วันนี้คุยกับลูกค้า ที่เป็นตัวแทนจำหน่ายทางภาคอีสาน ภาคเหนือ

อยากบอกรัฐบาลว่า ตลาดเงียบมากนะครับ

ลูกค้าบอกว่า ชาวนาตอนนี้บางแห่งไม่มีน้ำ ไม่กล้าปลูกข้าว ไม่กล้าใช้เงิน

แต่ชาวนา หรือผู้คนบางส่วนที่ปลูกได้ และมีเงิน ก็ไม่กล้าใช้เงิน

ทุกคนกลัว วิกฤตเศรษฐกิจไปหมด ทุกอย่างชะงักงัน

หลายกระทู้ที่เคยตั้งไป หวังว่า รัฐบาล หัวหน้าฝ่ายเศรษฐกิจ จะมีนโยบาย ที่กระตุ้นแบบแรงๆ ส่งตรงถึงประชาชน

(ไม่ใช่ ปล่อยเงินให้แบงค์ ปล่อยกู้ หรือ ชดเชยชาวนาไร่ละหนึ่งพัน ระบบพวกนี้ กว่าเงินจะไปถึง ชาวบ้าน กิจการรอถึงวันนั้นไหวไหม)

(บอกตรงๆ แจกเงินให้ประชาชนไปใช้เลย เอาให้ประชาชนมีความคึกคัก เค้าได้เงินไป คนละพันสองพัน เค้าอาจควักในกระเป๋าเพิ่มก็ได้)

การทำแบบนี้ รัฐบาลไม่ได้เสียเงินไปฟรีๆนะครับ การหมุนของเงิน ยิ่งหมุนหลายรอบ มันก็ย้อนกลับไปเป็น กำไรของบริษัท

และออกมาเป็นยอดภาษีที่เพิ่มขึ้น กลับเข้ารัฐบาลไปอีกทีหนึ่ง

ถ้ารัฐบาลจะรอส่งออกฟื้น (ต้องถามว่า ต่างชาติ ต้องมาซื้อไทยที่เดียว เหมือนตอนต้มยำกุ้งไหม เค้าเลือกซื้อเวียดนาม กัมพูชา ได้ไหม)

ผมคาดว่า กว่าส่งออกจะฟื้น ผู้ประกอบการในไทย อาจไม่รอดแล้วครับ

ผ่านมาครึ่งปีแล้ว ตอนนี้จะครึ่งหนึ่งของไตรมาสสามแล้ว

ที่สำคัญ

รัฐบาล ขาดทุนได้นะครับ รัฐบาลขาดทุนได้นานกว่า บุคคลธรรมดา เอสเอ็มอีเล็กๆ

(บุคคลธรรมดา หรือ เอสเอ็มอีเล็กๆ ถ้าเงินเค้าหมด คือ จบเลย หาเงินกู้ไม่ได้ เพราะ ไม่มีเครดิต)

อยากย้ำให้ รัฐบาลคิด ตอนนี้ทีมเศรษฐกิจ ท่าน จะมาอนุรักษ์นิยม แบบเก่าไม่ได้แล้ว

รัฐบาลขาดทุนได้ ติดลบได้ เพราะ รัฐบาลยังสามารถอยู่ได้ แต่ ชาวบ้าน กิจการเล็กๆ ขาดทุน คือ เฟืองเล็กๆ มันแตกสลายหายไปเลย

ผมตั้งกระทู้นี้มา ไม่ได้เพิ่มความกลัวให้คนทั่วๆไป แต่หวังว่า

รัฐบาลจะมี นโยบาย มาช่วยเป็นน้ำหล่อเลี้ยงสั้นๆ ต่อลมหายใจที่รวยระริน ของคนไข้ใกล้ตาย ให้อยู่ต่อไป จนกว่า การรักษาใหญ่จะมาถึง

แต่ถ้ารัฐบาลจะยืนยัน ให้คนไข้ รอหมอใหญ่อย่างเดียว รัฐบาลคิดว่า คนไข้ตัวเล็กๆ จะอยู่รอไหวรึครับ

กิจการเล็กๆ ถ้าล้มไป กว่าจะกลับมาเดินได้ใหม่ ไม่ใช่ง่ายๆนะครับ เลิกกิจการไป ลูกน้องก็กระจายไปหมด ลูกน้องที่ชำนาญงานก็กระจายไป

กว่าจะหาคนมาทำงานได้ใหม่ กว่าจะฝึก เสียเวลา เสียค่าใช้จ่ายทั้งนั้น

ดังนั้น ตอนนี้ ทุกกิจการเล็กๆ เค้าก็ทน ทน ทน และทนจนกว่าจะทนไม่ไหว

อย่าครับ รัฐบาลอย่ารอให้คนไข้ตาย แล้วท่านค่อยหาหมอใหญ่มารักษา