ก็ไม่รู้ว่า คนตั้งกระทู้หาผมทั้งวันนั้น อยากช่วยสาวเหลือน้อย หรืออยากจะให้ผมพูดถึงแกบ่อย ๆ กันแน่ เพราะอธิบายเรื่องนี้ที ก็ต้องยกตัวป้ามาพูดถึงอยู่แล้ว

ถ้าตามนิยามที่ผมใช้ ก็คือการทำให้แกโดนด่าอยู่เรื่อย ๆ

แต่ถ้านิยามที่ป้าใช้ ก็ต้องถือว่า ผมยังไม่เคยด่าแกเลยสักครั้งเดียว (เพราะไม่เคยใช้คำหยาบคายใด ๆ )


จริง ๆ ผมก็ไม่ได้ยกตัวเองเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องภาษาไทย แต่ถึงไม่เชี่ยวชาญ แต่ก็อ่านหนังสือมาไม่น้อย ดังนั้น เมื่ออ่านข้อความอะไร อ่านแล้วรู้สึกขัดตา ก็มั่นใจว่า มันมีการใช้ผิดหลักการใช้ภาษา (เพราะเมื่อดูแล้วขัดตา ก็แสดงว่า ใช้ไม่เหมือนชาวบ้านเขา) แต่บางครั้ง จะให้อธิบายชัด ๆ ว่าผิดอย่างไรบ้าง มันก็พูดลำบากเหมือนกัน เพราะจะให้ชี้ชัด ๆ ทำตัวเป็นราชบัณฑิต คงไม่มีความสามารถขนาดนั้น

แต่เรื่องแบบนี้ เมื่อเรียกร้องอยู่ไม่เลิก ก็คงต้องลองอธิบายดู แล้วก็คงต้องค้นหาในกูเกิ้ลประกอบไป

การใช้จุดไข่ปลา หรือเครื่องหมายมหัพภาค ในภาษาไทย ใช้ได้หลายอย่างคือ ถ้าใช้จุดเดียว ก็อาจใช้แยกจำนวนระหว่างเต็มหน่วย กับเศษ , ใช้ลงท้ายประโยค แสดงว่าจบประโยค (อันนี้ไม่ค่อยเห็นใช้กัน)

แต่ถ้าใช้หลาย ๆ จุดเรียงกัน ที่มีใช้ ก็จะเป็นเรื่อง ของการละข้อความ เช่น การยกข้อความบางส่วนมาพูดถึง ก็จะมีการใส่จุดอย่างน้อย 3 จุด หน้าข้อความ แสดงว่า มีข้อความก่อนหน้า และท้ายข้อความ แสดงว่า ยังมีข้อความตามหลังอยู่

หรือถ้าใช้หลาย ๆ จุดมาก ๆ ก็เป็นการเว้นช่องว่างให้เติมข้อความ

ก็อธิบาย ความเข้าใจการใช้ โดยสังเขปแค่นี้ อาจจะมีการใช้มากกว่านี้ แต่คิดว่า น่าจะไม่เกี่ยวกับเรื่องที่จะคุยกันนี้แล้ว


ขอยกข้อความในกระทู้เมื่อหลายวันก่อน ที่ป้าพรรณาถึงผม มาเป็นตุ๊กตาในการอธิบายความ



แล้วขอลองตีความดู


กระทู้แค่สื่อ ...ไม่ชอบ ไม่โปรด อ่านแล้วก็ผ่านไป ไม่ต้องกด like กดแสดงความเห็น  

จุดชุดแรกนี้ น่าจะมีข้อความต่อเนื่อง เช่น กระทู้แค่สื่อ(สารไปหาคนบางคน คนอื่น) ไม่ชอบ ไม่โปรด ....



หรือข้ามไปไม่อ่านก้อด้ายเรื่องสำคัญของเราอาจไม่ใช่เรื่องสำคัญของเขา ......

จุดชุดนี้ อาจจะบ่นอีกยาว เลยละไว้ในฐานที่เข้าใจ ว่ามีอีกยาว



อ่านกันหน่อย  กระทู้แรกนั้น ต้องการสื่อแค่นั้น  ทำไมจขกท.ต้องถูกวิจารณ์ด้วย ข้อสำคัญ คือ พี่สาวกล่าว "สวัสดีลาก่อน"  
คุณม้าไปก่อนหน้านี้  ....  เราควรจะต่างคนต่างอยู่

จุดชุดนี้ ก็คงจะบอกว่า (ในกระทู้โน้น แบบนั้น กระทู้นั้นแบบโน้น คือลำดับเหตุการณ์ต่าง ๆ )



เมื่อมองเหรียญคนละด้าน   ตัวตนก็คนละ style ....

