'สัทธาสัมปทา' ทรงไม่ได้ชี้ที่ภิกษุสงฆ์เลย แต่ชี้มาที่ความศรัทธาในพระองค์เท่านั้น  ซึ่งเป็นเหตุหนึ่งในสี่ของความเป็นไปเพื่อถึง 'ธรรม ๔ ประการที่น่าปรารถนา น่าใคร่ น่าพอใจ หาได้ยากในโลก'

ทรงตรัสไว้กับท่านอนาถบิณฑิกคฤหบดี ใน 'ปัตตกรรมสูตร'
[พระไตรปิฎก ฉบับหลวง (ภาษาไทย) เล่มที่ ๒๑]

"ดูกรคฤหบดี ก็สัทธาสัมปทาเป็นไฉน อริยสาวกในธรรมวินัยย่อมเป็นผู้มีศรัทธา เชื่อพระปัญญาตรัสรู้ของพระตถาคตว่า แม้เพราะเหตุนี้ พระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น เป็นพระอรหันต์ ... เป็นผู้จำแนกธรรม ดูกรคฤหบดี นี้เรียกว่าสัทธาสัมปทา"

นี่แหล่ะจึงเป็น 'รักศรัทธาตถาคต'