เราอยู่บ้านนอก จังหวัดที่แม้แต่เซ็นทรัลยยังไม่มี เวลาบ้านไหนตายชาวบ้านก็จะมาช่วยกันทำอาหารเลี้ยงแขกงานศพ อุปกรณ์ยืมหมู่บ้านมา วัตถุดิบเจ้าภาพซื้อเอง แม่เราเป็น้ฝเจ้าภาพงานศพ หาวัตถุดิบมาเท่าไหร่ฝ่ก็ไม่พอ แม่ครัว(มนุษย์ป้า มนุษย์ยายจอมห่อ)จะบอกว่าไม่พอๆเอามาอีก งบบานปลายมาก เป็นแสนๆ ถ้าไม่มีพวกห่อๆกลับนี่ ห่อกลับบนี่แขกยังไม่อิ่ม ไม่ครบเลยนะคะ หน้าด้านหน้าทนมาก เรายุ่งงานทั้งวันข้างเที่ยงไม่ได้กิน เห็นนางทอดเนื้อเลยไปขอกินด้วย เราเป็นลูกเจ้าภาพ ทุกบาททุกสตางค์เงินแม่เราทั้งนั้น แบ่งให้จึ้งนึงไม่ให้ บอกจะเอาไว้ห่อ แต่มารู้ทีหลังว่าเขาทำข้างร้อยห่อกัน แต่เห็นละ มันไม่ใช่อันที่พวกนางซอยไว้ ก็คือนางเอาห่อกลับนั่นแหละ ไม่ใช่เวลากินข้าว ไม่ใช่ตารางอาหาร นี่ตอนเราพิมพ์อยู่ยังมายืนเกาะหน้าต่างแย่งลูกชิ้นที่แม่เอามาให้อยู่เลย คนพวกนี่ ตายไปเราจะได้กินดีๆแบบนี้มั้ยไม่รู้ งานศพเขาอะ โกรธๆๆๆๆๆๆ แก้ยังไงดีคะให้ไม่หักน้ำใจกันมาก เขาก็มาช่วยแหละ แต่ก็ลอบเอาของไปอยู่เรื่อย นี่คิดว่าจะเขียนป้ายแปะ รอไปกินข้าวงานศพอยู่นะคะ แต่ไม่ดีแหละ รู้อยู่ 🥲