เรารับยายตัวเองไม่ได้ คือยายเราชอบพูดให้ลูกหลานตีกัน คือใครว่าอะไรใครแกชอบเก็บข้างนู้นไปบอกข้างนี้ บางทีแกว่าเองแกก็อ้างอีกคนว่าทำให้คนไม่รู้ไม่ชอบหน้ากัน แต่ที่บ้านเรารู้เพราะยายอยู่ที่บ้านเราแกไม่พอใจใครแกก็จะเอามาด่าลับหลังแต่ต่อหน้าแกพูดดี ยาย80กว่าแล้วและยายตอนนี้เป็นเอดส์
ยายเป็นหม้ายตั้งแต่สาวๆไม่มีใครแต่อยู่ดีๆยายมาตรวจเจอเอดส์ตอนอายุ 80 กว่า ยิ่งรู้ตอนหลังว่าที่แกเป็นเอดส์เกิดจากแกไปมีไรกับสามีคนอื่นซึ่งรุ่นเดียวกับยาย แต่มันสิบปีให้หลังมาแล้วยายพึ่งออกอาการแต่ตาคนนั้นลูกๆเขาปิดไว้ ยายไม่ได้เล่าเรื่องนี้กับใครนอกจากแม่เราแกพึ่งเล่าเพราะแม่เป็นคนพาแกไปหาหมอหมอบอกจะติดทางอื่นไม่ได้ที่บ้านเราจึงถามทุกวันจนยายยอมรับ แต่ลูกคนอื่นเข้าใจว่ายายเกิดจากเข็มที่โรงพยาบาลแต่มันไม่ใช่เพราะไม่มีลูกคนไหนจะไปถามหมอและถามแม่เราถึงสาเหตุมีแต่แม่เราที่เฝ้าและดู และลูกยายก็ไม่ถูกกันเพราะยายจะว่าไรใครจะอ้างแม่เราว่ายายบอกถ้าบอกว่ายายว่าเองมันไม่ดีหรือถ้าลูกคนไหนว่ากันเองยายงก็จะบอกใครว่าใครยายจะเก็บไปบอก ยิ่งตอนนี้ยายเป็นเอดส์แกไม่มีแรงแต่แกก็ยังพูดได้นิสัยยายก็ยังเป็นแบบเดิม

เรารับแกไม่ได้คือเวลาแกเจ็บมีแต่แม่เราคนเดียวที่ดูแล ที่เรารับแกไม่ได้เกิดคำถามในใจทำไมนะแกชอบพูดให้คนเขาตีกันเวลาแกเจ็บก็ไม่มีใครเอามีแต่แม่เรา
ทำยังไงให้วางเฉยเราคิดแล้วทุกข์

สวดมนต์เราก็สวดไม่ได้แล้วเวลาคิดเรื่องนี้ทำใจวางไม่ได้เลย