ยิ่งกว่าเด็กนะครับ   คือแค่ต้องการเถียงเอาชนะ  ไม่ยอมรับอะไรเลย  นอกจากเถียง ๆ ๆ

เออ... ถ้าเถียงแบบมีเหตุผล  มีหลักคิด  แบบแสดงถึงความรู้จริง  ก็ไม่ว่าหรอกครับ
แต่นี่  เถียงแบบคิดนึกอะไรที่เถียงได้  ยกมาแถ มาตะแบงไปเรื่อย   โดยไม่คำนึงเหตุผลและหลักอะไรเลย

ข้อยหละวินหลายเด้ออออ...


จากทู้  http://ppantip.com/topic/33995728

คุณม้าตะแบงแบบน่าสงสาร  ว่า

ความคิดเห็นที่ 31-1

มันก็วนไปมากับพวกที่ชอบใช้ภาษาแชท (ครัช นิดนุง ฯลฯ) แบบนี้เป็นลีลาการเขียนมั้ย ถ้าใช่ แล้วพวกตั้งใจพิมพ์ผิดแบบ 980 จะเป็นลีลาการเขียนด้วยหรือเปล่า

เพราะถ้าใช้เครื่องหมายวรรคตอนผิด เป็นแค่ลีลาการเขียน การพิมพ์ภาษาแชทเป็นไปตามสมัยนิยม ยอมรับได้


แล้วทำไมคนใช้เทคนิคการเขียนด้วยการพิมพ์ผิด ถึงผิดฝ่ายเดียว



หรือเพราะทำในเรื่องที่ชาวบ้านไม่ค่อยทำ เลยต้องด่ามากกว่า ด่าได้ถนัดปากกว่า ด่าเรื่องอื่นไม่แน่อาจจะย้อนเข้าตัวได้

ทั้ง ๆ ที่ผิดหลักภาษาเหมือนกัน
.........................................................................................................................................................................




จาก คห.31-1   นี้   บอกชัดเลยครับว่าคุณม้าไม่ได้มีอะไรเลย  นอกจากเถียงเอาชนะ

ไม่รู้จักคำว่า ลีลาการเขียน   ไม่รู้จักการใช้เครื่องหมายวรรคตอน   ไม่รู้จักคำว่าพลวัตรของภาษา   ไม่รู้จักคำว่าวิบัติ

แต่ก็เถียงตะบัน   เถียงแบบตะแบง   คิดอะไรที่ยกมาเถียงก็เถียง ๆ ๆ ๆ



ภาษาที่ใช้กันในโลกโซเชียลนั้น  มันแค่ภาษาที่อุบัติขึ้นมาในคนกลุ่มหนึ่ง  เป็นการดัดแปลงถ้อยคำเพื่อความสะดวก ความสนุก
และหากสังคมวงกว้างเห็นด้วย  นิยมด้วย  ยอมรับด้วย   มันก็กลายเป็นถ้อยคำที่ใช้ได้ครับ

ไม่ใช่เรื่องวิบัติใด ๆ

แต่หากเบื่อ ๆ กันไป   สังคมไม่เอาด้วย    การอุบัติก็จะเวลา "ตาย"

ภาษาในโลกนี้มีมากมายครับที่ "ตาย" ไปแล้ว   

ภาษาไม่ใช่สิ่งที่ตายตัว  เป็นสิ่งที่มีพลวัตรในตัว   มีเกิด  มีปรับ  มีเปลี่ยน  และตาย



ลีลาการเขียน  กับ  การเขียนผิด   มันคนละเรื่อง

ลีลาการเขียน   คือการเล่นสำนวนถ้อยคำ  การใช้เครื่องหมายวรรคตอน   การเว้นวรรค   การเขียนไม่หมดให้คนอ่านคิดต่อ
หรืออาจใช้วิธีสร้างคำใหม่   ใช้วิธีใช้คำสร้อยคำซ้อนคำซ้ำ    ใช้วิธีพร่ำพรรณนา   ใช้การเล่นคำ   การใช้สำนวนโวหาร
หรือเขียนด้วยความเคร่งครัดในการใช้ภาษา   เขียนให้หนักอ่านยาก   เขียนให้ง่าย ๆ อ่านสบาย ๆ  

นี่คือลีลาการเขียน  วิธีการเขียน  

แต่การเขียนผิด (ในที่นี้หมายถึงเจตนาเขียนให้ผิด  ไม่ใช่การอุบัติคำขึ้นมาใหม่  ไม่ใช่การเล่นคำ)
มันคือการสร้างความวิบัติให้ภาษา   ไม่ใช่ลีลาการเขียน

อยู่ ๆ คน ๆ หนึ่งก็แกล้งเขียนผิด   ไม่ใช่การสื่อสารกันในกลุ่ม  ในสังคมใด (อย่างน้อยกับเพื่อนสักคนยังดี)   
เจตนาเขียนผิดเพื่อเป้าประสงค์ส่วนตน
มันไม่ใช่การอุบัติของถ้อยคำหรือภาษา

มันคือการสร้างความวิบัติให้ภาษา  ทั้งภาษาพูด ทั้งภาษาเขียน  เป็นการทำลายภาษา  เหมือนคนบ้า  ไม่ใช่ลีลา



ไอ้หมาน้อยแกล้งตาย 980    มันก็แค่ทำเป็นเขียนผิด ๆ ถูก ๆ   เพื่อพรางตัว   มันนึกว่ามันฉลาด
คนเราเขียนผิดได้ขนาดนี้  แสดงว่าพื้นฐานทางการเขียนต่ำมาก   ไม่สามารถสื่อสารกับใครด้วยตัวหนังสือได้หรอกครับ

เพราะพื้นฐานทางการเขียนต่ำ   มันจะคิดคำขึ้นมาสื่อสารได้ยังไง
แต่เพราะมันมีความสามารถพอ   แต่เจตนาเขียนให้ผิด   มันจึงสามารถสื่อสารออกมาเป็นตัวหนังสือได้



ทีนี้
คุณม้าว่าป้าสาวเหลือน้อยแกผิดตรงไหน  ?

ว่ามาสิ  ผิดตรงไหน  

เอากันให้ชัด ๆ ไปเลย   จะได้เลิกตะแบงซะที



ปอลิง.  บอกตามตรงครับ   คุณม้านี่   ทำให้ผมนึกถึง  ค  และ  ฅ   จริง ๆ ครับ