร เพราะวันพุธมันเป็นตลาดนัดต้นไม้ ก็ได้ต้นอื่นมาด้วยแหละ ซื้อมาเต็มสองมือเลย ตอนขึ้นรถก็โชคดีเหลือที่นั่งด้านหลังสุดเราก็ไม่รอช้า รีบเดินเข้าไปนั่ง นั่งไปได้สักสามสี่ป้าย คนก็เริ่มทยอยขึ้น ก็เห็นแล้วแหละว่าเกาะกันแถวๆประตูนั่นแหละ แปดเก้าคน (ทั้งที่ด้านหลังนี่โล่งนะ ไม่ยอมมา) ไอ้เราก็คิด อืมมมมมม ตอนลงต้องลำบากแน่ ก็เลยรอจนถึงใกล้ๆป้ายก่อนหน้าที่เราจะลง ก็ลุกขึ้นไปยืนรอเลย เดินๆๆ ของก็เต็มสองมือ ปากก็บอกขอทางหน่อยค่ะๆ ก็เขยิบให้ 2 นิ้ว  
     คือ แบบ... เฮ้ย !! มันนิดเดียวจริงๆอะ แบบเหมือนแทบจะไม่เขยิบให้เลยด้วยซ้ำ ไอ้เราก็ยืนรออีกหน่อย เผื่อจะเขยิบให้อีก ก็ไม่ค่ะ เขาก็ยืนที่เดิม ประมาณ...ก็เมื่อกี้ก็เขยิบให้แล้วไง เอาไรอีก      ไอ้คนอื่นๆก็พร้อมใจกันแล้งน้ำใจกันหมด ไม่มีใครเขยิบให้เลยค่ะ เราก็เริ่มโมโหค่ะ หนักก็หนัก เลยเดินแทรกไปเลย ชนใครไม่รู้แระ ไม่สนๆ  อารมณ์นั้นคือโกรธค่ะโกรธ ไม่เข้าใจว่าทำไมคนเดี๋ยวนี้มันเป็นแบบนี้ไปหมด แต่เราก็ไม่ได้ตั้งใจจะกระแทกหรือชนใครนะ ก็แทรกไปเรื่อยๆ จนใกล้ถึงหน้าประตู ก็มีผู้หญิงคนนึงยืนขว้างแบบ เหมือนจะลงป้ายเดียวกับเรา เราก็เลยยืนต่อนาง จนรถจอดเราก็รอให้นางลงก่อน สรุปคือนางไม่ได้ลงค่ะ นางแค่ยืนเกาะเสาเท่ๆ ขว้างคนขึ้นลงเท่านั้น ไอ้เราเห็นว่านางไม่ลง ก็พยายามเดินอ้อมแต่นางยืนเต็มที่จริงๆค่ะ เราคงใช้เวลาคิดนานเกินมั้ง คนขับรถเมล์เลยออกรถก่อน จนเราต้องตะโกนบอกเดี๋ยวค่ะ แล้วก็พูดเสียงแข็งๆใส่ด้านหลังหัวนาง ว่า " ขอทางด้วยค่ะ "
     สรุป ก่อนลง เราก็เลยพูดทิ้งท้ายว่า "ก็ยืนกันเอาโล่เนอะ" 555+  

     อีกนิดค่ะ จะบอกว่าปกติเราก็นั่งรถเมล์ประจำนะ เจอคนที่เขานิสัยดีๆ ก็ดีค่ะ บ้างทีก็ลุกให้เรานั่งด้วยซ้ำ เวลาที่เรามีของเยอะๆ ก็อยากจะบอกตรงนี้เลยค่ะว่าซาบซึ้งใจมาก เป็นคนดีแบบนี้ต่อไปนะคะ     และสำหรับคนแบบที่เราเพิ่งเจอ ก็ขอให้คุณนึกถึงใจเขาใจเราหน่อยนะคะ อะไรนิดอะไรหน่อยก็ช่วยๆกัน ควรจะมีน้ำใจให้เพื่อนร่วมโลกบ้าง ลดความเห็นแก่ตัวลงโลกจะน่าอยู่ขึ้นอีกเยอะค่ะ