คิดจากวงกว้างที่สุด
คนจะรวยขึ้น รวยขึ้นได้จาก
1.ทำงานหนักขึ้น ได้ผลผลิตมากขึ้น
2.ใช้สมองมากขึ้น คิด ประดิษฐ์สิ่งใหม่ๆ เทคโนโลยีไฮเทค กำลังสมองได้ค่าตอบแทนมากกว่าแรงงานหลายเท่า
ประเทศอย่างญี่ปุ่น เกาหลี ประชาชนทุ่มเทด้วยการทำงานหนัก ไม่ยอมลาหยุด ความเครียดสูง แต่ก็ประสบความสำเร็จเรื่องรายได้
ประเทศอย่างอเมริกา มีประชากรอย่างบิลเกต สตีฟจ๊อบ ใช้สมองจนรวยที่สุดในโลกแบบไม่นอนกินมรดกเจ้าคุณปู่ การบริหารจัดการที่เยี่ยมยอด เทคโนโลยีอาวุธ ฯลฯ สิ่งเหล่านี้มูลค่ามหาศาล
ประเทศไทยมีอะไรทำรายได้บ้าง ยกตัวอย่าง
ชาวนา ปลูกข้าว
ชาวสวนยาง ปลูกยาง
สถานการณ์ปัจจุบัน
ข้อ1.แทนที่ประชาชนจะทำงานหนักขึ้น-ท่านว่ายางถูกแล้วปลูกทำไม โค่นทิ้งไป ห้ามปลูกใหม่ ทีหลังอย่าปลูก อยู่เฉยๆรอรับเงินช่วยเหลือ
ข้าวถูกแล้วปลูกทำไม ปลูกไปก็รู้ว่าขาดทุน ที่ผ่านมาก็เป็นหนี้ตลอด อยู่เฉยๆรอเงินชดเชย ประมาณเรื่องเดียวกัน
ข้อ2.แทนที่ประชาชนจะใช้สมอง จะได้ฉลาดขึ้น - ท่านก็ห้ามแสดงความเห็น สั่งให้ท่องก็ท่องไป ไม่ต้องคิดเอง
แล้วจะพัฒนาไหม
คิดใหม่ ทำใหม่ สู่การพัฒนาที่ถูกทาง ด้วยนโยบายจำนำข้าว
ต้องคิดก่อนว่า ทำอย่างไรประชาชนจะทำงานหนักขึ้นกว่าเดิม พบคำตอบว่า คนจะทำงานหนักขึ้น เนื่องมาจาก
1.เป็นหนี้ (นโยบายกองทุนหมู่บ้าน)
2.เห็นโอกาสที่จะทำรายได้ (จำนำข้าว)
3.อยากได้อยากมี (มนุษย์ทุกคนเป็น ไม่ต้องส่งเสริมก็ได้)
นโยบายจำนำข้าว เป็นแรงกระตุ้นข้อที่สอง อยู่ๆจะมีคนรับซื้อในราคาที่คำนวณแล้วว่า ชาวนาจะมีกำไรแน่ๆ มีเงินเหลือไปใช้หนี้และซื้อข้าวของ แล้วชาวนาที่ไหนจะไม่อยากขยันปลูกข้าว
จากพื้นที่ว่างๆ แสงแดดฟรี น้ำก็ต้นทุนต่ำ ปุ๋ย+ยาที่ใช้บัตรเครดิตรูดไปก่อนได้
จากที่ว่างๆทิ้งไว้เฉยๆไม่เกิดรายได้ กลายเป็นทุ่งนาที่ให้ผลผลิต ทำแล้วทำอีกปีละสองสามรอบ เมื่อเกิดผลผลิตที่มีมูลค่าอยู่ในประเทศไทย ก็เกิดทรัพย์ขึ้น ประเทศไทยมีทรัพย์สินเพิ่มขึ้นกว่าเดิม เป็นจุดเริ่มต้นของวงจรที่จะทำให้ทุกคนในประเทศมีทรัพย์สินเพิ่มขึ้นด้วย
ต่อมา รัฐบาลต้องฉลาดบริหาร ขอบอกว่าไม่ใช่ทุกรัฐบาลจะคิดเป็น ทำเป็น และทำได้สำเร็จ ต้องมีความสามารถและมีสติปัญญาด้วย
การลงทุนมีความเสี่ยง พ่อค้าที่มีวิสัยทัศน์เท่านั้นที่เหมาะสมจะเป็นผู้บริหารนโยบายนี้ แม้ว่ารัฐบาลมีสิทธิ์ขาดทุนมากเพราะรับซื้อสูงกว่าราคาตลาด
แต่ข้อดีคือ
1.ชาวนามีกำไรจากการขายข้าว(+เงินกู้จากกองทุนหมู่บ้าน) ไปซื้อสินค้ามากมายมหาศาล เงินที่ลงไปถึงรากหญ้าหลายแสนล้านจะหมุนเวียนอยู่ในตลาดประเทศไทย (ชาวนาไม่ไปเที่ยวยุโรป ไม่ซื้อกระเป๋าหลุยส์ใบละแสนกลับมา อย่างมากก็ซื้อมอเตอร์ไซค์ผลิตในประเทศ และ...
