เรื่องมีอยู่ว่า ป้าข้างบ้านเนี้ยแกเป็นคนมีเงิน และก็นิสัยสัยชอบอวดรวย เวลามาบ้านเรามักจะมาพูดว่าข้าวของภายในบ้านเหลือใช้ วันนี้ไปนี่มาหมดเงินไปเท่าไร อะไรนี้ ซึ่งตอนนั้นเราก็ไม่อะไรนะ ก็เข้าใจว่า แกคงเป็นคนแบบนี้แหละ จนเวลาผ่านไปเรามีลูก(เด็กผู้ชาย) แล้วลูกสาวป้าข้างบ้านก็มีลูก (เด็กผู้หญิง) ด้วยความที่ลูกเราเป็นเด็กวัยขวบ 5เดือน อยากเล่นเห็นหลานป้าข้างบ้านก็จะไปเกาะรั่วเล่นด้วยกัน เราก็พาไปเล่นตามปกติของเพื่อนบ้านที่มีเด็กในวัยเดียวกัน 
จนกระทั่งวันหนึ่ง น้องพี่เลี้ยงเด็กข้างบ้านลาออก(น้องเขาเป็นชนเผ่า) ก็มาคุยกับเราว่า "  พี่ถ้าไม่จำเป็นไม่ต้องพาลูกไปเล่นกับหลานป้าข้างบ้านนะ " ป้าเขาไม่ชอบ เราก็ห๊ะ อะไร  น้องก็บอกต่อว่า " ป้าบอกว่า ลูกเราไปขโมยลูกบอลหลานเขามา  เราก็บอกน้องเขาว่า ลูกบอลที่บ้านเรานะ มีเยอะมาก ไม่จำเป็นต้องขอโมยหรอก น้องยังบอกอีกว่า ป้าว่าเราเลี้ยงลูกสกปรกมอมแมม เราโกรธเลือดขึ้นหน้าเลยนะ  เรารีบไปบอกพ่อแม่แฟนว่า ถ้าลูกเราไปเกาะรั้วเพื่อที่จะร้องให้พาออกไปเล่นกับหลานป้าข้างบ้าน ก็ปล่อยให้ร้องไป แต่ไม่ให้พาไปเล่นอีก 
กลับมาในมุมของเรานะ 
- เราตัดปัญหาคือ ไม่ชอบก็ไม่พาไปเล่นตวย 
- เราจะไม่พาลูกไปใกล้บริเวณรั้ว
- เราเลี้ยงลูกแบบชาวบ้านทั่วไปนะ คือเวลากลางวันก็ใส่กางเกง  ฉี่ก็เปลี่ยน อึก็พาไปล้าง ใส่แพมเพิสแค่ตอนนอน
- เวลาเราพาลูกไปเล่นเราให้ลูกใส่แพมเพิสนะ กลัวไปฉี่บ้านเขา 
- เวลามีงานอะไรบ้านเขาเราก็ไปช่วยนะ บ้านใกล้เรือนเคียง 
# เวลาผ่านไปจนลูกเราได้2ขวบกว่า ก็คือต่างคนต่างอยู่ เหมือนแกก็รู้นะว่า เราไม่อยากพาลูกไปเล่นกับหลานเขา  แต่หลานป้าข้างบ้านก็น่าสงสารนะ เลี้ยงแต่ในห้องแอร์ไม่ได้ออกมาเล่นข้างนอกเลย หลานของป้าข้างบ้านถ้าเห็นประตูรั้วเปิดเมื่อไร ก็จะวิ่งมาบ้านเรา พ่อแม่แฟนก็จะเปิดประตูรั้วให้มาเล่นกับลูกเรา เราก็ไม่อะไรนะ เพราะเด็กมันเล่นกัน แต่ป้าข้างบ้านมักนะนำหลานตัวเองมาทิ้งไว้แล้วตัวเองก็หายไป อ้างว่าจะทำนั้นทำนี่อยู่เสมอ 

##เราก็อึดอัดนะแบบไม่ชอบลูกเราแล้วเราหลานตัวเองมาบ้านเอาทำไม 
#คือเรารู้ความจริงอยู่เต็มอก จะปั้นหน้าเหมือนไม่รู้อะไรก็เกินไปบ๋อ

 ### เราพยายามจัดการอารมณ์ตัวเองแต่มันทำไมได้ ขอแนวทางแก้ไขหน่อยค่ะ อึดอัดใจ