จุดชุดนี้ คงบ่นอีกยาว คนละสังคม คนละจังหวัด คนละวัย ฯลฯ


แก่แล้วนะคะ ....

จุดชุดนี้ คงจะแนวว่า แก่แล้วนะ ผ่านโลกมามาก ประสบการณ์มีไม่น้อย ฯลฯ



ถูกกล่าวหา  เสียดสี  ถากถาง  มามากมาย  แม้จะไม่เคยแตะต้องใครเลย ....

ชุดนี้ ก็คงจะ มีคำว่าแต่ เช่นเคยแต่ตักเตือนสั่งสอน ให้เด็ก ๆ เข้าใจเล็กน้อย


ใครว่าอะไร  ก็รับ...รับ  เอาไว้  

ชุดนี้ ผมว่า ให้ถูก น่าจะใช้ไม้ยมก เพราะพยายามหาความเป็นไปได้อื่น ดูเหมือนจะไม่ค่อยลงตัวเท่า อ่านต่อ ๆ ไปแบบทื่พิมพ์มาเลย


และก็นำมาบอกกล่าวเพื่อนๆ  เมื่อมีโอกาส  ก็เท่านั้น
กลัวเพื่อนๆ  จำไม่ได้  ว่า เคยได้รับสมญา  เหล่านี้ มา  ...

อันนี้ ก็คงไล่สมญานามที่เคยได้รับมา ในรอบหลายปีนี้

ใครเดือดร้อนคะ  .....

อันนี้ ถ้าจะใช้เครื่องหมาย น่าจะเป็น เครื่องหมายคำถามมากกว่า


พี่สาว ...ว่าตัวเองนะ  

อันนี้ถ้าจะหาคำเติม ก็อาจจะเป็นคำว่า เหลือน้อย



ทำไมคุณม้า ต้องเดือดร้อน  มากล่าวหา  เราอีก  ....

อันนี้ จะเติมด้วยคำต่อว่า มากมายที่มีกับผม ก็น่าจะใส่จุดสี่จุดนั้น ก่อนคำว่า เราอีก พอใส่ด้านหลัง ก็นึกไม่ออก ว่าจะแทนความหมายอะไร


พูดไปแล้ว  คำพูดก็เป็นนายเรา ....

อันนี้ แทนด้วยอะไรดี



ติดตัวไปจนกว่า  จะถอนคำพูดค่ะ...ถูกไหม  

อันนี้ แทนด้วยอะไรดี (ฝากช่วยกันคิดหน่อย)



เมื่อไม่ถอน คำพูด  เราย่อมนำมาใช้อ้างอิงได้เรื่อยๆ  ถ้าอยากใช้  ..... คำพูดนั้น  เสียดสี  ถากถาง  สาวเหลือน้อย ค่ะ  

อันนี้ คงจะแทนด้วย อยากใช้ อยากยกมา อยากอ้างอิง ฯลฯ



เห็นถามกันเรื่อย  ทำไมไม่เลิก
....ก็ถามใหม่นะ  ทำไมต้องเลิก .... คนกล่าวหา มาขอร้องหรือเปล่า ?

อันนี้ แทนด้วยอะไรดี


ก็ทั้งหมดทั้งข้อความที่ตัดมา จะเห็นว่า มีการชุดจุดหลายจุดเรียงกัน หลายที่มาก เวลาอ่านไป ต้องตีความว่า จุดนี้มีความหมายหรือไม่ หรือไม่มีความหมายอะไร แค่เติมให้สวยงาม ให้น่าสนใจ

แต่ถ้าบอกว่า เห็นจุดของสาวเหลือน้อย ไม่ต้องสนใจสักแห่ง อ่านข้ามได้เลย ถ้าแบบนี้ บางทีมันมีความหมายจริง จะทำให้กับสื่อสารข้อความผิดเพี้ยนได้หรือไม่