ทุกขั้นตอนของการค้า การซื้อสินค้า ทุกชิ้นส่วนอะไหล่มอเตอร์ไซค์ รัฐบาลเก็บภาษีได้หมด กิจการขายมอเตอร์ไซค์มีกำไรดี คนงานโรงงานผลิตก็มีรายได้เพิ่ม ได้โอทีได้โบนัสเพิ่ม (ทำงานหนักเพิ่มอีกเป็นกลุ่มที่สองต่อจากชาวนา-ผลผลิตของชาติก็เพิ่มอีก ประเทศไทยมีทรัพย์สินเพิ่มอีก) พอคนงานเหล่านี้ เอาเงินไปใช้จ่ายอีก รัฐบาลก็เก็บภาษีได้เพิ่ม วนกี่รอบก็ได้ภาษีทุกรอบ
เอาแค่ตัวเงินตรงนี้ ถ้าเอาเงินภาษีที่เพิ่มไปโปะเงินขาดทุนจากการจำนำข้าว หักลบกลบหนี้แล้ว ความจริงรัฐบาลอาจจะกำไรก็ได้
2.ชาวนามีเงินซื้อเทคโนโลยีที่ช่วยการผลิตข้าว และลงทุนเพิ่มในการทำการเกษตรที่เกี่ยวข้อง หรือส่งลูกเรียนสูงๆ (การปลูกข้าวเป็นความชำนาญในสายเลือด เราเก่งที่สุดในโลกอยู่แล้ว และจะเก่งขึ้นไปอีก) ประสิทธิภาพของการผลิตจะยิ่งสูงขึ้นไปอีก เป็นการลงทุนขยายกิจการของชาวนาเอง ส่วนนี้คือการพัฒนาประชาชน กำไรเห็นๆ
3.รัฐบาลเก็บข้าวมหาศาลไว้ในสต็อค ควบคุมตลาด ควบคุมราคา ไม่ใช่แค่ในประเทศ แต่ระดับโลกทีเดียวสำหรับพ่อค้าที่มีความสามารถและสติปัญญาจะรู้ว่า จะจัดการกับข้าวอย่างไรให้ได้ผลตอบแทนสูง ถ้าไม่เคยค้าขายเคยแต่รับเงินเดือน อาจจะคิดไม่ได้
รัฐบาลประชาธิปไตยที่ภาพลักษณ์ดี ก็สามารถสร้างสัมพันธ์อันดีกับต่างประเทศ มีหลายประเทศอยากคบค้าสมาคมด้วย ย่อมค้าขายได้ดีกว่ารัฐบาลที่ถูกรังเกียจ ถูกกีดกัน และไม่มีความสามารถความถนัดด้านนี้
อีกอย่างธุรกิจมีช่องทางเสมอ ที่ผ่านมารัฐบาลโน้น จัดการกับข้าวมหาศาลในสต็อคแบบทุ่มตลาดป่วนตลาดได้ดีเยี่ยม เล่นเอาวุ่นวายไปหมดทั้งโลก ถ้ายังจำกันได้ ส่วนนี้เงินเข้ารัฐบาลหมด
ขอให้ท่านผู้มีสติปัญญาคิดถึงภาพรวมบ้าง
อย่าคิดง่ายๆแค่ว่า รัฐบาลจ่ายเงินซื้อแพง ขายข้าวได้ถูก แปลว่าต้องขาดทุนประเทศชาติต้องล่มจมแน่นอน อย่ามองแคบขนาดนั้น
ถ้าท่านคิดได้แบบนั้น ในที่สุดการแก้ปัญหาก็คือ ปล่อยชาวนาตามยถากรรม-ให้พ่อค้ากำหนดราคา-ชาวนาขาดทุน-ชาวนาเป็นหนี้-ส่วนหนึ่งเลิกทำนาเข้ากรุงมาหางานทำ มาแย่งลาวเขมรพม่าทำงาน แทนที่จะเป็นเจ้าของกิจการ เจ้าของประเทศ รัฐบาลต้องจ่ายเงินช่วยเหลือชาวนาที่เดือดร้อนแบบให้เปล่า แล้วเอาเงินที่ไหน ก็ไปดึงเงินกลุ่มอื่นมา ตัดงบพัฒนาประเทศด้านอื่นลง วนกลับไปด้อยพัฒนาแบบหลายสิบปีก่อน ทั้งที่เราควรพ้นวงจรนั้นมาได้แล้ว
ชาวนาไทยทำนาเก่งที่สุดให้เขาทำนาเถอะ ประชาชนทำงานน้อยลงประเทศก็จนลง ประชาชนทำงานมากขึ้น มีรายรับมากขึ้น ยังไงประเทศก็ร่ำรวยขึ้น รัฐบาลมีรายได้มากขึ้น และในที่สุดก็เกิดการพัฒนา
นโยบายจำนำข้าวช่วยพัฒนาประเทศชาติอย่างไร
คนจะรวยขึ้น รวยขึ้นได้จาก
1.ทำงานหนักขึ้น ได้ผลผลิตมากขึ้น
2.ใช้สมองมากขึ้น คิด ประดิษฐ์สิ่งใหม่ๆ เทคโนโลยีไฮเทค กำลังสมองได้ค่าตอบแทนมากกว่าแรงงานหลายเท่า
ประเทศอย่างญี่ปุ่น เกาหลี ประชาชนทุ่มเทด้วยการทำงานหนัก ไม่ยอมลาหยุด ความเครียดสูง แต่ก็ประสบความสำเร็จเรื่องรายได้
ประเทศอย่างอเมริกา มีประชากรอย่างบิลเกต สตีฟจ๊อบ ใช้สมองจนรวยที่สุดในโลกแบบไม่นอนกินมรดกเจ้าคุณปู่ การบริหารจัดการที่เยี่ยมยอด เทคโนโลยีอาวุธ ฯลฯ สิ่งเหล่านี้มูลค่ามหาศาล
ประเทศไทยมีอะไรทำรายได้บ้าง ยกตัวอย่าง
ชาวนา ปลูกข้าว
ชาวสวนยาง ปลูกยาง
สถานการณ์ปัจจุบัน
ข้อ1.แทนที่ประชาชนจะทำงานหนักขึ้น-ท่านว่ายางถูกแล้วปลูกทำไม โค่นทิ้งไป ห้ามปลูกใหม่ ทีหลังอย่าปลูก อยู่เฉยๆรอรับเงินช่วยเหลือ
ข้าวถูกแล้วปลูกทำไม ปลูกไปก็รู้ว่าขาดทุน ที่ผ่านมาก็เป็นหนี้ตลอด อยู่เฉยๆรอเงินชดเชย ประมาณเรื่องเดียวกัน