เหมือนกับขับรถตามรถคันนึง เห็นเปิดไฟเลี้ยวขวาแต่ตั้งต้น แล้วก็ไม่เลี้ยวสักที ก็เข้าใจว่า อาจจะลืมปิด ก็ไม่สนใจ แต่พอถึงทางแยก รถคันนั้น ก็เลี้ยวขวาจริง ถ้าเกิดเบรคไม่ทันชนท้ายไป อันนี้ความผิดก็คงเป็นของคนขับตามแหละครับ เพราะไม่ระวัง แต่ถ้าหากคนนำหน้า ใส่ใจสักนิด เมื่อไม่เลี้ยวก็อย่าลืมยกปิด พอถึงที่จำเป็นต้องเลี้ยว ค่อยให้สัญญาณไฟ แบบนี้ก็ปลอดภัยกันทั้งสองฝ่าย


ขอในประเด็นภาษาวิบัติอีกสักนิด เพราะรู้สึกจะยาวเกินไปแล้ว

ในเรื่องนี้ ผมไม่ใช่เป็นคนใช้คำว่า ภาษาวิบัติก่อน เพียงแต่ล้อคำมาจากที่ป้าใช้ เมื่อป้าถามว่า ใช้ภาษาเขียนไม่ถูกต้อง ทำให้ภาษาวิบัติ (ตรงนี้ อยากให้ป้ายืนยันแน่ ๆ ว่า ตกลงกระทู้นั้น พูดเรื่องนี้เป็นประเด็นภาษาวิบัติมั้ย หรือตั้งใจพูดแค่ เรื่อง ร , ล , คำควบกล้ำ เท่านั้น) ผมก็ย้อนถามว่า ถ้าใช้การพิมพ์แบบนั้น วิบัติ แล้วการใช้เครื่องหมายวรรคตอน พร่ำเพรื่อเกินความจำเป็น จะวิบัติมั้ย

ตรงนี้ยืนยันได้เลยว่า โดยส่วนตัวผม ไม่เคยคิดว่า ภาษามันจะวิบัติเพราะการใช้จุดไข่ปลา แต่ก็ไม่มั่นใจว่า จะมีข้อความไหน ที่ตอบโต้กับคนที่สนทนากัน พิมพ์ไปแล้ว สื่อสารออกไปทำนองนั้น

ส่วนการพิมพ์ไม่ถูกต้อง ตอนแรกที่ผมมองแบบผ่าน ๆ ผมก็เข้าใจว่า เป็นการพิมพ์แบบตั้งใจให้ผิด เช่นคำว่า แสดง พิมพ์เป็น แสงด อันนี้ผมก็เห็นด้วยว่า พิมพ์แบบนี้ ไม่ถูกต้อง แต่วิบัติมั้ย ก็ไม่ได้ตัดสินลงไปเหมือนกัน


___________________________________________

มาถึงตรงนี้ขออีกสักนิด ตรงนี้ อาจจะเป็นข้อความชุดแรก ที่ผมแสดงความเห็นช่วย 980

เมื่อวันก่อน อ่านความเห็นของใครสักคนพูดว่า ที่ 980 พิมพ์ ก็เพื่อให้ออกเสียงเป็น สำเนียงเพื่อนบ้าน ก็ลองไปอ่านทบทวน ก็เป็นไปได้ตามนั้น เช่น

ยากจะบอกกับทุกคนว้า ไคไม้ชอบกะทู้ของเรา ก่อไม้ต้องเข้ามา.

เบื่อเราไหม ที้เราตั้งแต่กะทุ้ เผาบ้านเผ่าเมือง เราก่อเบื่อ แต่.

อภิสิท ไม้เคยสั่งยิงคน 99คน เพราะ คนเสื่อแดง ไม้ได้เผาบ้านเผาเมืงอ




ถ้าอ่านตามก็ยังพอเข้าใจว่า พูดอะไร เป็นเพียงสำเนียงที่ผิดเพี้ยนไป

เหมือนกับสมมติผมพิมพ์ว่า

"โผม เอา แค เหราะ มา ฝาก อยาก ให้ คุ ได้ กิน ผะ มี วิ ตา มิน ไม่ ต้อง กิน ของ แพ"

อันนี้ก็เป็นสำเนียงออกเสียงของชาวเขา จะว่าภาษาวิบัติ เพราะเลียนสำเนียงหรือเปล่า

หรือพิมพ์เป็น ภาษาเหนือ

"ตะวา ฝนต๋กตึงวัน บ่ได้ไปแอ่วตี้ไดเลย "

แบบนี้ มันผิดหรือเปล่า วิบัติมั้ย

ตรงนี้ คงต้องให้ป้าตอบดูนะครับ