ข้อ2.แทนที่ประชาชนจะใช้สมอง จะได้ฉลาดขึ้น - ท่านก็ห้ามแสดงความเห็น สั่งให้ท่องก็ท่องไป ไม่ต้องคิดเอง
แล้วจะพัฒนาไหม
คิดใหม่ ทำใหม่ สู่การพัฒนาที่ถูกทาง ด้วยนโยบายจำนำข้าว
ต้องคิดก่อนว่า ทำอย่างไรประชาชนจะทำงานหนักขึ้นกว่าเดิม พบคำตอบว่า คนจะทำงานหนักขึ้น เนื่องมาจาก
1.เป็นหนี้ (นโยบายกองทุนหมู่บ้าน)
2.เห็นโอกาสที่จะทำรายได้ (จำนำข้าว)
3.อยากได้อยากมี (มนุษย์ทุกคนเป็น ไม่ต้องส่งเสริมก็ได้)
นโยบายจำนำข้าว เป็นแรงกระตุ้นข้อที่สอง อยู่ๆจะมีคนรับซื้อในราคาที่คำนวณแล้วว่า ชาวนาจะมีกำไรแน่ๆ มีเงินเหลือไปใช้หนี้และซื้อข้าวของ แล้วชาวนาที่ไหนจะไม่อยากขยันปลูกข้าว
จากพื้นที่ว่างๆ แสงแดดฟรี น้ำก็ต้นทุนต่ำ ปุ๋ย+ยาที่ใช้บัตรเครดิตรูดไปก่อนได้
จากที่ว่างๆทิ้งไว้เฉยๆไม่เกิดรายได้ กลายเป็นทุ่งนาที่ให้ผลผลิต ทำแล้วทำอีกปีละสองสามรอบ เมื่อเกิดผลผลิตที่มีมูลค่าอยู่ในประเทศไทย ก็เกิดทรัพย์ขึ้น ประเทศไทยมีทรัพย์สินเพิ่มขึ้นกว่าเดิม เป็นจุดเริ่มต้นของวงจรที่จะทำให้ทุกคนในประเทศมีทรัพย์สินเพิ่มขึ้นด้วย
ต่อมา รัฐบาลต้องฉลาดบริหาร ขอบอกว่าไม่ใช่ทุกรัฐบาลจะคิดเป็น ทำเป็น และทำได้สำเร็จ ต้องมีความสามารถและมีสติปัญญาด้วย
การลงทุนมีความเสี่ยง พ่อค้าที่มีวิสัยทัศน์เท่านั้นที่เหมาะสมจะเป็นผู้บริหารนโยบายนี้ แม้ว่ารัฐบาลมีสิทธิ์ขาดทุนมากเพราะรับซื้อสูงกว่าราคาตลาด
แต่ข้อดีคือ
1.ชาวนามีกำไรจากการขายข้าว(+เงินกู้จากกองทุนหมู่บ้าน) ไปซื้อสินค้ามากมายมหาศาล เงินที่ลงไปถึงรากหญ้าหลายแสนล้านจะหมุนเวียนอยู่ในตลาดประเทศไทย (ชาวนาไม่ไปเที่ยวยุโรป ไม่ซื้อกระเป๋าหลุยส์ใบละแสนกลับมา อย่างมากก็ซื้อมอเตอร์ไซค์ผลิตในประเทศ และ...
ทุกขั้นตอนของการค้า การซื้อสินค้า ทุกชิ้นส่วนอะไหล่มอเตอร์ไซค์ รัฐบาลเก็บภาษีได้หมด กิจการขายมอเตอร์ไซค์มีกำไรดี คนงานโรงงานผลิตก็มีรายได้เพิ่ม ได้โอทีได้โบนัสเพิ่ม (ทำงานหนักเพิ่มอีกเป็นกลุ่มที่สองต่อจากชาวนา-ผลผลิตของชาติก็เพิ่มอีก ประเทศไทยมีทรัพย์สินเพิ่มอีก) พอคนงานเหล่านี้ เอาเงินไปใช้จ่ายอีก รัฐบาลก็เก็บภาษีได้เพิ่ม วนกี่รอบก็ได้ภาษีทุกรอบ
เอาแค่ตัวเงินตรงนี้ ถ้าเอาเงินภาษีที่เพิ่มไปโปะเงินขาดทุนจากการจำนำข้าว หักลบกลบหนี้แล้ว ความจริงรัฐบาลอาจจะกำไรก็ได้
2.ชาวนามีเงินซื้อเทคโนโลยีที่ช่วยการผลิตข้าว และลงทุนเพิ่มในการทำการเกษตรที่เกี่ยวข้อง หรือส่งลูกเรียนสูงๆ (การปลูกข้าวเป็นความชำนาญในสายเลือด เราเก่งที่สุดในโลกอยู่แล้ว และจะเก่งขึ้นไปอีก) ประสิทธิภาพของการผลิตจะยิ่งสูงขึ้นไปอีก เป็นการลงทุนขยายกิจการของชาวนาเอง ส่วนนี้คือการพัฒนาประชาชน กำไรเห็นๆ
3.รัฐบาลเก็บข้าวมหาศาลไว้ในสต็อค ควบคุมตลาด ควบคุมราคา ไม่ใช่แค่ในประเทศ แต่ระดับโลกทีเดียวสำหรับพ่อค้าที่มีความสามารถและสติปัญญาจะรู้ว่า จะจัดการกับข้าวอย่างไรให้ได้ผลตอบแทนสูง ถ้าไม่เคยค้าขายเคยแต่รับเงินเดือน อาจจะคิดไม่ได้
รัฐบาลประชาธิปไตยที่ภาพลักษณ์ดี ก็สามารถสร้างสัมพันธ์อันดีกับต่างประเทศ มีหลายประเทศอยากคบค้าสมาคมด้วย ย่อมค้าขายได้ดีกว่ารัฐบาลที่ถูกรังเกียจ ถูกกีดกัน และไม่มีความสามารถความถนัดด้านนี้
อีกอย่างธุรกิจมีช่องทางเสมอ ที่ผ่านมารัฐบาลโน้น จัดการกับข้าวมหาศาลในสต็อคแบบทุ่มตลาดป่วนตลาดได้ดีเยี่ยม เล่นเอาวุ่นวายไปหมดทั้งโลก ถ้ายังจำกันได้ ส่วนนี้เงินเข้ารัฐบาลหมด
ขอให้ท่านผู้มีสติปัญญาคิดถึงภาพรวมบ้าง
อย่าคิดง่ายๆแค่ว่า รัฐบาลจ่ายเงินซื้อแพง ขายข้าวได้ถูก แปลว่าต้องขาดทุนประเทศชาติต้องล่มจมแน่นอน อย่ามองแคบขนาดนั้น
ถ้าท่านคิดได้แบบนั้น ในที่สุดการแก้ปัญหาก็คือ ปล่อยชาวนาตามยถากรรม-ให้พ่อค้ากำหนดราคา-ชาวนาขาดทุน-ชาวนาเป็นหนี้-ส่วนหนึ่งเลิกทำนาเข้ากรุงมาหางานทำ มาแย่งลาวเขมรพม่าทำงาน แทนที่จะเป็นเจ้าของกิจการ เจ้าของประเทศ รัฐบาลต้องจ่ายเงินช่วยเหลือชาวนาที่เดือดร้อนแบบให้เปล่า แล้วเอาเงินที่ไหน ก็ไปดึงเงินกลุ่มอื่นมา ตัดงบพัฒนาประเทศด้านอื่นลง วนกลับไปด้อยพัฒนาแบบหลายสิบปีก่อน ทั้งที่เราควรพ้นวงจรนั้นมาได้แล้ว
ชาวนาไทยทำนาเก่งที่สุดให้เขาทำนาเถอะ ประชาชนทำงานน้อยลงประเทศก็จนลง ประชาชนทำงานมากขึ้น มีรายรับมากขึ้น ยังไงประเทศก็ร่ำรวยขึ้น รัฐบาลมีรายได้มากขึ้น และในที่สุดก็เกิดการพัฒนา